Sivil toplum örgütleri, kar amacý gütmeyen gönüllü ve hükümet dýþý çalýþan kuruluþlardýr. Biz, çalýþmamýzda, dermatolojinin sahasýna giren hastalýklarla ilgili var olan dernekleri tespit etmeyi ve bu dernekleri incelemeyi amaçladýk.
Internette arama motorlarýna “dermatoloji” ile beraber “foundation”, “society”, “association”, “group”, “organization” anahtar kelimeleri yazýldý. Bu þekilde ulaþýlan web sayfalarý incelendi. Ayrýca her derneðe e-mail atýlarak ek bilgi saðlandý.
Ýnternette web sayfasý bulunan toplam 26 dernek tespit edildi. Bu derneklerin tarihi, idari ve mali yapýlarý, gelir kaynaklarý, üyelik þartlarý, nasýl üye olunduðu, üyelikle elde edilen imkanlar, amaçlarý, eðitim faaliyetleri, süreli yayýnlarý, sosyal aktiviteleri, araþtýrma destekleri ve iletiþim fonksiyonlarý hakkýnda bilgi elde edildi.
Bizlere yabancý gelen bu konuda, geliþmiþ ülkelerin epey yol katettiði görüldü. Aradaki farkýn kapatýlmasý, sivil toplum gerçeðinin tüm toplum tarafýndan algýlanmasý ve biz hekimlerin bu konulara ilgi duymasýyla mümkündür.

Psoriazis patogenezindeki spesifik basamaklarý hedefleyen birçok yeni biyolojik tedaviler geliþtirilmiþtir. Bunlar; T hücreleri, T hücre aktivasyonu, T hücre migrasyonu ve sitokinlerin hücresel üretim ve sekresyonunu direkt etkiler. Bizler psoriazisli hastalarýmýzýn tedavisinde biyolojik ajanlarýn kullanýmýna karar verirken bunlarýn potansiyel yarar ve risklerini iyi bilmeliyiz. Burada psoriazis tedavisinde kullanýlmaya baþlanan biyolojik tedavi ajanlarý literatür bilgileri eþliðinde gözden geçirilmiþtir.

AMAÇ: Vaskülitlerde damar duvarýndaki endotel hücre aktivasyonu ve inflamasyon ile birlikte antikardiolipin antikorlarýn (ACA) trombus geliþimini kolaylaþtýrabileceði bildirilmiþtir. Bu durum, vaskülit patogenezi, seyri ve doðru tedavi seçeneklerinin belirlenmesinde önem taþýmaktadýr. Çalýþmamýzda kutanöz vaskülitli hastalarda klinik ve laboratuvar açýdan tromboza eðilimin belirlenmesi amaçlanmýþtýr.
GEREÇ-YÖNTEM: Çalýþmaya klinik ve histopatolojik bulgularla kutanöz lökositoklastik vaskülit tanýsý alan 18 hasta ile 18 saðlýklý kontrol alýndý. Hasta grubu vaskülit etyolojisi açýsýndan araþtýrýldýðý gibi serumda protein C, protein S, antitrombin III düzeyleri, protrombin zamaný, parsiyel tromboplastin zamaný, kanama ve pýhtýlaþma zamanlarý deðerlendirildi. Hasta ve kontrol grubu serum ACA IgM ve IgG pozitifliði açýsýndan karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Hasta grubunda klinik ve laboratuvar bulgularý açýsýndan sistemik tutulum varlýðýna rastlanmazken trombotik risk faktörleri de normal olarak deðerlendirildi. ACA IgG, iki olguda orta derecede yüksek olup kontrol grubunda negatif bulunurken ACA IgM olgularýn tümünde negatif idi. Hasta ve kontrol grubu arasýnda serum ACA IgG pozitifliði açýsýndan fark saptanmadý (p=0.486, Fischer’in exact testi).
SONUÇ: Sistemik tutuluma ait bulgu yoksa kutanöz vaskülitin tromboza eðilim ve ACA pozitifliði açýsýndan risk taþýmadýðý sonucuna varýldý.

Ýzotretinoin ve asitretin vitamin A türevi sentetik retinoidler olup, iskelet sistemi üzerine yan etkilerinin olduðu bilinmektedir. Çalýþmamýzda oral sentetik retinoid kullanan hastalarýn kemik mineral yoðunluðu ölçümlerini yaparak osteoporoz riski taþýyýp taþýmadýklarýný tespit etmeyi amaçladýk. Çalýþmaya 0.5 mg/kg/gün dozunda 16’sý asitretin ve 3’ü izotretinoin alan toplam 19 hasta alýndý. Tedavi öncesinde ve 6. ayýn sonunda lomber vertebralarýn (L2-L4) ve sol kalçanýn (femur boynu ve trokanterik bölge) kemik mineral yoðunluðu ölçümleri (g/cm2) Dual Energy X-Ray Absorbsiometri ile yapýldý. Tedavi öncesi ve sonrasý kemik mineral yoðunluðu ölçümlerinde istatistiksel olarak anlamlý bir fark saptanmadý (p>0.05). Sonuç olarak, düþük doz (0,5 mg/kg/gün) ve kýsa dönem (6 ay) izotretinoin ve asitretinin kullanýmýnýn, lomber vertebra ve kalçada osteoporoz yapýcý etkisinin olmadýðý bulundu.

Pitriyazis likenoides, akut ve kronik seyir gösterebilen, etyolojisi bilinmeyen bir deri hastalýðýdýr. Hastalýðýn seyrini ve prognozunu etkileyen faktörler kesinlik kazanmamýþtýr. Bu çalýþmada, 1990-2002 yýllarý arasýnda klinik olarak pitriyazis likenoides et varioliformis akuta (PLEVA) ( n=17 ) ve pitriyazis likenoides kronika (PLC) ( n=58 ) tanýsý alan 75 hastanýn demografik ve klinik özellikleri, önerilen tedavilere yanýt ve nüks oranlarý retrospektif olarak incelendi.
Bu iki hasta grubu arasýnda yaþ, cinsiyet, taný alana kadar geçen süre ve lezyonlarýn daðýlýmý açýsýndan fark yoktu. Onyedi PLEVA hastasýnýn 4’üne fotobiyolojik yöntemler, 8’ine diðer tedaviler ( sistemik ve topikal ) önerilirken, 58 PLC hastasýnýn 32’sine fotobiyolojik yöntemler, 20’sine diðer tedaviler önerildi.
Tedavi sonrasý izlemi olan 6 PLEVA hastasýnýn 3’ünde, 43 PLC hastasýnýn 34’ünde tedaviye yanýt saptandý. Yanýt sonrasý izlemi olan 2 PLEVA hastasýnýn 1’inde, 26 PLC hastasýnýn 13’ünde nüks izlendi. PLC hastalarýnýn uygulanan tedavi ile tedaviye yanýtlarý arasýnda istatiksel olarak anlamlý bir iliþki bulunmadý. Benzer þekilde yanýt ve nüks ile lezyonlarýn daðýlýmý arasýnda da, istatiksel olarak anlamlý bir iliþki yoktu.
Bu çalýþma, PLEVA ve PLC arasýnda demografik özelliklerin ayýrt edici olmadýðýný göstermektedir. Ayrýca, PLC tedavisinde fotobiyolojik yöntemler ve diðer tedavilerin klinik düzelmede belirgin bir fark yaratmadýðýný ve lezyonlarýn daðýlýmýnýn tedaviye yanýtý ve nüksü etkilemediðini düþündürmektedir.

Topikal antibiyotiklerden eritromisin, tetrasiklin ve klindamisin akne tedavisinde yaygýn olarak kullanýlmakta olup özellikle hafif ve orta derecede inflamatuar aknede etkilidirler. Çalýþmada bu ilaçlar arasýnda tedavi etkinliði açýsýndan bir fark olup olmadýðýnýn araþtýrýlmasý amaçlandý. Bu karþýlaþtýrmalý çalýþmada hafif ve orta derecede akne vulgarisli altmýþ olguda on iki haftalýk topikal tetrasiklin, eritromisin ve klindamisin tedavilerinin etkinlikleri karþýlaþtýrýldý. Çalýþmada yirmi olguya tetrasiklin, yirmi olguya eritromisin ve yirmi olguya da klindamisin verildi. Ýlaçlar on iki hafta süreyle sabah-akþam olmak üzere günde iki kez uygulandý. Gruplar arasýnda yaþ, akne baþlama yaþý, akne derecesi, cinsiyet ve meslek yönünden istatistiksel olarak anlamlý fark yoktu (p>0,05). Çalýþma sonunda her üç ilaçla da istatistiksel olarak anlamlý düzelme saptandý (p<0,05). Toplam lezyon miktarýndaki azalma tetrasiklin ile %57,95, eritromisin ile %57,97 ve klindamisin ile %39,5 olarak saptandý. Tetrasiklin ile eritromisin arasýndaki fark istatistiksel olarak anlamlý deðilken (p>0,017), tetrasiklin-klindamisin ve eritromisin-klindamisin arasýndaki fark istatistiksel olarak anlamlý bulundu (p<0,017).
Topikal tetrasiklin, eritromisin ve klindamisinin hafif ve orta derecede akne vulgariste etkin ve güvenilir olduðu, ancak topikal klindamisinin, eritromisin ve tetrasiklinden daha az etkin olduðu ve yan etki insidansýnýn daha yüksek olduðu kanýsýna varýldý.

Mikozis fungoides alýþýlmadýk kutanöz lezyonlarla karþýmýza çýkabilir. Bu farklý lezyon spektrumunda pigmente purpurik erüpsiyona benzer klinikle kendini gösteren mikozis fungoides de yer alýr. Burada histopatolojik olarak MF tanýsý alan, klinik olarak pigmente purpurik dermatozu taklit eden bir hastayý sunuyoruz.

Lenfogranuloma venereum Chlamydia trachomatis’in neden olduðu cinsel yolla bulaþan ve nadir olarak görülen bir hastalýktýr. Bu yazýda bilateral çok sayýda inguinal lenfadenopati ve ülserasyon gösteren, bulaþyolu tesbit edilemeyen bir lenfogranuloma venereum olgusu sunulmuþtur.

Porokeratoz, ender görülen bir keratinizasyon bozukluðu olup ortasý atrofik, çevresi keratozik, deriden kalkýk bir kenarla çevrili halka þekilli lezyonlarla karakterize bir tablodur. Patogenezi tam olarak anlaþýlamamýþ olan bu hastalýk grubunun 5 tipi tanýmlanmýþtýr. Burada polikliniðimize baþvuran ve tanýsý klinik olarak dissemine süperfisyel aktinik porokeratoz ile uyumlu olup histopatolojik olarak porokeratozis Mibelli özellikleri gösteren 47 yaþýndaki bayan hasta sunuldu.