The Problems that Occurred after Discontinuation of Efalizumab Therapy in Psoriasis Patients

Background and Design: Efalizumab is a recombinant, humanized IgG1 monoclonal antibody used in the treatment of moderate to severe plaque psoriasis. Recently, because of the cases of progressive multifocal leukoencephalopathy, the marketing authorisation for efalizumab is suspended. This study is designed to examine the problems that we have faced in our patients that had to discontinue efalizumab and their responses to transition treatments.
Material and Method: Patients (n=31) treated with efalizumab were evaluated in the study. After efalizumab was discontinued, patients received transitional treatments of cyclosporine (n=7), methotrexate (n=15), acitretin (n=4), narrowband UVB (n=4) and topical therapy (n=1) for 12 weeks. Efficacy of these treatments were assessed by using Psoriasis Area and Severity Index(PASI) scores and their affects on the occurrence of rebound and relapse.
Results: Efalizumab was used for 9-161 weeks (mean, 31.8±33.3). Efalizumab-associated relapse or rebound was observed in 12 (38.7%) and 7(22.6%) of the patients at the end of 3-month of transition treatments. After 3-months of treatments, 71.4% of cyclosporine, 6.7% of methotrexate, 50% of acitretin and 75% of narrowband UVB users did not experience efalizumab-associated relapse or rebound events. According to our results, cyclosporine was the most effective systemic agent for preventing rebound.
Conclusion: Our study shows that efalizumab discontinuation caused psoriasis worsening in more than half of our patients in three months. In light of our results, our study points out the fact that this disadvantage of biological agents should be considered in psoriasis patients and that conventional therapeutics should be used as the first step in the treatment of psoriasis.

Efalizumab Tedavisinin Kesilmesinin Psoriasisli Hastalarda Ortaya Çıkardığı Sorunlar

Amaç: Efalizumab orta ve şiddetli plak tip psoriasis tedavisinde kullanılan rekombinan humanize IgG1 monoklonal antikorudur. Progresif multifokal lökoensefalopati olguları nedeniyle ilacın kullanımı askıya alınmıştır. Çalışmamızda efalizumab tedavisi kesilen olgularımızda karşılaşılan sorunlar ve geçiş tedavilerine alınan yanıtlar araştırılmıştır.
Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda psoriasis tedavisi amacıyla efalizumab kullanılmakta olan hastalar (n=31) yer aldı. Efalizumab kesildikten sonra hastalar, siklosporin (n=7), metotreksat (n=15), asitretin (n=4), darbant UVB (n=4) ve topikal tedaviler (n=1) şeklindeki geçiş tedavilerini 12 hafta süreyle kullandılar. Bu tedavilerin etkinlikleri psoriasis alan-şiddet indeksi (PAŞİ) ve geriye dönüş ve yineleme gelişimine etkileri değerlendirildi.
Bulgular: Efalizumab tedavisi olgularda 9-161 hafta (ortalama, 31,8±33,3) kullanılmıştı. Efalizumab ilişkili relaps ve rebound olguları üç aylık geçiş tedavisi sonunda olguların sırasıyla 12 (%38,7) ve 7 (%22,6) tanesinde izlendi. Üç aylık tedavi sonunda siklosporin ile olguların %71,4’ünde, darbant UVB ile %75’inde, asitretin ile %50’sinde ve metotreksat ile %6,7’sinde rebound ve relaps gelişmediği görüldü. Bulgularımıza göre efalizumab ilişkili reboundu önlemede en etkili sistemik ajan siklosporindi.
Sonuç: Çalışmamız efalizumab kesilen olguların yarısından fazlasında üç ay içinde psoriasisin şiddetlendiğini göstermektedir. Bu sonuçların ışığında, çalışmamız biyolojik ajanların bu dezavantajının psoriasis hastalarında gözönünde bulundurulması gerektiğine ve konvansiyonel terapötiklerin psoriasis tedavisinde ilk basamakta yer alması gerektiğine dikkat çekmektedir.