Risk factors for scar formation after surgical incision

Background and Design: The risk factors for scar development are still being discussed by dermatologists and surgeons. The aim of this study was to analyze the independent risk factors for the development of incisional scar type which develop after an abdominal delivery.
Materials and Methods: Four hundred-ninety-two women who underwent caesarean operation one year ago or earlier were included in this study. After a detailed anamnesis and physical examination, data including demographic features, type of suture materials, time of suture removal, presence of striae, family history of hypertrophic scar, history of infection and/or hematoma, and total weight gain during pregnancy were recorded from the medical reports of patients. The scars were separated into two groups as atrophic and hypertrophic. The obtained data were compared according to the type of scars. A p value of less than 0.05 was considered statistically significant.
Results: Both groups were similar in terms of demographic data. Atrophic scars were found in 408 of 492 patients and hypertrophic scars in 84 patients. Presence of wound site infection or hematoma (odds ratio OR: 5.64, 95%, confidence interval CI: 3.12-10.22), presence of striae (OR: 1.80, 95% CI: 1.12-2.91) and positive family history of hypertrophic scar (OR: 4.25 95% CI: 2.60-6.94) were associated with hypertrophic scar formation, while removal of nonabsorbable suture in less than 8 days (OR: 5.04 95% CI: 2.31-10.99) and wound closing time up to 11 days (OR: 2.80 95% CI: 1.64-4.78) were correlated with atrophic scar formation.
Conclusion: Family history of hypertrophic scar, suture removal time after 7 days and complicated wound healing process seem to be risk factors for hypertrophic scar formation after surgical incision. Knowing these risk factors may contribute to the development of strategies to prevent scar formation.

Cerrahi insizyon sonrası skar oluşumunu etkileyen risk faktörleri

Amaç: Skar gelişimini etkileyen risk faktörleri ve skar önleme stratejisi halen dermatologlar ve cerrahlar için tartışılan konular arasındadır. Bu çalışmanın amacı abdominal doğum sonrası gelişen insizyonel skar tipini belirleyebilecek bağımsız risk faktörlerinin analizi idi.
Gereç ve Yöntem: Bu kesitsel olgu kontrol çalışmasına üniversitemiz dermatoloji ve kadın hastalıkları ve doğum polikliniğine başvuran, en az bir yıl önce suprapubik transvers kesi ile sezeryan operasyonu geçiren ve yaşları 20-40 arası değişen toplam 492 kadın çalışmaya dahil edildi. Detaylı anamnez ve muayeneleri sonrasında hastaların medikal kayıtlarından demografik verileri, kullanılan sütür materyali tipi, sütür alınma zamanı, sitria olup olmaması, ailede skar hikayesi, kesi yerinde enfeksiyon ve/veya hematom hikayesi, gebelikte alınan toplam kilo artışı kaydedildi. Skarlar tiplerine göre atrofik (grup 1) ve hipertrofik (grup 2) olarak iki gruba ayrıldı. Elde edilen veriler skar tiplerine göre karşılaştırıldı. P değerleri 0,05’den küçükler istatistiksel olarak anlamlı kabul edildi.
Bulgular: Çalışmaya dahil edilen toplam 492 hastanın demografik verileri her iki grup içinde benzerdi. Araştırmamızda 492 hastanın 408 tanesinde atrofik ve 84 tanesinde hipertrofik skar izlendi. Yara yeri enfeksiyonu veya hematomu varlığı Odds Oranı OR: 5,64, %95 güvenlik aralığı CI: 3,12-10,22, stria varlığı (OR: 1,80, %95 CI: 1,12-2,91), absorbe olmayan süturun 8 günden önce alınması (OR: 0,19, %95 CI: 0,09- 0,43), kapanma zamanının 11 günden önce olması (OR: 0,35, %95 CI: 0,20-0,60) ve aile öyküsü bulunması (OR: 4,25, %95 CI: 2,60-6,94) hipertrofik skar oluşumu ile ilişkili iken süturun 7 günden erken alınması (OR: 5,04, %95 CI: 2,31-10,99) ve yara iyileşme süresinin kısa olması atrofik skar ile birlikteliği anlamlı idi (OR: 2,80, %95 CI: 1,64-4,78).
Sonuç: Sütur alınma zamanı, komplike yara iyileşme süreci ve skar açısından aile öyküsünün bulunması cerrahi kesi sonrası hipertrofik skar formasyonu açısından risk faktörü gibi görünmektedir. Skar oluşumunda rol oynayan risk faktörlerinin bilinmesi skar oluşumunu önleyecek stratejilerinin geliştirilmesine katkıda bulunabilir.