Psöriazis, T hücre aracılı bir hastalıktır. Bu sık rastlanan immün hastalığın patogenezindeki son gelişmeler, birtakım biyolojik ajanların bu hastalığın tedavisinde klinik etkinliği olduğunu göstermiştir. Bu ajanlar arasında şimerik antikorlar, füzyon proteinleri ve rekombinant sitokinler yer alır. Spesifik olarak T hücre aktivitelerini hedeflemeleri nedeniyle bu yeni ajanlar, geleneksel tedaviler ile karşılaştırıldıklarında daha iyi güvenlik profili ve etkinlik sergilemektedirler. Bu makalede psöriazis immünopatogenezi ve biyolojik tedavi ajanlarının özellikleri hakkında bilgi sunulmakta ve bu ajanların psöriaziste kullanımlarına yönelik çalışmalar özetlenmektedir.

Psoriasis is a T-cell mediated disease. Recent developments in pathogenesis of this common immun disease suggest that some biological agents have clinical efficacy in treating psoriasis. This agents include chimeric antibodies, fusion proteins and recombinant cytokines. Compared with conventional systemic treatments, these new agents show more safety profile and efficacy because of targeting spesific T cell activity. This article provides information on immunopathogenesis of psoriasis and biological treatments, also reviews the studies about agents use in psoriasis.

Hepatit B virus (HBV) ve hepatit C virus (HCV) başta olmak üzere, hepatit virusler ile liken planus arasındaki olası ilişki birçok çalışma ile ortaya konmaya çalışılmıştır. Hepatit G virus (HGV) bir RNA virusu olup HCV ile koenfeksiyonuna sık olarak rastlanmaktadır. Bu çalışmada HGV ve liken planus arasında bir ilişki olup olmadığının belirlenmesi amaçlanmıştır. Çalışmaya klinik ve histopatolojik bulgularla liken planus tanısı alan 73 hasta ve 40 sağlıklı kontrol dahil edilmiştir. Çalışmaya alınan tüm olguların serumlarında HGV-RNA yanında koenfeksiyon açısından HBsAg ve anti-HCV çalışılmış ve liken planuslu hastalar ve kontrol grubu her bir serolojik belirteçin prevalans oranları açısından karşılaştırılmıştır. Hasta ve kontrol grubuna ait serumların hiçbirinde HGV-RNA saptanmamıştır. Hasta grubunun sadece 3’ünde (%4.1) anti-HCV antikoru belirlenirken kontrol grubuna ait serumların hiçbirinde saptanmamıştır. Liken planuslu hastaların 6’sında (%8.21) ve kontrol grubundaki olguların 2’sinde (%5) HBsAg pozitif olarak belirlenmiştir. Viral belirteçler açısından liken planuslu hastalar ile kontrol grubu arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmamıştır (p>0.05). Sonuç olarak, serolojik açıdan değerlendirildiğinde HGV ve liken planus arasında bir ilişki belirlenememiştir.

Background and Design: Association between lichen planus and hepatitis viruses, mainly hepatitis B virus (HBV) and hepatitis C virus (HCV), has been evaluated in many studies. Hepatitis G virus (HGV) is a RNA virus and its coinfection with HCV is frequently seen. The aim of the study is to determine whether there is an association between HGV and lichen planus.
MATERIAL-METHOD: 73 patients diagnosed as lichen planus with clinical and histopathological findings and 40 healthy controls were enrolled in the study. HGV-RNA, and HBsAg and anti-HCV due to their coinfection with HGV-RNA were investigated in serum samples of both groups. The lichen planus patients and the control group were compared regarding the prevalence rates of each viral marker.
RESULTS: HGV-RNA was not detected in the sera of either group. Only 3 (%4.1) patients in the lichen planus group had anti-HCV antibodies. The control group was negative for HCV antibody. 6 (%8.21) of the patients with lichen planus and 2 (%5) of the controls were positive for HBsAg. There was not statistically significant difference between the results of viral markers of the lichen planus patients and the control group (p>0.05).
CONCLUSION: It was determined that when serologically evaluated, HGV did not seem to be associated with lichen planus.

Renal transplantasyon hastalarında Kaposi sarkomu sıklığı artmıştır. Bu çalışmada, renal transplantasyon hastalarında gelişen Kaposi sarkomunun prevelansı, klinik özellikleri ile insan herpesvirusu-8’in etyolojideki rolü araştırıldı. Kaposi sarkomu tanısı alan renal transplantasyon hastalanın dosyaları incelendi. Altı hastada lezyonlu deride insan herpesvirusu-8 DNA’sı araştırıldı. Kaposi sarkomu prevelansı %1.2 idi. Mukokütanöz tutulum %76.9’unda, viseral tutulum %61.5’inde saptanmıştı. Tedavi ile hastaların %61.5’inde remisyon, %23.1’inde parsiyel remisyon izlenmişti. Viseral tutulum olanların %25’i ölümle sonuçlanmıştı. Altı hastanın tümünde virusa ait DNA saptandı. Renal transplantasyon hastalarında gelişen Kaposi sarkomunda viseral tutulum sıktır ve mortaliteyi arttırır. Etyopatogenezde, immünosüpresyon ile birlikte insan herpesvirusu-8 rol oynamaktadır.

Background and Design: The frequency of Kaposi’s sarcoma is increased in renal transplantation patients. The prevalence, clinical features and the etiopathological role of human herpesvirus-8 in Kaposi’s sarcoma in renal transplantation patients were investigated in this study.
Patients and METHODS: Files of renal transplantation patients who were diagnosed as Kaposi’s sarcoma have been examined. Human herpesvirus-8 DNA was investigated in the lesional skin of 6 patients.
RESULTS: The prevalence of Kaposi’s sarcoma was 1.2%. Mucocutaneous and visceral involvement was noted in 76.9% and 61.5% of the patients, respectively. In 61.5% of the patients total remission, in 23.1% partial remission was observed. Twent-five percent of the patients with visceral involvement were died. Viral DNA was detected in all of the 6 patients.
CONCLUSION: Visceral involvement is common in Kaposi’s sarcoma developing in renal transplant recipients and increases the mortality. Immunosuppresion with human herpesvirus-8 play roles in etiopathogenesis.

Propiltiyourasil, tiroid hormon sentezini azaltmasının yanısıra immun düzenleyici ve serbest radikal toplayıcı ajan olarak etki etmektedir. Daha önce bazı çalışmalarda oral olarak uygulanan propiltiyourasil’in psoriasis tedavisinde etkili olduğu gösterilmiştir. Biz de bu çalışmada propiltiyourasil’i topikal olarak kullanarak psoriasis tedavisindeki etkinliğini incelemeyi amaçladık. Plak tipi psoriasis tanısı konulan toplam 16 hastanın farklı plaklarına 8 hafta boyunca %5’lik topikal propiltiourasil (PTU) ve plasebo uygulandı. Çift kör plasebo kontrollü olarak yapılan çalışmada tedaviye yanıt; klinik skor, histopatolojik skor ve epidermal kalınlık ölçülerek değerlendirildi. PTU ve plasebo uygulanan plaklarda tedavi sonrasında klinik skordaki azalma anlamlı bulundu (p<0.001). PTU uygulanan psoriatik plaklarda tedavi öncesi epidermal kalınlık 0.57±0.1 mm iken, tedavi sonrasında 0.46±0.19 mm saptandı (p: 0.048). Ayrıca PTU uygulanan plaklarda tedavi öncesi ve sonrası histopatolojik olarak anlamlı fark gözlemedik (p: 0.091). Konvansiyonel tedavilerde yer alan topikal kortikosteroidlerin yan etkileri nedeniyle, steroid dışı tedavi arayışları içinde topikal propiltiourasil de yer alabilir. Ancak bizim hasta grubumuzda propiltiourasil’in plasebo ile karşılaştırılmasında bu fark çok belirgin olmadığından, bu hipotez daha geniş hasta serileri ile desteklenmelidir.

Background and Design: Propylthiouracil (PTU) decreases the synthesis of thyroid hormon as well as having immune modulatory and free radical scavenging effects. Oral PTU has been shown to be effective for the treatment of plaque psoriasis in several studies. This study was performed to determine the efficacy of topical PTU in psoriasis.
MATERIALS-METHODS: Different plaques of 16 patients with plaque psoriasis were treated with 5% topical PTU and placebo, three times daily for 8 weeks in a setting of a double-blind and placebo controlled study. Response to therapy was evaluated by using clinical score, histopathologic score and epidermal thickness.
RESULTS: The clinical scores of both PTU and placebo plaques decreased significantly after the treatment (p<0.001). The epidermal thickness of the psoriatic PTU plaques before and after treatment were 0.57±0.1 mm and 0.46±0.19 mm, respectively. Furthermore, no significant difference was observed between the pre-and post-treatment histopathological findings of plaques treated with PTU.
CONCLUSION: Topical PTU may be viable steroid-sparing agent, since topical corticosteroid as a conventional agent, have many side effects. Since we didn’t observe a significant difference between the plaques treated with PTU and placebo in our group, we concluded that further studies with larger series should be performed to confirm this hypothesis.

Metotreksat (MTX) şiddetli psoriasis ve psoriatik artrit tedavisinde kullanılan bir folik asit (folat) analoğudur. Düşük doz MTX tedavisinin homosistein (Hcy) ve folat düzeylerini etkilediği bildirilmiştir. Çalışmamızda psoriasis vulgaris hastalarında düşük doz MTX tedavisinin erken dönemde serum folat, vitamin B12 ve plazma Hcy seviyeleri üzerine etkisini araştırdık. Çalışmaya orta ve şiddetli psoriasis vulgaris tanısı konulan 16 (10 erkek, 6 kadın) hasta ile yaş ve cinsleri uyumlu 20 (12 erkek, 8 kadın) sağlıklı kontrol dahil edildi. Kontrol grubundan ve hastalardan MTX tedavisi öncesi serum folat, vitamin B12 ve plazma Hcy için venöz kan alındı. Hastalardan, 4 hafta süresince her hafta, 20 mg intramusküler MTX uygulandıktan 48 saat sonra folat, vitamin B12 ve plazma Hcy düzeyleri için tekrar kan örnekleri alındı. Hastaların ve kontrol grubunun tedavi öncesi folat ve plazma Hcy düzeyleri arasında anlamlı fark bulunmazken (p>0.05), vitamin B12 değerleri hastalarda kontrol grubundan anlamlı düzeyde düşük idi (p<0.001). Metotreksat sonrası folat seviyelerindeki azalma ve plazma Hcy seviyelerindeki artma tedaviye başlanmadan önceki değere göre anlamlı olmalarına rağmen, haftalar arasında anlamlı fark yoktu. Tedaviye başlanmadan önceki ölçülen folat ve plazma Hcy değerleri arasında negatif korelasyon mevcuttu (rho: -0,54, p>0.05). Metotreksat tedavisi sonrası folat ve Hcy seviyeleri arasında ise korelasyon yoktu (p<0.05). Tedavi öncesi ve sonrası vitamin B12 ile Hcy seviyeleri arasında negatif korelasyon bulundu (p>0.05). Düşük doz MTX tedavisinin serum folat seviyesinde kısa süreli azalmaya ve plazma Hcy seviyesinde artmaya neden olduğu ve MTX tedavisi süresince Hcy seviyesinin artmadığı kanaatine vardık.

Background and Design: Methotrexate (MTX), a folic acid (folate) analog, is used for treatment of severe psoriasis or psoriatic arthritis. It has been reported that the homocysteine (Hcy) and folate levels were affected by low dose MTX treatment. In this study we investigated the effect of low dose MTX treatment on folate, vitamin B12 and plasma Hcy levels of patients with psoriasis vulgaris at early phase.
MATERIAL-METHOD: Sixteen patients (10 males, 6 females) diagnosed as moderate and severe psoriasis vulgaris and age-sex matched twenty healthy subjects (12 males, 8 females) were included in the study. Blood samples were drawn from the both groups before initiation of MTX treatment for folate, vitamin B12 and plasma Hcy measurements. Again, after 48 hours following 20 mg intramuscular MTX injection, blood samples of patients were drawn for folate, vitamin B12 and plasma Hcy level measurements
RESULTS: While there were no significant differences in the folate and plasma Hcy levels between patients and healthy subjects (p>0.05), vitamin B12 levels were significantly lower in the patients than the controls (p<0.001). Although the decrease of folate and the increase of Hcy levels were significant compared to the initiation time of the treatment, there were no differences between the weeks. There was negative correlation between folate and Hcy levels before MTX treatment (rho: -0,54, p>0.05). There was no correlation been folate and Hcy levels after MTX treatment (p>0.05). Negative correlation was found between vitamin B12 and Hcy levels before and after treatment (p<0.05).
CONCLUSION: We concluded that low dose MTX treatment cause transient decrease of serum folate levels and transient increase of plasma Hcy levels that did not increase throughout the MTX treatment.

Lupus panniküliti, lupus eritematozusun yağ dokusu inflamasyonu ile giden ve nadir görülen bir formudur. Sistemik kortikosteroid ve antimalaryallere yanıt vermeyen olgularda dapsonun başarıyla kullanımı bildirilmiştir. İki yıl önce alın, burun ve kulakta başlayıp kollara yayılan, asemptomatik, indure nodül ve plaklarla başvuran 43 yaşındaki kadın hastanın deri biyopsisinde histopatolojik bulgular lupus panniküliti ile uyumlu bulundu. Dört hafta 100mg/gün dapson kullanan hastanın lezyonlarında düzelme izlenmesi üzerine 50mg/gün dozda 18 hafta süreyle tedavisine devam edildi. Olgumuz nadir görülmesi ve dapsona yanıt vermesi nedeniyle sunulmuştur.

Lupus panniculitis is a rare and unusual form of lupus erythematosus with subcutaneous inflammation of adipose tissue. Successful use of dapsone in lupus panniculitis was reported in a few cases refractory to systemic corticosteroids and antimalarial agents. A 43-year-old female patient has been suffering from asymptomatic, erythematous, indurated plaques on the forehead, nose and ear started two years ago, which were followed by several subcutaneous nodules on the arms. Diagnosis of lupus panniculitis was confirmed by histopathological findings of the skin biopsy. Dapsone, 100mg/day was administered for 4 weeks and continued 50mg daily for another 18-week-period. This case is presented because of its rarity and responsivity to dapsone treatment.

Parsiyel unilateral lentijinozis (PUL), normal deri üzerinde grup yapmış, çok sayıda lentijinlerle karakterize nadir bir pigmentasyon hastalığıdır. Pigmentli maküller, sıklıkla segmental dağılımdadır ve orta hattan keskin bir sınırla ayrılırlar. Biz, göğsün sağ tarafı, sağ koltuk altı ve sırtın sağ yanını tutan PUL’li 22 yaşında bayan hasta sunuyoruz. Olgumuz, Türk literatüründe sunulan ilk olgudur.

Partial unilateral lentiginosis (PUL) is an unusual pigmentary disorder characterized by numerous lentigines grouped within an area of normal skin; the pigmented macules are often in a segmental distribution with a sharp demarcation at the midline. We report a 22-year-old woman with PUL affecting the right side of the chest, right axilla and right upper back. To our knowledge, this is the first reported case of a patient with PUL in the Turkish literature.

Behçet hastalığı; kronik, alevlenmelerle seyreden, oral aftöz ve genital ülserasyonların bulunduğu, üveit, kutanöz vaskulitler ve artiritin eşlik ettiği ve santral sinir sisteminin etkilendiği bir sendromdur. 48 yaşında kadın olgu her iki alt ekstremitesinde yanıcı nitelikli ağrı şikayeti ile polikliniğimize başvurmuştur. Olgumuz 20 yıl önce Behçet sendromu tanısı almıştır. Olgumuza ağrı tedavisi tramadol HCL 150 mg/gün ve amitriptilin 10 mg/gün ile başlanmış 2 hafta sonra tedaviye meksiletin HCL 200 mg ile devam edilmiştir. 6.aydan itibaren bu tedavi kesilip gabapentin 800 mg/gün başlanmıştır. Son 4 aylık takipte VAS O (VAS: visual analog skala: 0-10 cm arasında ağrı şiddetini ölçen cetvel, 0: ağrı yok, 10: çok şiddetli ağrı) olarak değerlendirilmiş ve ağrı tedavisinin hepsi sonlandırılmıştır.
Behçet hastalığındaki ağrılar çok rahatsız edici olmasına rağmen, uygun bir tedavi ile iyi sonuçlar alınabilir.

Behcet’s disease is a chronic relapsing, inflammatory process with clinical features of oral aphthous and genital ulcerations, uveitis, cuteneous vasculitis, arthritis and central nervous system involvement. 48 years old woman who a had burning pain in her lower extremities referred to our pain clinic. Behcet’s disease had been diagnosed 20 years ago. She was treated with tramadol HCL 150 mg and amytriptiline 10 mg. After two months mexilitine HCL 200 mg was given to support to treatment. They were stopped and treatment continued with gabapentin 800 mg after 6 months VAS was O (VAS: visual analog scale 0-10 cm, 0: no pain and 10: worst pain) in the last four months.
Pains in Behcet’s disease are disartrous feeling, but appropriate treatment improves symptoms and outcome.