Amaç: Polikliniğe başvuran hastalarda güneşin zararlı etkileri ve korunma yolları ile ilgili bilgi, tutum ve davranışların araştırılması amaçlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya yaşları 16-89 arasında değişen 171 erkek ve 229 kadın, toplam 400 hasta dahil edildi. Tüm hastalara 52 soruluk bir anket formu uygulandı. Anket formunun birinci bölümde hastaların sosyo-demografik özellikleri, güneş yanığı öyküsü, birinci derece akrabalarında deri kanseri öyküsü, ikinci bölümde güneşin zararlı etkileri ve korunma yolları hakkında bilgi düzeyleri, üçüncü bölümde ise tutum ve davranışları değerlendirildi. Bulgular: Hastaların %69,25’inin bilgi düzeyi yeterli bulundu. Ekonomik durum, ikamet, deri tipi, kişide ve birinci derece akrabalarda deri kanseri varlığı bilgi düzeyini etkilemezken, eğitim seviyesi arttıkça bilgi düzeyinin arttığı görüldü. Hastaların güneşten korunma metodu olarak en çok gün ortası güneşinden kaçınma (%75,5) ve gölgede durma (%64,8) yöntemlerini tercih ettikleri ve %45,3’ünün güneşten koruyucu ürün kullandığı saptandı. Güneşin zararlı etkileri ve güneşten korunma konusunda en çok bilgi edinilen kaynaklar sırasıyla televizyon, dergi ve gazete (%76,3), doktor önerisi ve internet olarak bulundu. Sonuç: Hastaların güneşin zararlı etkileri ve korunma yolları hakkındaki bilgilerinin genel olarak yüksek düzeyde olduğu bulundu. Bununla birlikte kişilerin bilgi birikimini güneşten korunma davranışına dönüştürmedikleri gözlendi.
Background and Design: The aim of the study was to evaluate harmful effects of sun exposure and knowledge, attitude and behaviors related to sun protection among patients attending our outpatient clinic. Materials and Methods: A total of 400 patients (171 male and 229 female) aged between 16 and 89 years were included in this study. Subjects were requested to fill out a questionnaire composed of 52 questions. In the first part of the questionnaire, patients’ socio-demographic characteristics, history of sunburn, first-degree relatives with a history of skin cancer; in the second part, knowledge about harmful effects of sun and sun protection were inquired. In the third part, patient attitude and behaviors related to sun protection was evaluated. Results: Our results revealed that 69.25% of patients had satisfactory level of knowledge. While the level of knowledge was not affected by economic status, place of residence, skin type and presence of skin cancer in participants or their first-degree relatives, it was found to be increased with increasing educational level. The patients were found to prefer avoiding mid-day sun (75.5%) and staying in the shade (64.8%) chiefly as sun protection methods and 45.3% of patients were found to use sunscreens. Most frequently preferred sources of information about harmful effects of the sun and sun protection methods were found to be television, magazines and newspapers (76.3%), doctor’s advice and internet, respectively. Conclusion: Although a satisfactory level of knowledge about harmful effects of the sun and protection methods was found, it was observed that individuals could not convert their knowledge into the sun protection behavior
Amaç: Kemik iliği transplantasyonu (KİT), pediyatrik hastalarda birçok malign ve malign olmayan hastalıkta kullanılmaktadır. Transplantasyon yapılan hastalarda gözlenen deri belirtileri, genellikle altta yatan primer hastalığa ya da uygulanan yoğun kemoterapi ve radyoterapi protokollerine bağlı olarak ortaya çıkmaktadır. Bu çalışmada, KİT yapılan pediyatrik olgularda mukokutanöz lezyonların tanımlanması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya 2010-2011 yılları arasında KİT yapılması planlanan toplam 44 hasta dahil edilmiştir. Olguların ilk dermatolojik muayeneleri yapıldıktan sonra ilk ay içerisinde her hafta, takip eden 5 aylık süreçte ayda bir ve son 1,5 yılda ise her 3 ayda bir dermatolojik muayeneleri tekrarlanmıştır. Bulgular: Kırk bir olgu çalışmayı tamamladı. Toplam 41 olgunun yaş ortalaması 9,24 (minimum=1 yaş, maksimum=17 yaş); hastaların 26’sı (%64) erkek, 15’i (%36) kadındır. Görülme sıklığı oranlarına göre dermatolojik belirtiler mukozit (%75,6), kseroderma (%70,7), alopesi (%46,3), aftöz stomatit (%22), kutanöz hiperpigmentasyon (%22), tırnak bozuklukları (%24,3), enflamatuvar deri hastalıkları (%24,2), enfeksiyöz hastalıklar (%15,5), graft versus host hastalığı (%17,1) ve makülopapüler döküntü (%4,8) şeklinde sıralanmıştır. Sonuç: KİT hastalarında dermatolojik hastalıklar sıklıkla görülebilmektedir. Dermatolojik belirtilerin yakın takibi bu hasta grubunda tedavinin komplikasyonlarını azaltmada önemlidir.
Background and Design: Bone marrow transplantation (BMT) is performed for many malign and non-malign diseases in pediatric patients. Cutaneous signs in transplant patients are usually encountered in the presence of underlying primary diseases or due to the intense conditioning regimens that include chemotherapy and radiotherapy protocols. In this study, it is aimed to define mucocutaneous changes in pediatric patients with BMT. Materials and Methods: A total of 44 patients, in whom BMT was planned between 2010 and 2011, were included in the study. Dermatological examinations were performed at the beginning of the study and were repeated once a week in the first month, once a month in the following 5 months; and once in every 3 months in the last 1.5 years of follow-up. Results: Forty-one patients were completed the study. The mean age of 41 patients was 9.24 years (range: 1-17 years). Of the subjects, 26 (64%) were male and 15 (36%) were female. Dermatological signs, in order of frequency, were mucositis (75.6%), xeroderma (70.7%), alopecia (46.3%), nail disorders (24.3%), inflammatory skin diseases (24.2%), aphthous stomatitis (22%), cutaneous hyperpigmentation (22%), graft versus host diseases (17.1%), infectious diseases (15.5%), and maculopapular rash (4.8%). Conclusion: Dermatological diseases can be frequently observed in BMT patients. Close monitoring of dermatological signs is important to minimize the complications of the treatment in this patient group.
Amaç: Bu çalışmanın amacı benign jinekolojik operasyonlar veya sezaryen nedeniyle uygulanan aynı tipteki insizyonlarda gelişen skar tiplerinin birbirinden farklı olup olmadığının araştırılması ve puerperal dönemde oluşan rejeneratif sürecin skar gelişimi üzerine etkisi olup olmadığının incelenmesidir. Gereç ve Yöntem: Bu olgu kontrol çalışmasında üniversitemiz Dermatoloji ve Kadın Hastalıkları ve Doğum polikliniklerine başvuran, 20-40 yaş aralığında toplam 586 kadın çalışmaya dahil edildi. Hastalar benign jinekolojik nedenlerle operasyon geçirenler (grup 1) ve sezaryen geçirenler (grup 2) olmak üzere iki gruba ayrıldı. Veriler skar tiplerine göre karşılaştırıldı. İstatistiksel anlamlılık için 0,05’ten küçük p değerleri anlamlı kabul edildi. Bulgular: Benign jinekolojik nedenlerle operasyon geçiren 293 hastanın 237’sinde (%80,9) atrofik, 56’sında (%19,1) hipertrofik tipte skar gelişirken sezaryen operasyonu geçiren 293 hastanın 245’inde (%83,6) atrofik, 48 (%16,4) hastada hipertrofik tipte skar geliştiği saptandı. Skar tiplerinin dağılımı açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p>0,05). Hipertrofik tipte skar gelişen hastaların %53,8’inin grup 1’de %46,2’sinin grup 2’de olduğu saptandı. Hipertrofik tipte skar gelişim riski açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptanmadı (p>0,05). Sonuç: Çalışmamızda gebelikte uygulanan sezaryen operasyonu ile doğurganlık çağının herhangi bir döneminde uygulanan benign jinekolojik operasyonlar arasında abdominal insizyon yerinde skar oluşumu açısından anlamlı fark olmadığı sonucuna varılmıştır. Sezaryen operasyonu ve benign jinekolojik operasyonlar sonrasında insizyon yerinde hipertrofik skar gelişimi açısından daha önceden stria varlığı, yara yerinde enfeksiyon veya hematom gelişmesi, yara iyileşmesi süresinin on günden uzun olması gibi faktörlerin benzer oranda risk oluşturduğu tespit edildi.
Background and Design: The aim of this study is to investigate whether there can be a difference in types of scars developed on the same type of incisions due to cesarean section or benign gynecologic operations, and to examine the effect of regenerative process occurring in the puerperal period on scar formation. Materials and Methods: A total of 586 female patients aged 20-40 years, who applied to our dermatology and gynecology and obstetrics outpatient clinics, were included in this case control study. Patients who were operated due to benign gynecologic conditions were assigned to group 1 (n=293), and those who underwent cesarean section to group 2 (n=293), and the types of scars were compared. A p value of less than 0.05 was considered statistically significant. Results: Atrophic and hypertrophic scars were developed in 237 (80.9%) and 56 (19.1%) of group 1 patients, respectively. However, 245 (83.6%) of patients in group 2 had atrophic scars and 48 (16.4%) had hypertrophic scars. In terms of the type of scar distribution, no significant difference was found between the two groups (p>0.05). Patients with hypertrophic scar formation constituted 53.8% of group 1 patients and 46.2% of group 2 patients. There was no significant difference between the groups for the risk of hypertrophic scar formation (p>0.05). Conclusion: Our study concluded that there is no significant difference in scar formation on abdominal incision site between benign gynecologic surgeries performed at any period of childbearing age and cesarean section. In addition, the presence of striae, wound infection or hematoma, and duration of wound healing were found to be associated with the risk for hypertrophic scar formation in incision sites in both cesarean section and benign gynecological operations.
Pilar kılıf akantomu sıklıkla asemptomatik, merkezi açıklıkla birlikte seyreden deri renginde papül ya da nodül şeklinde görülen nadir, benign foliküler hamartomdur. Pilar kılıf akantomu genellikle yaşlı hastalarda üst dudakta görülmesine rağmen çok az olguda alt dudak ve yanak gibi diğer yerlerde de tarif edilmiştir. Bu yayında 62 yaşında skrotal ve anal bölge üzerinde çok sayıda pilar kılıf akantomu bulunan bir erkek hasta sunulmaktadır.
Pilar sheath acanthoma is an uncommon, benign follicular hamartoma that frequently presents as an asymptomatic, skin-colored papule or nodule with central opening. Pilar sheath acanthoma generally appears on the upper lip of elderly patients, although a few cases have been described on other locations such as lower lip and cheeks. In this article, we present a 62-year-old male who presented with multiple pilar sheath acanthoma on the scrotal and anal regions.
İlk kez 1956'da Sneddon ve Wilkinson tarafından tanımlanan subkorneal püstüler dermatoz (SPD), nadir, kronik, tekrarlayıcı seyirli bir dermatozdur. Sıklıkla kadınlarda ve 40-50 yaşlarda izlenir. Normal veya eritemli zeminde gruplar halinde ortaya çıkan, anüler, sirsine, serpijinöz, steril püstüllerle karakterizedir. Lezyonlar intertrijinöz alanlar, gövde ve ekstremitelerde simetrik yerleşme eğilimindedir. Etiyolojisi bilinmeyen hastalığın reaktif nötrofilik dermatoz olduğu ileri sürülmektedir. Bu çalışmada, daha çok intertrijinöz yerleşimli lezyonlar şikayetiyle polikliniğimize başvuran; klinik, histopatoloji ve direkt immünfloresan inceleme sonucunda SPD tanısı konan, gamapati ve miyeloproliferatif hastalık yönünden tetkik edilip, biyopsi sonuçları beklenirken topikal mupirosin %2 merhem, %1 metilen mavisi ile 2x1 haricen boyama ve ampirik olarak oral makrolid 1 gr/gün ile tedavi edilip, biyopsi sonucu sonrasında %0,05 klobetazol-17 propiyonat, kolşisin 2x0,5 mg, dapson 100 mg/gün ile tedaviye devam ettiğimiz 71 yaşındaki bir kadın olgu literatür bilgileri eşliğinde sunulmuştur.
Subcorneal pustular dermatosis (SPD), first described by Sneddon and Wilkinson in 1956, is rare, chronic, and relapsing dermatosis. Mostly, it affects women aged 40-50-years. It is characterized by grouped, annular, circinate, serpiginous, and sterile pustules on normal or erythematous ground. Lesions tend to involve intertriginous areas, the trunk, and extremities symmetrically. The etiology is not known; it has been suggested that it is a reactive neutrophilic dermatosis. In this report, we present a 71-year-old female who presented with lesions involving mostly intertriginous areas and received the clinical and histopathological diagnosis of SPD based on direct immunofluorescence assay. The patient was treated successfully with topical mupirocin 2% pomade, 1% blue de metylene, and oral macrolid 1 gr/day while being investigated for gammopathy and myeloproliferative diseases and waiting for biopsy results. After the biopsy results were obtained, the treatment of the patient continued with clobetasol 17-propionate 0.05%, colchium dispert 2x0.5 mg and dapsone 100 mg/day. The case was evaluated in the light of the relevant literature.
