Evaluation of the treatment responses with the recommended tools in patients with symptomatic dermographism

Background and Design: Symptomatic dermographism (SD) is the most common form of the inducible urticaria that impairs quality of life significantly and requires further treatment. Guidelines recommend a stepwise approach starting with second-generation (sg) H1 antihistamines (AHs), and it has been advised that the same algorithm that is available for chronic spontaneous urticaria might be implemented in chronic inducible urticarias. However, there is a lack of clinical trials assessing the efficacy of AHs and omalizumab in patients with SD. In this study, we aimed to evaluate treatment responses in SD patients by using patient-reported outcomes and physician’s assessment tools. Materials and Methods: This prospective observational study included 58 patients with SD. Treatment responses were evaluated with urticaria control test (UCT), patient’s global assessment of disease severity (PatGA-VAS), physician’s global assessment of disease control (PhyGA-VAS), and dermatology quality of life index (DLQI) at 0, 4, 8, 12 and 24th weeks of the treatment. Results: Fifty-eight patients (40 women and 18 men) with a mean age of 36.9±12.38 years (range: 17-72) were included in the study. The mean disease duration of the patients was 31.8±46.22 months. Fifteen patients (43.1%) responded to single-dose sg-AHs, while 25 (43.1%) responded to updosing or combination of sg-AHs. The response was confirmed by increased UCT scores, PhyGA-VAS (p<0.001), and decreased DLQI scores and PatGA-VAS (p<0.001). Eighteen patients were diagnosed as AH-resistant, and omalizumab was implemented. Total response rates increased to 86.2% at week 24 supplementation with omalizumab treatment. Conclusion: One-third of SD patients is resistant to AHs and might require third-line treatment such as omalizumab.

Semptomatik dermografizmli hastalardaki tedavi yanıtlarının önerilen ölçeklerle değerlendirilmesi

Amaç: Kronik indüklenebilir ürtiker’in en sık rastlanan tipi olan semptomatik dermografizm (SD), hastaların yaşam kalitesini önemli ölçüde etkileyen ve yine hastaların önemli bir bölümünde ileri tedavi yaklaşımları gerektiren bir hastalıktır. Tedaviye ikinci kuşak (İK) H1 antihistamin (AH) ile başlanması ve kronik spontan ürtikerdeki algoritmanın uygulanması önerilmektedir. Ancak AH’lerin ve omalizumabın SD’deki etkinliğini değerlendiren az sayıda klinik çalışma vardır. Bu çalışmada, SD’li olgulardaki tedavi yanıtları, hasta ve hekim değerlendirme ölçütleri kullanılarak ortaya konulmaya çalışılmıştır. Gereç ve Yöntem: Bu prospektif gözlemsel çalışma, SD’si olan elli sekiz hastayı içermektedir. Tedavi yanıtları 0., 4., 8., 12. ve 24. haftalarda ürtiker kontrol testi (ÜKT), hastanın global hastalık şiddeti değerlendirmesi, hekimin hastalık kontrolünü global değerlendirmesi ve dermatoloji yaşam kalitesi indeksi (DYKİ) ile değerlendirildi. Bulgular: Çalışmaya yaş ortalaması 36,9±12,38 (17-72) olan elli sekiz hasta (40 kadın ve 18 erkek) dahil edildi. Hastaların ortalama hastalık süresi 31,8±46,22 ay idi. Hastaların 15’i (%43,1) tek doz İK-AH’lere yanıt verirken, 25’i (%43,1), İK-AH’lerin doz artırımına veya kombinasyonuna yanıt verdi. Tedavi cevapları artmış ÜKT skorları, hekimin hastalık kontrolünü global değerlendirmesi (p<0,001) ve azalmış DYKİ skorları ile azalmış hastanın global hastalık şiddeti değerlendirmesi (p<0,001) ile doğrulandı. On sekiz hasta AH’lere dirençli olarak saptandı ve bu hastalara omalizumab tedavisi uygulandı. Hastaların omalizumab tedavisi ile toplam yanıt oranları 24. haftada %86,2’ye yükseldi. Sonuç: SD hastalarının üçte biri AH’lere dirençli olup, omalizumab gibi üçüncü basamak tedaviler gerektirebilmektedir.