The role of thiol/disulfide homeostasis in psoriasis: Can it be a new marker for inflammation?

Background and Design: Psoriasis vulgaris is a chronic, systemic, inflammatory disease presenting with oxidative stress and tissue inflammation. Thiol and disulfide levels have been shown to increase in inflammatory diseases as a marker of total oxidant status. To date, imbalances or abnormalities in thiol/disulfide homeostasis have been shown to have an etiopathogenetic role in a few dermatological diseases, such as seborrheic dermatitis, atopic dermatitis, alopecia areata, acute urticaria, and melasma. We aimed to investigate whether blood thiol and disulfide levels or thiol/disulfide ratios are increased in psoriasis vulgaris and to determine whether they can be used as a novel prognostic inflammatory marker.
Materials and Methods: The blood levels of native thiol, total thiol and disulfide were analyzed in a total of 29 patients diagnosed with psoriasis vulgaris by biopsy and 30 healthy controls. Native-total thiol, disulfide-native thiol and disulfide-total thiol ratios were compared between the two groups. The correlation between these measurements and Psoriasis Area and Severity Index (PASI) values were also examined in patients with psoriasis.
Results: The disulfide levels were higher in patients with psoriasis vulgaris compared to the control group (p=0.021; p<0.05), however, the levels of native thiol and total thiol as well as the ratios of disulfide/native thiol and disulfide/total thiol were similar in both groups (p>0.05). PASI scores were not significantly correlated with the levels of total and native thiol and disulfide/native thiol and disulfide/total thiol ratios (p>0.05).
Conclusion: The increase in blood disulfide levels indicating a thiol/disulfide imbalance was significant in psoriasis vulgaris as a result of oxidative stress and tissue inflammation. However, the level of disulfide did not show a definite positive correlation with the severity of psoriasis measured using PASI.

Psoriazis vulgarisli hastalarda tiyol/disülfit homeostazının rolü: Yeni bir enflamatuvar belirteç olabilir mi?

Amaç: Psoriazis vulgaris oksidatif stres ve dokuda enflamasyon ile seyreden kronik, sistemik enflamatuvar bir hastalıktır. Tiyol ve disülfit seviyelerinin total oksidan durumun bir belirteci olarak enflamatuvar hastalıklarda arttığı gösterilmiştir. Bugüne kadar, seboreik dermatit, atopik dermatit, alopesi areata, akut ürtiker ve melasma gibi birçok dermatolojik hastalıkta tiyol/disülfit homeostazındaki dengesizlik ya da anormalliklerin etiyopatogenetik rolü olduğu gösterilmiştir. Psoriazis vulgariste tiyol ve disülfit kan seviyelerinin ya da tiyol/disülfit oranlarının artışını araştırmak ve yeni prognostik enflamatuvar belirteç olarak kullanılabilirliğini belirlemeyi amaçladık.
Gereç ve Yöntem: Biyopsi ile tanı almış 29 psoriazis hastasındaki ve 30 sağlıklı kontrol grubunda natif tiyol, total tiyol ve disülfit kan seviyeleri araştırıldı. Natif-total tiyol, disülfit-natif tiyol ve disülfit-total tiyol oranları iki grup arasında karşılaştırıldı. Psoriazisli hastalarda bu ölçümler ve Psoriazis Alan ve Şiddet İndeks (PAŞİ) değerleri arasındaki korelasyonda incelendi.
Bulgular: Psoriazisli hastalarda kontrol grubuna oranla disülfit seviyeleri daha yüksekti (p=0,021; p<0,05); ancak, natif tiyol ve total tiyol seviyeleri benzerdi, ayrıca disülfit/natif tiyol ve disülfit/total tiyol oranları da her iki grupta benzerdi (p>0,05). PAŞİ değerleri ile total tiyol, natif tiyol ölçümleri, disülfit/natif tiyol ve disülfit/total tiyol oranları arasında anlamlı korelasyon saptanmadı (p>0,05).
Sonuç: Oksidatif stres ve doku enflamasyonunun bir sonucu olarak psoriazisde tiyol/disülfit dengesizliğini gösteren kan disülfit seviyelerindeki artış anlamlı bulundu. Ancak, disülfit miktarı PAŞİ kullanılarak ölçülen psoriazis şiddeti ile kesin pozitif bir korelasyon göstermemekteydi.