Tuberculin reaction and Koebner’s phenomenon with tuberculin test in patients with psoriasis: A controlled study

Background and design: We aimed to investigate the tuberculin reactions in psoriasis patients and healthy volunteers vaccinated with BCG. The difference between with the lesional and non-lesional skin was observed in psoriasis patients. Beside we assessed whether elicitation of tuberculin injection may be superior to trauma in inducing psoriasis lesions (Koebner’s phenomenon). Materials and method: Twenty-five patients with psoriasis and 25 healthy volunteers participated in the study. All participants had been vaccinated with BCG before. Tuberculin solution was injected intradermally to healthyvolunteers’ skin, and psoriatic and non-psoriatic skin of psoriasis patients. Same amount of saline control solution was injected intradermally to the non-lesional skin of psoriasis patients. Subjects were re-examined at 72nd hours for tuberculin reactions, and at 1st, 2nd, 4th weeks for any developed new psoriasis lesion. Results: There was no statistically difference between the groups for Tuberculin reaction sizes (p=0.244). When lesional and non-lesional skin areas were compared in psoriatic patients, the reaction was found as decreased
in lesional skin; also the difference was statistically significant (p<0.001). Conclusion: The tuberculin reactions in psoriatic patients are not different from healthy persons. But, the reaction
is weaker at psoriasis lesions than normal skin in the same patient. Tuberculin injection is not effective in inducing Koebner’s phenomenon in psoriasis.

Psoriasisli olgularda tüberkülin reaksiyonu ve koebner gelişimi: kontrollü çalışma

Amaç: Tüberkülin reaksiyonun psoriasisli olgularda sağlıklı bireylerden farkı ve Koebner gelişimine etkisi test edilmiştir. Yöntem: Çalışmaya tümü BCG ile aşılı olan 25 psöriasisli ve 25 sağlıklı gönüllü alındı. Kontrol grubuna ve psöriasisli olgularda ön kol iç yüz normal deri alanlarına, psöriasis lezyonu olan bölgelere tüberkülin solüsyonu enjekte edildi. Psöriasisli olgularda ön kolda normal deri alanına serum fizyolojik de enjekte edildi. Olgular 72. saat ve 1., 2. ve 4. haftalarda kontrol edildi. Sonuçlar: Çalışma grubunda 16 (%64) ve kontrol grubunda 11 (%44) olguda tüberkülin ile oluşan endurasyon çapı 10 mm' den büyük bulundu (p=0.244). Psöriasis grubunda 5 (%20) olguda lezyonlu alanda tüberkülin reaksiyonu 10 mm'nin üzerinde bulundu. Psöriasisli olgularda lezyonlu deri alanlarındaki tüberkülin reaksiyonu ölçümleri, lezyonsuz alandakilerle karşılaştırıldığında, anlamlı düzeyde daha küçük bulundu (p<0.001). Tüberkülin uygulanan alanlarda Koebner gelişimi sadece 1 (%4) olguda gözlenirken, serum fizyolojik uygulanan bölgelerde Koebner gelişimi gözlenmedi (p<0.05). Yorum: Psöriasisli olgularla sağlıklı gönüllüler arasında tüberkülin deri testlerine cevapta fark olmadığı saptandı. Ancak psöriasisli olgularda lezyonlu deri alanında ki reaksiyonların belirgin olarak daha zayıf olduğu saptandı. Tüberkülin uygulamasının psöriasisli olgularda Koebner gelişimini uyaramayacağı saptandı. Psöriasis lezyonu gelişiminde sorumlu lokal etkenlerin zayıf tüberkülin reaksiyonlarına neden oldukları düşünülmektedir.