Superficial granulomatous pyoderma gangrenosum: A report of two cases

Superficial granulomatous pyoderma gangrenosum (SPG) is an uncommon variant of pyoderma gangrenosum (PG). It differs from classic pyoderma gangrenosum in its less aggressive clinical course, histological findings of granulomatous structures and the relatively faster response to therapy. Herein, we report two male patients aged 74 and 43 years with long-term unhealed, progressive wounds resistant to antimicrobial therapy. The lesions were present for 9 months and 20 years and gradually enlarged peripherally. Histopathological examination showed infiltration of PMN leukocytes, lymphocytes, and histiocytes as well as dermal noncaseating granuloma granuloma formation. Both cases were diagnosed as having SGP with clinical and histopathological features. The lesions healed rapidly with systemic corticosteroid therapy. During the therapy, one patient relapsed and required adjuvant cyclosporine and the other patient stayed in remission. The patients are presented to remind SGP as a rare variant for the differential diagnosis of chronic ulcerative lesions and to emphasize the importance of follow-up of patients on long-term steroid treatment.

Süperfisyel granüomatöz tip piyoderma gangrenozum: İki olgu sunumu

Süperfisyel granülomatöz tip piyoderma gangrenozum (SPG), nadir görülen bir piyoderma gangrenozum (PG) formudur. Kliniğin yavaş ve daha az agresif seyretmesi, histopatolojisinde granülom yapılarının görülmesi, tedaviye daha hızlı cevap vermesi ile klasik PG’den ayrılır. Uzun süredir iyileşmeyen, antimikrobiyal tedavilere cevap vermeyen ve sürekli perifere doğru genişleyen yara şikayetiyle başvuran biri 74 diğeri 43 yaşında iki erkek SPG olgusu sunulmaktadır. Hastaların 9 aydır ve 20 yıldır var olan lezyonları sürekli perifere doğru genişlemekteydi. Histopatolojilerinde PMN lökositler, lenfosit ve histiyositlerden oluşan infiltrasyon ve dermisde non-kazeifiye granülom yapıları görüldü. Her iki olguya da klinik ve histopatolojik özelliklerle SPG tanısı konuldu. Sistemik kortikosteroid tedavisi ile lezyonlar hızla iyileşti. Hastaların birinde nüks olup adjuvan siklosporin tedavisi gerekirken diğerinde relaps görülmedi. Kronik ülseratif lezyonların ayırıcı tanısında nadir görülen bir varyant olarak SGP’yi akılda tutmak ve uzun süreli steroid tedavisi gerektiren hastalıklarda hasta takibinin önemini bir kez daha vurgulamak amacıyla olguları sunmayı uygun bulduk.