Progresif Maküler Hipomelanozis

Progresif maküler hipomelanozis (PMH) ilk olarak 1988 yılında Guillet tarafından tanımlanmıştır. PMH sıklıkla gövdeyi tutan, asemptomatik, zor fark edilen, numuler, skuamsız, hipopigmente maküllerle karakterizedir. PMH çoğunlukla adölesan ve genç kadınlarda görülür. Etyopatogenezi hala bilinmemektedir. Wood lambası altında hipopigmente maküllerde kırmızı foliküler florasan görünürken komşu normal deride florasan gözlenmez. PMH’nin histopatolojik bulguları genellikle non-spesifiktir, ancak hipopigmente maküllerin melanin içeriğinin normal deriye göre azalmış olması sık görülen bir bulgudur. Etkili bir tedavi halen bilinmemektedir. Ancak fototerapi PMH’yi kontrol altına almada etkili bulunmuş olmasına karşın hastalığın rekürrensini
önlememektedir. Biz bu makalede PMH’nin etyopatogenezi, klinik bulguları, histopatolojisi, ayırıcı tanısı ve tedavi seçeneklerini derlemeyi amaçladık.

Progressive Macular Hypomelanosis

Progressive macular hypomelanosis (PMH) was initially described and named by Guillet in 1988. PMH is characterized by asymptomatic, ill-defined, nummular, non-scaly, hypopigmented macules, localized predominantly on the trunk. PMH is mostly seen in adolescents and young females. The etiopathogenesis of PMH is still unknown. The red follicular fluorescence becomes visible in the hypopigmented macules under Wood’s lamp but is absent in normal adjacent skin. The histopathologic findings in PMH are usually non-specific, but a common feature is the decreased melanin content in the hypopigmented macules compared to the normal skin. No effective therapy is currently known. Phototherapy was found to be effective for the control of PMH; however, it does not prevent recurrence of the disease. In this paper, we aimed to review the etiopathogenesis, clinical findings, histopathology, differential diagnosis and treatment options of PMH.