Background and Design: Systemic inflammation, which is involved in the pathogenesis of psoriasis, has been associated with the development of systemic diseases such as metabolic syndrome and cardiovascular disease. Without prospective data, the relationship between biological therapies and myocardial function in patients with severe psoriasis remains unclear. This study aimed to evaluate myocardial function changes through various parameters in psoriasis patients undergoing biological therapy for 12 months.
Materials and Methods: Patients were evaluated at the beginning of treatment and after 12 months using transthoracic echocardiography to assess systolic and diastolic heart functions.
Results: A total of 39 patients (20 males, 19 females) with a mean age of 44.28±13.54 years were included. All treatment groups significantly decreased psoriasis activity and severity index scores after 12 months (p<0.001). No significant changes in biochemical metabolic parameters were observed in any groups during the first year of treatment. A significant improvement in left ventricular global strain was observed in the ustekinumab, secukinumab, and ixekizumab groups compared to baseline (p<0.001, p=0.005, and p<0.001, respectively). A significant improvement in the E/e’ ratio was noted in the ustekinumab and ixekizumab groups, but no change was found in the secukinumab group (p=0.017, p=0.010, and p=0.980, respectively).
Conclusion: This study observed improvements in systolic and diastolic cardiac functions in patients with severe psoriasis treated with antiinterleukin- 12/23 (IL-12/23) inhibitors and anti-IL-17 therapies.
Amaç: Psoriazis patogenezinde yer alan sistemik enflamasyon; metabolik sendrom, kardiyovasküler hastalıklar gibi birçok sistemik hastalığın gelişimi ile ilişkilendirilmiştir. Prospektif verilerin olmamasından dolayı, şiddetli hastalıkta biyolojik tedavilerin miyokard fonksiyonlarının ilişkisi belirsizliğini koruyor. Bu çalışmanın amacı, 12 ay boyunca biyolojik tedavi kullanan psoriazis hastalarında miyokardiyal fonksiyonların değişikliklerini ortaya koymaktır.
Gereç ve Yöntem: Hastalarda tedavinin başlangıcında ve tedaviden 12 ay sonra transtorasik ekokardiyografi ile kalbin sistolik ve diyastolik fonksiyonları değerlendirildi.
Bulgular: Çalışmaya yaş ortalaması 44,28±13,54 yıl olan 20 erkek, 19 kadın olmak üzere toplam 39 hasta dahil edildi. On iki aylık tedavi sonunda tüm tedavi gruplarında psoriazis alan ve şiddet indeksi skorunda anlamlı düşüş vardı (p<0,001). Tedavinin ilk yılında gruplarda biyokimyasal metabolik parametrelerde anlamlı değişiklik gözlenmedi. Ustekinumab, secukinumab ve iksekizumab gruplarında tedavi sonrası sol ventrikül global strain değerinde başlangıca göre anlamlı iyileşme gözlendi (sırasıyla; p<0,001, p=0,005 ve p<0,001). Ustekinumab ve iksekizumab gruplarında E/e’ oranlarında anlamlı iyileşme görülmesine rağmen secukinumab grubunda fark yoktu (sırasıyla; p=0,017, p=0,010 ve p=0,980).
Sonuç: Şiddetli psoriazisli hastalarda anti-interlökin-12/23 (IL-12/23) inhibitörü ve anti-IL-17 inhibitörleri ile 12 aylık tedavi sonrası diyastolik ve sistolik fonksiyon bozukluğu dahil olmak üzere miyokard fonksiyon bozukluğunda iyileşme gözlenmiştir.