Çocukluk çağında yapılacak girişimlerde sedasyon ve analjezi tedavi başarısını etkilemektedir. Bu amaçla kullanılacak ilaçların güvenilirlik ve tedavi etkinlikleri son yıllarda gittikçe artmıştır. Girişim öncesi ve sonrasında ağrı kontrolü için ise çocuk hastalarda farmakolojik ve farmakolojik olmayan şeklinde iki tür yaklaşım mevcuttur. Minimal sedasyon ve anksiyoliz amacıyla lokal kremler ile periferik sinir blokları uygulanabilir. Pediyatrik hastada öncelikli olarak yapılması gereken fizik muayene ve pozitif bulguların gözden geçirilmesidir. Ebeveyn yapılacak işlem ile ilgili iyice bilgilendirilmelidir. Öncelikli olarak farmakolojik olmayan sakinleştirici yöntemlerin tercih edilmesi uygundur. İşlem için eğer sistemik bir ilaç tercih ediliyorsa yüksek olmayan dozların kullanılması gereklidir. Eğer topikal bir ajan seçilebiliyorsa minimal sedasyon da düşünülebilir. Hasta yakınlarına girişim sonrası ağrı için bilgilendirme formları verilmesi de doğru bir yaklaşım olabilir.
Sedation and analgesia during the pediatric dermatologic procedures effect the success of the treatment. The safety and efficiency of the drugs used for this purpose increased significantly in the recent years. The pain and sedation control prior to procedures could be applied non-pharmacologically and pharmacologically. Local anesthetic creams and peripheral nerve blocks may be applied for achieving minimal sedation and anxiolysis. Local anesthetic pharmacology in pediatrics should be well-known and emergency precautions should be available in case of toxicity. The primary importance for the pediatric patient is to overview the physical examination and evaluation of positive findings before the procedure. The parents should be informed in detail prior to the procedure about both the analgesic and sedation technique and the procedure itself. The non-pharmacologic sedative approach should be the first step. If a pharmacologic treatment such as midazolam is required the use of high doses of drugs should be neglected. Topical anesthetics with a minimal sedative seems the safest method in office procedures. A printed form consisting the drug of choice and/or approaches and a contact telephone number should be given to the family after the procedure.
AMAÇ: Çalışmamızda, Paederus dermatitli olguların dermatolojik öykülerinin ve klinik bulgularının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. GEREÇ-YÖNTEM: Çalışmaya öykü ve klinik muayene ile Paederus dermatiti tanısı alan yaş ortalamaları 31.75 ± 15.72 olan 9 kadın, 7 erkek toplam 16 olgu dahil edildi. Sonuçlar ve YORUM: Çoğu Temmuz ayında başvuran hastaların hepsi Denizli il merkezinde yaşamaktaydı ve son 1 hafta içinde bahçeli bir yere gitme veya balkonda zaman geçirme öyküsü mevcuttu. En sık boyun ve boyun V bölgesi olmak üzere üst ekstremite, omuz ve skapuler bölgede yerleşen eritemli zeminde veziküler-büllöz ve/veya püstüler morfolojide, sıklıkla ağrı-acıya neden olan çizgisel veya madeni para şeklinde lezyonlar gözlendi. Çukurova ve Aydın çevresinden epidemileri bildirilen bu dermatitin özellikle sıcak ve nemli yaz aylarında ilimizde de görüldüğünü, ülkemizde benzer iklime sahip diğer yörelerde belki de sık görülen, ancak ayırıcı tanıya giren fitofotodermatit, impetigo ve herpes zoster vb dermatozlarla karıştırıldığını, dolayısıyla ayırıcı tanıda göz önüne alınması gerektiğini vurgulamak istedik.
Background and OBJECTIVE: Paederus dermatitis is a self-limited skin disorder characterized with lineer and vesicular, bullous and/or pustular lesions on erythematous bases caused by Paederus species belonging to Staphlinidae (Coleoptera) family. The lesions which are seen in warm and moist climates especially in summer months occur within 24 hours after the crushing of the beetle over the skin and heal with slight hyperpigmentation within 7-8 days. In our study we aimed to evaluate the history and clinical features of cases with Paederus dermatitis. MATERIALS-METHODS: Sixteen patients (9 female, 7 male, mean age: 31.75 ± 15.72) were diagnosed as Paederus dermatitis on history and clinical findings. Detailed history and clinical features of the patients were recorded. RESULTS: Most of the patients live in central part of Denizli and have a history of spending time in a garden or on a balcony. Mostly painfull lesions were commonly located on the neck and V region of the neck, upper arm, shoulder and scapular regions with lineer or nummular pattern. CONCLUSION: The cases from Çukurova and Aydın region have been reported previously. In this report, we stress that Paederus dermatitis may be a common dermatosis in other regions with similar climates in Turkey and should be considered in differential diagnosis of phytophotodermatitis, impetigo, herpes zoster, etc.
AMAÇ: Bu çalışma yatan hastalarda dermatoloji konsültasyonlarının sebeplerini araştırmak amacıyla yapıldı. GEREÇ-YÖNTEM: Altı aylık sürede farklı kliniklerden konsülte edilen toplam 269 hasta değerlendirmeye alındı. BULGULAR: Konsültasyonlar en çok iç hastalıkları (64), acil servis (34), çocuk hastalıkları (23) servislerinden istenilmiş olup konsültanlar tarafından en sık tanı konulan hastalıklar enfeksiyonlar, ekzema, ürtiker, ilaç erüpsiyonları ve ülserasyonlardı. Acil servisten istenilen konsültasyonlar tüm konsültasyonların %13’nü oluşturuyordu ve bunlardan sadece üçte biri gerçek dermatolojik acillerdi. Lokal tedaviler %81.3 ve sistemik tedaviler olguların %43.1’inde önerildi. Olguların %10.4’ünde spesifik bir tedavi önerilmedi. SONUÇ: Dermatologlar dışındaki hekimler akne ve psoriasis gibi sık görülen hastalıkların bile tanısını koyamamaktadır. Bu da konsültasyon sayısının artmasına ve dermatoloji konsültasyonlarının kalitesinin azalmasına yol açmaktadır. Dermatologlar dışındaki hekimlerin eğitim ve öğretimlerinde sık görülen deri hastalıklarının, sistemik hastalıkların deri belirtilerinin ve gerçek acillerin tanı ve tedavisinin vurgulanması gerekmektedir.
Background and design: The aim of our study was to evaluate the reasons of dermatology consultations in inpatient departments. MATERIAL-METHODS: A total of 269 patients consulted over a period of six months from the different clinics were included in the analysis. RESULTS: Consultations were requested mostly from internal medicine (64), emergency (34), pediatrics (23), the most common dermatological diseases diagnosed by consultants were infections, eczema, urticaria, drug reactions and ulcerations. Consultations requested from emergency services constituted 13% of total consultations and only one third of them were true dermatological emergencies. Local therapy was prescribed in 81.3% and systemic therapy in 43.1% of the patients. 10.4 % did not receive specific therapy. CONCLUSIONS: Nondermatologists are enable to diagnose even common dermatoses like acne and psoriasis which cause an increase in the number of consultations and affect the quality of dermatology consultations. Diagnosis and management of common skin diseases, skin manifestations of systemic diseases and true emergencies should be stressed during the training and teaching of nondermatologists.
AMAÇ: Son yıllarda yapılan çalışmalarda vitiligoda dar-band UVB tedavisinin etkili ve güvenli olduğu bildirilmektedir. Bu çalışmada, vitiligoda dar-band UVB tedavisine ait sonuçlarımız sunulmuştur. GEREÇ-YÖNTEM: Çalışmaya Ocak 2004 ile Mart 2005 arasında Fototerapi Ünitemizde dar-band UVB tedavisi uygulanan ardışık 25 vitiligolu hasta alınmıştır. Tedavi, haftada 3 kez monoterapi olarak uygulanmıştır. Başlangıç UVB dozu her hastada minimal eritem dozuna (MED) göre saptandı. UVB doz artımı kliniğimiz doz arttırım çizelgesine göre yapıldı. Lezyonlarda %75 ve üzeri repigmentasyon tam yanıt, %25-50 oranında kısmi yanıt ve %0-24 repigmentasyon yanıtsız olarak değerlendirildi. SONUÇLAR: Tedaviyi tamamlayan 20 hastanın 10'u kadın, 10'u erkek idi; yaşları 12-78 yıl (ortalama, 32 yıl) arasında değişmekteydi. Hastalık süreleri 1-40 yıl arasında değişmekteydi (ortalama 8 yıl). Dokuz (%45) hastada ortalama 48 seans ve 25 J/cm2 kümülatif dozda tam yanıt saptandı. Altmış seans sonunda iki hastada (%10) kısmi yanıt elde edildi. Dokuz (%45) hasta ise yanıtsız olarak değerlendirildi. Tedavi sırasında, 2 olguda hafif eritem gözlendi. YORUM: Sonuçlarımız dar-band UVB tedavisinin iyi tolere edilen bir tedavi olduğu ancak önceki çalışmalara göre daha az etkili olduğunu göstermektedir.
Background and Design: Recently, narrow-band ultraviolet (UV) B phototherapy has been reported to be an effective and safe theraphy for vitiligo. The aim of this study is to review our results with narrow-band UVB phototherapy for vitiligo. MATERIAL-METHODS: Twentyfive patients with vitiligo who were treated in our phototheraphy unit between January 2004 and March 2005 were enrolled consecutively in this study. Theraphy was given as monotherapy thrice weekly. The initial UVB dosage was determined before the treatment according to the minimal erythema dosages per patient. UVB dose increments were regulated with regard to the schedule applied in our clinic. Repigmentation of the lesions more than 75% was regarded as complete response, 25-50%: partial response and 0-24%: no response. RESULTS: Twenty patients 10 women, 10 men, ranged 12-78 year (mean, 32 years) were completed the therapy. Their duration of the disease ranged from 1-40 years (mean, 8 years). Nine of the 20 patients (45%) had complete response with mean of 48 treatments and mean of 25 J/cm2 cumulative dosages. Two (10%) patients had partial repigmentation and 9 (45%) patients had no response, after 60 treatments. Mild erythema had been observed in 2 patients. CONCLUSION: Our results have shown that narrow-band UVB phototherapy is well-tolerated, but less effective than previous studies.
Genodermatosis: A retrospective study Erol Koç, Ercan Arca, Mustafa Tunca, Ahmet Hakan Erbil, Osman Köse, Halis Bülent Taştan, Zafer Kurumlu Pages 133 - 135
AMAÇ: Genodermatozlar, 200'ü aşkın sayıları ile deri hastalıkları içinde önemli bir yer tutmaktadır. Ülkemizde genodermatozların görülme sıklığı üzerine şimdiye kadar geniş bir kayıt çalışması yapılmamıştır. Biz bu çalışmamızda genodermatozların görülme sıklığı ve çeşitliliğini geniş bir vaka kayıt sayısı ile vurgulamayı amaçladık. GEREÇ-YÖNTEM: 1981-2005 yılları arasında polikliniğimize başvuran ve kliniğimizde yatırılan 400.000 olgunun kaydı içerisinden genodermatoz tanısı konarak sınıflandırılan 1303 olgu ele alındı. BULGULAR: Bu 1303 genodermatozlu olgu, 400.000 olgu içinde %0.325'lik bir görülme oranına sahiptir. Bulgular hastalık bazında değerlendirildiğinde ilk 10 hastalık içinde sırasıyla lokalize palmoplantar keratodermi 232 (%17.8), iktiyozis vulgaris 201 (%15.4), epidermolizis bülloza 175 (%13.4), nörofibromatozis 97 (%7.4), iktiyozis lamellaris 91 (%6.9), Darier hastalığı 66 (%5.1), Klippel-Trenaunay sendromu 46 (%3.5), kseroderma pigmentosum 44 (%3.4), okulokutanöz albinizm 35 (%2.6) ve ektodermal displazi 29 (%2.2) yer almaktadır. Bize başvuran olgular içinde ilk 5 sırayı alan genodermatozlar ele alındığında coğrafik bölge incelemelerine göre en çok genodermatoz Güneydoğu Anadolu bölgesinde olup, onu İç Anadolu ve Karadeniz bölgeleri izlemektedir. Marmara ve Ege bölgelerinde ise genodermatozların görülme sıklığı daha azdır. Hastalıkların daha çok Güneydoğu Anadolu ve İç Anadolu bölgelerinde ortaya çıkması burada akraba evliliklerin daha çok olduğunu düşündürmektedir. SONUÇ: Günümüzde ailelere yapılan genetik danışmanlık hizmetlerinin bu tür hastalıkların önlenmesinde önemli yeri olmaktadır. Bu nedenle hastalıkların görülme sıklıkları ve görüldüğü yerler koruyucu hekimlik açısından faydalı olacaktır.
Background and Design: Genodermatosis, have a significant place in the skin diseases, involving more than 200 diseases. There is no significant study in frequency and abundance of genodermatosis in our country. In this study we tried to emphasize the frequency and abundance of genodermatosis with high number of cases. MATERIALS-METHODS: We detected 1303 records of cases, who were diagnosed to have a genodermatosis among 400.000 cases who admitted to our outpatient service or hospitalized in our department between 1981-2005. RESULTS: Among 400.000 cases, these 1303 cases have an occurance rate of 0.325 %. If evaluated on the basis of individual diseases, localised palmoplantar keratoderma 232 (17.8 %), ichthyosis vulgaris 201 (15.4 %), epidermolysis bullosa 175 (13.4 %), neurofibromatosis 97 (7.4 %), ichthyosis lamellaris 91 (6.9 %), Darier's disease 66 (5.1 %), Klippel-Trenaunay syndrome 46 (3.5 %), xeroderma pigmentosum 44 (3.4 %), oculocutaneous albinism 35 (2.6 %) and ectodermal dysplasia 29 (2.2 %) are the ten most frequent ones. In our cases if the first 5 of these genodermatosis evaluated geographically, highest number of the cases were from Southeastern Anatolia, with Inner Anatolia and Blacksea regions following it. In Marmara and Aegean regions, the number of genodermatosis is lower. High prevalence of in Southeast and Inner Anatolian regions suggets that there are more kin-marriages in these regions. CONCLUSION: Today, genetic counselling to families holds an important place in the prevention of this kind of diseases. So determining the rate of this diseases and regions where they occur, will be helpful in preventive medicine.
Nevoid bazal hücreli karsinom sendromu (Gorlin sendromu) çok sayıda bazal hücreli karsinomlar (BHK), mandibulada keratokistler, palmoplantar çukurcuklar ve falks serebri kalsifikasyonunun görüldüğü herediter bir hastalıktır. Olgumuz; 20 yaşında erkek hasta, polikliniğimize her iki pretibial bölgede, 2-3 mm çaplı çok sayıda kahverengi yassı papüller ile başvurdu. Sol skapula üzerinde hastanın farkında olmadığı 2 adet 1 cm çaplı ve frontal bölgede saçlı deride 3 adet benzer büyüklükte kahverengi papülleri mevcuttu. Sırt ve bacaklarındaki lezyonların histopatolojik özellikleri BHK ile uyumlu bulundu. Olgunun özgeçmişinde daha önceki muayenelerinde saptanmış olan falks serebride kalsifikasyonlar, mandibulada odontojenik kistler ve hekzodaktili öyküsü mevcuttu. Çok sayıda BHK lezyonları ile eşlik eden bulgular gözönüne alınarak nevoid bazal hücreli karsinom sendromu tanısı konan olgumuzu, nadir bir hastalık olan Gorlin sendromunun ayırıcı tanısına dikkat çekmek ve izlemin dikkate alınması gereken noktalarını vurgulamak amacı ile sunuyoruz.
Nevoid basal cell carcinoma syndrome (Gorlin's syndrome) is a hereditary disease with basal cell carcinomas (BCC), jaw keratocysts, palmoplantar pits and falx cerebri calcification. 20 years old man admitted to our outpatient clinic with numerous 2 to 3 mm brown flat papules on his legs. There were also other lesions that the patient was not aware of; two papules on his back and three on frontal scalp area. Histopathology of the lesions on his back and legs were compatible with BCC. He had a history of hexadactily, falx cerebri calcification and odontogenic cysts in mandibula. We present this case of Gorlin's syndrome to draw attention to the differential diagnosis and to emphasize the important points in the follow-up of the disease.
Granülosit koloni uyarıcı faktör (G-CSF), insanlarda fibroblastlar, endotel hücreleri, makrofajlar, akut myeloid lösemi (AML) hücreleri gibi çeşitli hücreler tarafından veya rekombinant DNA teknikleri ile üretilen bir hematopoetik büyüme faktörüdür. Nötrofil yapımını uyardığı için, kemoterapiye bağlı nötropeniyi veya diğer nötropenik durumları iyileştirmek için kullanılmaktadır. G-CSF kullanımına bağlı farklı deri reaksiyonları bildirilmiştir. Burada AML'li olgu, G-CSF kullanımının AML'nin uyarıcı etkisiyle atipik piyoderma gangrenozum (PG) geliştirebileceğine dikkat çekmek için sunulmuştur.
Granulocyte colony-stimulating factor (G-CSF) is a hematopoietic growth factor that is produced in humans by a variety of cells including fibroblasts, endothelial cells, macrophages, acute myeloid leukemia (AML) cells or recombinant DNA techniques. Since it stimulates the proliferation of neutrophils, G-CSF has been used for the amelioration of chemotheraphy-induced neutropenia or other neutrophenic conditions. Several cutaneous reactions have been reported due to the use of G-CSF. We present a case with AML to emphasize that G-CSF administration may lead to atypical bullous pyoderma gangrenosum (PG) by stimulatory effect of AML.
İmikimod eksternal anogenital verrülerin topikal tedavisinde etkinliği bildirilmiş ve kullanımı onaylanmış immün modülatör bir ajandır. Ancak küçük çocuklarda kullanımıyla ilgili çok az sayıda çalışma mevcuttur. Bu bildiride iki küçük çocuk hastada topikal imiquimod uygulamasına kısa sürede dramatik yanıt alınan kondiloma aküminata olguları sunulmaktadır.
Imiquimod is an immunomodulating agent that is reported to be effective and is approved for the topical treatment of external anogenital warts. However there are few studies on its usage in children. We report herein two children of condyloma acuminata cases that have responded dramatically to topically applied imiquimod.
