Amaç: Ota Nevusu, doğumdan itibaren veya yaşamın ilk yılında mevcut olan bir hamartomdur. Hastaların çoğu depresyondan muzdariptir ve lazer artık bu tedavisi zor durum için birinci basamak tedavi haline gelmiştir. Doğu Hindistan’dan Nd: YAG lazer ile tedavi edilen Ota Nevus'un dermoskopik değişiklikleri ile ilgili neredeyse hiç çalışma yoktur. Bu çalışmada, Ota Nevus'lu olgularda 1064 nm Q düğmeli Nd: YAG lazer tedavisinin etkinlik, güvenlik ve yan etkilerinin, dermoskopik değişikliklerle birlikte değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Bu, üçüncü basamak bir hastanede bir yıl boyunca yürütülen prospektif, gözlemsel tanımlayıcı bir çalışmadır. Çalışmaya klinik olarak 18 yaş üstü Ota Nevus hastalarını dahil ettik. Hariç tutma kriterleri, akut enfeksiyon veya kronik hastalıklar, gebelik veya emzirme ve geçmişte lazer veya kimyasal soyma ile herhangi bir tedavi öyküsü idi. Çalışmaya 32 olgu dahil edildi. Dört ila 6 hafta arayla ortalama altı seansta her seansta fotoğraf ve dermoskopik inceleme yapıldı. Tedavi yanıtı hekimin genel değerlendirme ölçeğine göre derecelendirildi ve SPSS18 kullanılarak uygun istatistiksel testler yapıldı.
Bulgular: %12,5 hastada >%75 iyileşme ile çok iyi yanıt ve %59,37 hastada iyi yanıt (%50-74) görüldü. %18,75 hastada ortalama yanıt (%25- 49) görülürken, %9,37 hastada <%25 iyileşme ile kötü yanıt bulundu. Lazer seanslarının tamamlanmasından sonra, değişiklikleri karşılaştırmak için tekrar dermoskopi yapıldı, ancak kahverengi gri yamalı dağılımın hafifçe açılması ve daha az kahverengi gri nokta dışında önemli bir değişiklik olmadı. Terminal kıllarda, serpantin damarlarda ve pullanmada herhangi bir değişiklik saptanmadı.
Sonuç: Çoğu hasta, ortalama altı seanslık Nd: YAG lazer tedavisinden sonra tatmin edici bir iyileşme kaydetti. Daha fazla lazer seansları uygulayarak yapılacak çalışmalarla daha fazla iyileşme sağlanabileceği kanaatindeyiz.

Background and Design: Nevus of Ota is a hamartoma that present since birth or within the first year of life. Most patients suffer from depression, and laser has become the first-line treatment for this difficult-to-treat condition. There are hardly any studies regarding dermoscopic changes of the Nevus of Ota treated with Nd: YAG laser from Eastern India. This study aimed to evaluate the effectiveness, safety and side effects of 1064 nm Q-button Nd: YAG laser treatment together with dermoscopic changes in patients with Nevus of Ota.
Materials and Methods: This was a prospective observational descriptive study conducted for a period of one year in a tertiary care hospital. We included clinically diagnosed Nevus of Ota patients aged over 18 years. Exclusion criteria were acute infection or chronic diseases, pregnancy or lactation, and history of any treatment with laser or chemo-peeling. Thirty-two cases were included in the study. Photographs and dermoscopic examinations were done at every session for an average of six sessions at an interval of four to six weeks. The response to treatment was graded based on the physician's global assessment scale, and appropriate statistical tests were done using SPSS 18.
Results: Very good results with >75% improvement were seen in 12.5% of patients, and a good response i.e., 50-74% was seen in 59.37% of patients. An average response (25-49%) was seen in 18.75% of patients, while a poor response with <25% improvement was found in 9.37% of patients. After completion of laser sessions, dermoscopy was done again to compare changes, but there were no significant changes except a slight lightening of the brown-grey patchy distribution and fewer brown-grey dots. There were no changes in terminal hair, serpentine vessels, and scaling.
Conclusion: Most patients noted satisfying improvement after an average of six sessions of Nd: YAG laser therapy. Studies with a greater number of sessions can be conducted, and they may yield more improvement.

Amaç: Hipopigmentasyon, herhangi bir azalmış pigmentasyon ve depigmentasyon formunu ifade eder. Bu çalışma, hipopigmentli deri lezyonlarının tanısında dermoskop kullanımını değerlendirmeyi amaçlamaktadır.
Gereç ve Yöntem: Çalışma için üçüncü basamak bir hastanenin dermatoloji bölümünün ayaktan hasta birimine başvuran hipopigmente deri lezyonları olan toplam 123 hasta seçildi. Ayrıntılı öykü ve klinik muayeneden sonra, hipopigmente lezyonlarda DermLite DL4 dermatoskop kullanılarak dermoskopi yapıldı.
Bulgular: Vitiligo’da, beyaz bir arka plan üzerindeki beyaz bir parlama ve azalmış ya da kaybolmuş pigment ağı karakteristiktir. Tinea versikolorda karakteristik desen, kahverengi-beyaz arka plana karşı azalmış pigment ağı ile birlikte hipopigmente maküller ve deri çizgilerinde oluşan çift kenarlı skuamlardır. İdiyopatik guttat hipomelanoz, azalmış pigment ağına sahip beyaz yapısız alanlar ile karakterizedir. Pityriasis albanın karakteristik özellikleri, belirsiz sınırlara sahip, kahverengi-beyaz bir arka plana karşı uniform olarak azalmış pigment ağı ve minimal beyaz skuamlar içerir. Foliküler tıkaçlar, telanjiektaziler, rozet görünümü ve gri-mavi ve kahverengi globüllerin serpilmiş düzeni liken sklerozus et atrofikus için özgüldür. Nevus depigmentosus, azaltılmış retiküler pigment ağı ve tüy gibi kenarlara sahiptir. İlerleyici maküler hipomelanoz, kahverengi-beyaz arka plan, retiküler pigment ağı ve deri çizgilerinde minimal beyaz skuamlar içerir. Halka skuamları ve retiküler pigment ağı, polimorf ışığa duyarlı döküntünün karakteristik özellikleridir. Leprada hipopigmente yamalar, minimal beyaz skuamlar, azaltılmış ekrin ve foliküler açıklıklar, kısa kırık kıllar, v şekilli kıllar, pigtail kıllar ile kahverengimsi beyaz bir arka plana sahip çarpık açık kahverengi pigment ağı gösterdi. İnflamasyon sonrası hipopigmentasyon, azalmış pigment ağına sahip hipopigmente maküller, beyaz parıltı, perifoliküler pigmentasyon ve gri-mavi ve kahverengi globüllerin serpilmiş düzenini gösterir. Kimyasal lökoderma, lekeli eritem ve gri granüler noktalarla karakterize edilen hipopigmente maküllerle kendini gösterir. Sistemik sklerozun hipopigmente lezyonlarında, perifoliküler pigmentasyona sahip beyaz homojen alanlar görüldü.
Sonuç: Bu çalışma hipopigmente deri lezyonlarının karakteristik ve spesifik dermoskopik özellikler gösterebileceğini göstermiştir. Dermoskopi, öykü ve klinik muayene ile uyumlu olduğunda, hipopigmente lezyonların teşhisine ve biyopsi ihtiyacının ortadan kaldırılmasına yardımcı olur.

Background and Design: Hypopigmentation refers to any form of decreased pigmentation and depigmentation. The study aims to evaluate the use of a dermatoscope in diagnosing cases of hypopigmented skin lesions.
Materials and Methods: A total of 123 patients with hypopigmented skin lesions attending the dermatology outpatient department of a tertiary hospital were selected for the study. Dermoscopy was performed using DermLite-DL4 dermatoscope on hypopigmented lesions.
Results: In vitiligo, a white glow on a white background with absent or reduced pigment network was characteristic. The characteristic pattern in Tinea versicolor was hypopigmented macules with a decreased pigment network against a brownish-white background and double-edged scales that furrowed in the skin lines. Idiopathic guttate hypomelanosis displayed a reduced pigment network with white structureless areas. Illdefined margins with uniformly reduced pigment networks against a brownish-white background with minimal white scales were characteristic of pityriasis alba. Follicular plugs, telangiectasias, rosette appearance, and peppered arrangement of grey-blue and brown globules are specific for lichen sclerosus ET atrophicus. Nevus depigmentosus showed a reduced reticular pigment network and feathery margins. Progressive macular hypomelanosis showed abrownish-white background, reticular pigment network, and minimal white scales in the skin lines. Ring scales and reticular pigment network were characteristic of polymorphous light eruption. Hypopigmented patches of leprosy showed a distorted light brown pigment network with a brownish-white background with minimal white scales, reduced eccrine and follicular openings, short broken hairs, v-shaped hairs, and pigtail hairs. Post-inflammatory hypopigmentation showed hypopigmented macules with decreased pigment network, white glow, perifollicular pigmentation, and peppered arrangement of grey-blue and brown globules. Chemical leukoderma is characterized by hypopigmented macules with blotchy erythema and grey granular dots. Hypopigmented lesions of systemic sclerosis revealed white homogeneous areas with perifollicular pigmentation.
Conclusion: This study showed hypopigmented skin lesions might exhibit characteristic and specific dermoscopic features. When correlated with history and clinical examination, dermoscopy aids in diagnosing hypopigmented lesions and obviating the need for biopsy.

Amaç: “Maskne” pandemi süreci ile sık rastlanan bir dermatolojik şikayet olmuştur. Bu çalışmadaki amacımız “maskne” için risk faktörlerini saptamak ve “maskne”nin yaşam kalitesi üzerindeki etkisini saptamaktır.
Gereç ve Yöntem: “Maskne” tanısı mevcut olan toplam 105 hasta bu çalışmaya dahil edildi. Her hastanın günlük maske alışkanlıkları ve yüz bakım rutinleri ile beraber yaş, cinsiyet, deri tipi, hastalık şiddeti (Küresel Akne Değerlendirme Ölçeği’ne göre) ve yaşam kalitesi üzerindeki etkisi (Akneye Özel Yaşam Kalitesi ile ölçülerek) not edildi.
Bulgular: “Maskne” şiddeti hastanın yaşı, hastalık süresi maske kullanım süresi, günlük maske sayısı, maske tipi, çift katlı maske kullanımı, maske havalandırma sıklığı ve deri temizliğinden bağımsız bulunmuştur. Düzenli makyaj yapmak “maskne” riskini artırmaktadır. Düzenli nemlendirici kullanımı ise “maskne” şiddetini azaltır. “Maskne” kadın hastalarda yaşam kalitesini önemli derecede azaltır.
Sonuç: Hastalarımızı makyaj kullanımını azaltmak ve yüz bölgesine nemlendirici kullanımını arttırmak şeklinde yönlendirerek “maskne” şiddetini azaltabiliriz. “Maskne” kadın hastaların yaşam kalitesini daha fazla etkilemekte olduğu için kadın hastalar erkek hastalara nazaran tıbbi yardıma daha sık başvurmaktadırlar.

Background and Design: “Maskne” has become a problem since the beginning of the coronavirus disease-2019 pandemic and it is a common diagnosis in the everyday practice of dermatologists. This study aims to determine the risk factors of “maskne”, which is a type of mechanical acne; and to determine its impact on the quality of life.
Materials and Methods: A total of 105 patients with acne complaints were included in this prospective study. The daily mask use habits and facial routines of the patients, along with their age, gender, skin type, disease severity (calculated by Global Acne Evaluation Scale), and the impact on quality of life (evaluated by the Acne-Specific Quality of Life questionnaire) were noted.
Results: “Maskne” severity was independent of the patient’s age, disease duration, duration of mask use, the daily number of masks used, mask type, using two masks at once; and the mask-ventilation or facial cleansing habits. “Maskne” risk increased with make-up frequency, whereas it decreased with the application of facial moisturizers. Quality of life decreases significantly due to “maskne” in female patients.
Conclusion: Patients may be advised to regularly apply moisturizer to their faces and avoid the use of make-up to prevent “maskne.” In the presence of “maskne,’’ female patients may be willing to seek treatment more because their quality of life deteriorates more than that of the males.

Mondor hastalığı (MH) yüzeyel trombofilebit ya da subkutanöz venlerin trombozu ile karakterize nadir bir hastalıktır. Genellikle ön göğüs duvarında görülmektedir. Penil Mondor hastalığı (PMH), torasik MH ile karşılaştırıldığında çok daha nadir görülmekle birlikte venin uzanımı boyunca endure kord benzeri bir lezyon olarak izlenir. Kırk yedi yaşında erkek hasta, peniste, 15 gündür ağrısız, sert, ani başlangıçlı bir değişiklik nedeni ile başvurdu. Pemfigus vulgaris ve diyabet nedeniyle, düşük doz sistemik steroid ve oral antidiyabetik kullanmaktaydı. Penis şaftında, deri çekildiğinde daha da belirginleşen kord benzeri longitudinal uzanımlı bir lezyon mevcuttu. Klinik olarak PMD tanısı alan hasta, yoğun seksüel aktivite dışında tetikleyici ek bir faktör tanımlamadı. Bir haftalık seksüel aktivite kısıtlanması sonrası şikayetleri geriledi. Bu olguda, yoğun seksüel aktivitenin yanında, diyabetik anjiyopati ve steroid tedavisine bağlı protrombotik etkinin de PMH’nin gelişimine katkıda bulunmuş olabileceğini düşünmekteyiz. Nadir görülmesi nedeni ile, PMH tanısı alan bu olgu paylaşıma değer bulundu.

Mondor’s disease (MD) is a rare disorder characterized by superficial thrombophlebitis or subcutaneous venous thrombosis. It is commonly seen on the anterior chest wall. Penile Mondor’s disease (PMD) is seen less frequently than thoracic MD and presents as an indurated cord-like lesion along the vein tract. A 47-year-old patient presented to our outpatient clinic with a complaint of a painless, indurated, and suddenonset lesion on the penis shaft that lasted for 15 days. He was using systemic steroids and antidiabetics for pemphigus and diabetes. He had a cord-like lesion along the penis shaft, becoming more prominent by stretching the skin. He was clinically diagnosed with PMD, regressing spontaneously after 1-week of sexual rest. He denied other triggering factors except for strenuous sexual activity. In this case, we think that diabetic angiopathy and the prothrombotic effect of steroids may have contributed to the development of PMD besides vigorous sexual activity. We found it valuable to share because of its rarity.

Yıllık insidansı 0,2/100.000 olan kutanöz leiomyosarkoma (KLMS) çok nadir görülen bir melanom dışı deri kanseridir. KLMS’nin dermal (birincil) ve subkutanöz iki alt tipi vardır; erken dönemde teşhis edildiğinde dermal tipte prognoz daha iyidir. KLMS genellikle 6. ve 7. dekatta ve sıklıkla alt ekstremite, baş ve boyunda görülür. Travma, radyasyon, kimyasallar ve güneş ışınları etiyolojide rol oynayan faktörler olarak bildirilmiştir. Genellikle nodüler bir lezyon olarak ortaya çıkan KLMS ayırıcı tanısında epidermal kistler, deri metastazları, dermatofibrosarkom protuberans ve keloid düşünülmelidir. Olgumuzda da skar dokusu üzerinde gelişen nodüler lezyon 4 yıl boyunca keloid olarak tedavi edilmişti. Histopatolojik incelemede dermal KLMS (d-KLMS) tanısı alan bu olguda, tanıda gecikme sebebiyle kötü prognoz kriterlerinden yağ doku invazyonu da görüldü. Biz de keloid olarak yanlış tedavi edilen, erken tanının hayati öneme sahip olduğu d-KLMS olgumuzla, KLMS ayırıcı tanı, literatürde ilk olarak dermatoskopik ve patolojik özelliklerini ortaya koymayı ve vurgulamayı amaçladık.

Cutaneous leiomyosarcoma (CLMS), with an annual incidence of 0.2/100,000, is a very rare non-melanoma skin malignancy. CLMS has two subtypes: Dermal (primary) and subcutaneous; when diagnosed in the early period, the prognosis in the dermal type is better. CLMS is generally seen in the 6th and 7th decades of life and more frequently in the lower extremities and head and neck. Trauma, radiation, chemicals, and sun rays have been reported as the factors involved in its etiology. Epidermal cysts, skin metastases, dermatofibrosarcoma pro-tuberans, and keloid should be considered in the differential diagnosis of CLMS, which usually manifests as a nodular lesion. In the presented case, the lesion, which developed over scar tissue was diagnosed as keloid and treated accordingly for four years. The pathologic examination of dermal CLMS (d-CLMS) in this patient, in whom diagnosis was delayed, revealed invasion of the subcutaneous fat tissue, which is among the poor prognostic factors. Herein, we present a case with d-CLMS, in which early recognition is vitally important, who was treated for an extended period as keloid, and we emphasize the differential diagnosis in CLMS and pathological and dermatoscopic features that, to our knowledge, are being reported here for the first time.

Ekstramamaryan Paget hastalığı (EMPH) epidermisi tutan ancak bazen dermise de uzanım gösterebilen nadir bir intraepitelyal adenokarsinomdur. EMPH en yaygın olarak intraepidermal primer form şeklinde bulunur. Daha az sıklıkla malignitelerle ilişkili olarak ortaya çıkar. EMPH çoğunlukla apokrin bezlerin bulunduğu vulva, penis, skrotum, perine ve aksillada gelişir. EMPH’de %65 oran ile en sık tutulum bölgesi vulvadır. Erkek genital organlarının EMPH’si daha az yaygın görülüyor olup olgularının %14’ünü oluşturur. EMPH literatürde çok sınırlı sayıda veriye sahip nadir bir antite olup komşu organlarda altta yatan bir malignite ile ilişkili olabilmektedir. Spesifik olmayan özellikleri, nadir olması ve çeşitli dermatitlere yönelik tadaviler nedeniyle EMPH tanısı çoğunlukla gecikir. EMPH’nin hem tanısı hem de tanı sonrası klinik yönetimi zordur. Tedaviye yanıt vermeyen genital bölge lezyonlarına mutlaka biyopsi alınmalı ve tanının temelini oluşturan histopatolojik inceleme yapılmalıdır. Tanıyı takiben hastalara ilişkili bir maligniteyi saptayabilmek açısından kapsamlı bir inceleme gereklidir. Lokal rekürrens, internal malignite gelişimi, bölgesel lenfadenopati ve uzak metastaz açısından hastaların uzun süreli izlenmesi klinik yönetimin temelini oluşturur.

Extramammary Paget’s disease (EMPD) is a rare intraepithelial adenocarcinoma involving the epidermis and sometimes extends into the dermis. EMPD is most commonly seen in the intraepidermal primary form and rarely it occurs as a secondary form associated with malignancies. EMPD mostly occurs in areas such as vulva, penis, scrotum, perineum and axilla where apocrine glands are located. The most common site of involvement is vulva (65%). EMPD of male genital organs is less common, it accounts for 14% of cases. EMPD is a rare entity with very limited data in the literature and EMPD may occur in association with an underlying malignancy in adjacent organs. The diagnosis of EMPD is often delayed because of its non-specific features, its rarity, as well as the use of various treatments for dermatitis. The diagnosis and clinical management of EMPD is difficult. Biopsy should be taken from genital lesions unresponsive to treatment and histopathological examination, which is the basis of the diagnosis, should be performed. A detailed examination is necessary to detect an associated malignancy after diagnosis. Long-term follow-up of patients for regional lymphadenopathy, distant metastasis, local recurrence and development of internal malignancy form the basis of clinical management.

Molluskum kontagiosum, deride papüllerle seyreden, kendini sınırlayan bir viral erüpsiyondur. İmmün yetmezlik durumlarında yaygın, kronik seyirli ve büyük lezyonlar şeklinde seyredebilmektedir. Multiple skleroz (MS) tedavisinde kullanılan fingolimod da immünosüpresyona yol açarak molluskum kontagiosum ve diğer fırsatçı enfeksiyonlara zemin hazırlayabilmektedir. Bu yazımızda MS nedeniyle fingolimod kullanan erişkin olguda yüzünde yaygın, uzun süredir olan, ilacın kesilmesiyle gerileyen molluskum kontagiosum enfeksiyonu olan olgumuzu ve literatürdeki sunulmuş benzer hastaları irdeleyeceğiz.

Molluscum contagiosum is a self-limiting viral eruption characterized by umbilical papules on the skin. Extensive, chronic, and larger lesions may occur in case of immunodeficiency. Fingolimod therapy used for the treatment of multiple sclerosis (MS) can also lead to immunosuppression and promote the development of molluscum contagiosum and other opportunistic infections. In this article, we discuss a case of extensive long-term molluscum contagiosum infection in the face of an adult patient treated for MS with fingolimod (after the discontinuation of which Molluscum contagiosum regressed), as well as similar cases from the literature.

Çalışmalar, 2015-2018 yılları arasında Aspergillus türlerinin sebep olduğu onikomikoz olgularında belirgin artışa dikkat çekmiştir. Biz de olgumuzla Aspergillus niger onikomikozunun son yıllarda artan sıklığına dikkat çekmeyi, tanı ve tedavi seçenekleri ile hastalığın risk faktörleri ile klinik ve patolojik özelliklerini vurgulamayı amaçladık.

Between 2015 and 2018, a clear increase was noticed in the cases of onychomycosis in which species of Aspergillus were cited as the cause while stimulating studies have been conducted. With this case, we call attention to the increasing frequency of Aspergillus niger onychomycosis in recent years and highlight the options for diagnosis and treatment as well as the risk factors and clinical and pathological properties of the disease.