Akne tedavisi nedeniyle kendisine reçete edilen topikal isotretinoin + eritromisin kullanýrken 7 haftalýk gebe olduðunu öðrenen 34 yaþýndaki hasta, Ýzmir Kâtip Çelebi Üniversitesi Teratojenite Bilgi Servisi'ne baþvurmuþtur. Sistemik kullanýmý yüksek derecede teratojen olduðu bilinen isotretinoinin, topikal maruziyet durumunda olasý teratojenik etkileriyle ilgili görülen belirsizliðin anne adaylarý, dermatoloji ve kadýn doðum hekimleri açýsýndan dikkat çekilmesi gereken önemli bir boþluk olduðunu düþünmekteyiz. Geçmiþte az sayýda teratojenite bildirilen sporadik olgular olsa da, prospektif kontrollü çalýþmalardan elde edilen bulgular, gebelik esnasýnda bilmeden topikal retinoide maruz kalmanýn konjenital malformasyon riskini belirgin ölçüde artýrmadýðý yönündedir. Buradan hareketle, konuyla ilgili yapýlmýþ çalýþmalarý özetleyip bu hastalarda klinik yaklaþýmýn nasýl olmasý gerektiðini belirterek, konunun paydaþlarý ile Teratojenite Bilgi Servisleri arasýndaki iletiþimin güçlendirilmesinin faydalý olacaðýný vurgulamak istiyoruz.

A 34-year-old patient learned that she was 7 weeks pregnant while she was using topical isotretinoin + erythromycin gel for acne treatment and referred to Izmir Katip Celebi University Teratology Information Service for information regarding the risk of teratogenicity. Systemic use of isotretinoin is well-known for its teratogenic effects and case reports suggesting possible teratogenic effects regarding topical exposure to retinoids in pregnancy exist in the literature. However, findings reported in four prospective controlled studies do not suggest an increased congenital malformation risk in case of inadvertent exposure during pregnancy. This manuscript aims to give a summary and evaluation of available data for counseling pregnant patients regarding the possible teratogenic risk of inadvertent topical isotretinoin exposure during pregnancy. It also aims to emphasize the importance of increasing communication between pregnant patients, clinicians and teratology information services for the benefit of mother and unborn.

Abstract | Full Text PDF

Giriþ ve Amaç: Stria gravidarum gebelikte sýk gözlenen ve ciddi kozmetik rahatsýzlýða neden olan bir deðiþikliktir. Oluþumunda anne yaþý, aile öyküsü, deri rengi gibi genetik faktörler, gebelikte gözlenen çeþitli hormonal deðiþiklikler, gebelik sýrasýndaki kilo artýþý ve yenidoðanýn fiziksel özellikleri gibi deðiþkenler suçlanmýþtýr. Literatürde mevcut çalýþmalar çoðunlukla primigravidalarý kapsamaktadýr. Bu çalýþmada hem primigravida hem multigravida olmak üzere gebelerde ayrý ayrý stria gravidarum oluþumu ve çeþitli risk faktörlerine göre stria gravidarum oluþumunun deðerlendirilmesi amaçlandý.
Gereç ve yöntem: Tüm katýlýmcýlarýn toplam gebelik süreleri, gebelik öncesi ve sonundaki kilolarý, boylarý, ailede stria öyküsü, gebelikte sigara ve/veya alkol kullanýmý, gebelik süresince stria oluþumunu önleyici krem ve/veya yað kullanýmý olup olmadýðý, doðum þekli, yenidoðanýn cinsiyeti, boyu, kilosu ve baþ çevresi kaydedildi. Gebeler primigravida ve multigravida olmalarýna göre deðerlendirilerek Spearman’ýn korelasyon testi ile stria gravidarum oluþumu ile korele olabilecek faktörler ve lojistik regresyon analizi ile stria gravidarum oluþumundaki risk faktörleri açýsýndan deðerlendiridi.
Bulgular: 128 gebenin 50’si primigravida, 78’i multigravida idi. Primigravidalarda stria gravidarum oluþumu ile ailede stria öyküsü, gebelik süresince krem ve/veya yað kullanýmý, bebek baþ çevresi ile; multigravidalarda ise stria gravidarum oluþumu ile gebenin doðum öncesi aðýrlýðý, gebenin doðum sýrasýndaki aðýrlýðý, gebelikte sigara içimi, gebelik süresince krem ve/veya yað kullanýmý, ailede stria öyküsü, bebek baþ çevresi, bebek kilosu ile korelasyon saptandý. Yapýlan lojistik regresyon analizinde tüm gebelerde ailede stria öyküsünün varlýðý ve gebelikte stria önleyici krem ve/veya yað kullanmamanýn stria gravidarum oluþumu açýsýndan risk faktörü oluþturduðu bulundu.

Sonuç: Stria gravidarum oluþumunda genetik ve fiziksel faktörlerinin rolünün olduðu düþünülmektedir ancak hem primigravida hem multigravidalarý kapsayan daha fazla sayýda olgu içeren geniþ ölçekli çalýþmalara ihtiyaç duyulmaktadýr.

Background and Design: Stria gravidarum is a cosmetically disfiguring condition that is commonly seen in pregnancy. Various parameters such as age of mother, genetical factors like family history, skin colour, various hormonal changes seen in pregnancy, weight gain and physical features of newborn are accused in the development. The studies reported primarily include primigravidas. In this study, the presence of stria gravidarum and associated risk factors are aimed to be investigated.
Materials and methods:
All attenders' gestastional week, prepregnancy and delivery weights, height, family history of stria, smoking habits and/or alcohol use during pregnancy, any use of cream and/or oil for preventing stria, delivery way, newborn's gender, height, weight and head circumference were recorded. In both primigravidas and multigravidas, factors that could be associated with stria gravidarum were investigated by Spearman'scorrelation analysis and risk factors in the development of stria gravidarum by logistic regression analysis.
Results: Fifty of 128 pregnant women were primigravidas and 78 were multigravidas. In primigravidas, a correlation was detected between family history of stria, non-usage of cream and/or oil during pregnancy,head circumference of newborn and development of stria gravidarum while in multigravidas, a correlation is detected between prepregnancy weight, delivery weight, smoking during pregnancy, not using of any cream and/or oil during pregnancy, family history of stria, head circumference of newborn, weight of newborn and stria gravidarum development. Presence of family history of stria and not using of any cream and/or oil were found to be risk factors in development of stria gravidarum in all pregnant women by logistic regression analysis.
Conclusion:
Both genetical and physical factors are thought to play a role in development of stria gravidarum; however, further broad scale studies with larger samples including both primigravidas and multigravidas are needed to be carried out.

Abstract | Full Text PDF

Giriþ ve amaç: Dar band UVB (DB-UVB) fototerapinin olasý uzun dönem yan etkileri göz önüne alýndýðýnda daha etkili ve güvenilir protokollere ulaþmak için farklý baþlangýç dozlarý, seans sayýlarý veya doz artýþlarýnýn kullanýldýðý çeþitli çalýþmalar yapýlmýþtýr. Bu çalýþmanýn amacý psoriyazisde DB-UVB tedavisiyle haftalýk düþük doz artýþlarý ile haftalýk yüksek doz artýþlarýnýn klinik etkinliklerini karþýlaþtýrmaktýr.
Gereç ve yöntemler: Psoriyazis vulgarisli 29 olgu haftalýk düþük doz (%20) artýþ (grup 1; n=14) protokolü ya da haftalýk yüksek doz (%40) artýþ (grup 2; n=15) protokolünün uygulandýðý DB-UVB tedavisi almýþtýr. Olgular 12 hafta boyunca haftalýk olarak izlenmiþler ve Psoriyazis Alan Þiddet Ýndeksi (PAÞÝ) ile deðerlendirilmiþlerdir.
Bulgular: Gruplar arasýnda tedavi öncesindeki ve 12 haftalýk tedavi süresince belirlenen haftalýk PAÞÝ skorlarý karþýlaþtýrýlmýþ ve 12. hafta dýþýnda istatistiksel fark bulunmamýþtýr. 12. haftadaki ortalama PAÞÝ skorlarý grup 2’deki olgularda grup 1’deki olgulara göre anlamlý olarak daha düþüktür (p=0.045). Her iki grup arasýnda PAÞÝ deðerlerinde ≥%50, ≥%75 ve ≥%90 azalma saðlanan olgu sayýlarý ve gerekli tedavi seanslarýnýn sayýlarý açýsýndan farklýlýk saptanmamýþtýr. Her iki grup PAÞÝ deðerlerinde ≥%50 ve ≥%90 azalma saðlayan ortalama kümülatif dozlar açýsýndan karþýlaþtýrýldýðýnda istatistiksel anlamlý fark gözlenmemesine raðmen, PAÞÝ deðerlerinde ≥%75 azalma saðlayan ve 12 haftalýk tedavi sonunda ulaþýlan kümülatif doz ortalamalarý haftalýk yüksek doz artýþ uygulanan grupta haftalýk düþük doz artýþ uygulanan gruba göre anlamlý olarak daha yüksek bulunmuþtur (sýrasýyla p=0.014 ve P =0.00).
Sonuç: Sonuçlarýmýzýn geniþ olgu serili çalýþmalarla desteklenmesi gerekliliðinin farkýnda olsak da, psoriyazis tedavisinde DB-UVB fototerapi ile haftalýk düþük doz artýþ uygulamasýnýn daha düþük kümülatif dozlarda haftalýk yüksek doz artýþ uygulamasýyla hemen hemen benzer etkiler oluþturmasý açýsýndan tercih edilebileceðini düþünmekteyiz.

Background and design: Considering the probable long-term side-effects of narrowband UVB (NB-UVB) therapy, various studies have been conducted to provide more effective and reliable protocols by applying the different initial doses, numbers of sessions or dose increments. The aim of this study is to compare the clinical effectiveness of weekly low-dose increments and weekly high-dose increments of NB-UVB therapy in psoriasis.
Materials and methods: Twenty-nine patients with psoriasis vulgaris underwent NB-UVB therapy with a weekly low-dose (20%) increment protocol (group 1; n=14) or weekly high-dose (40%) increment protocol (group 2; n=15). Patients were monitored weekly for 12 weeks and evaluated by the Psoriasis Area Severity Index (PASI).
Results: The PASI scores prior to the therapy and during the 12-weeks of therapy for each week between the groups were compared and no statistically significant difference was found except week 12. The mean PASI scores at week 12 was significantly lower in patients from group 2 than in patients from group 1 (p=0.045). The mean number of patients and therapy sessions required with ≥50%, ≥75% and ≥90% PASI reduction did not differ between both groups. Although comparison of the two groups according to the mean cumulative doses with ≥50% and ≥90% PASI reduction did not reveal a statistically significant difference; however, those of patients with ≥75% PASI reduction and at the end of the 12-week therapy were significantly higher in the group with a weekly high-dose increment than in the group with a weekly low-dose increment (p=0.014 and p=0.00, respectively).
Conclusion: Although we are aware that our results may need to be supported with large-series studies, we suggest that a weekly low-dose increment regime of NB-UVB therapy is preferable in the treatment of psoriasis as it produces nearly similar effects as a weekly high-dose increment regime but with the lower cumulative doses.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Günümüzde etkili sistemik tedaviler ve yeni biyolojik ajanlar geliþtirilmesine raðmen topikal tedaviler psoriasis tedavisinin halen direðidir. Topikal kalsinörin inhibitörleri bugün pek çok deri hastalýðýnda kullanýlmaktadýr. Çalýþmamýzda plak tipi psoriasisde topikal tedavide alternatif bir seçenek olarak takrolimusun mevcut tedavilerle karþýlaþtýrmalý etkinlik ve güvenilirliði araþtýrýlmýþtýr.
Yöntem ve Gereçler: Prospektif, çift-kör plasebo kontrollü bu çalýþma X Üniversitesi Hastanesi Dermatoloji polikliniðine baþvuran, plak tipi psoriasis tanýlý 24 hasta ile yapýldý. 27 seçilmiþ psoriatik plaða 19 gün boyunca, günaþýrý, þifrelenmiþ þiþelerde % 0,1 takrolimus merhemi, % 0,1 mometazon furat merhemi, % 0,005 kalsipotriol merhemi ve plasebo ayrý ayrý lökotestlerle oklüzyon þeklinde, randomize edilerek uygulandý. Tedavi baþlangýcý ve sonunda her bir mikroplakta klinik þiddet skorlamasý ve yan etkiler kaydedildi, yüzeyel ultrasonografi ile epidermal kalýnlýk ölçüldü. Ayrýca tedavi bitiminde 9 hastada mikroplaklardan biyopsi alýnarak toplam histopatolojik skor ve epidermal kalýnlýk hesaplandý.
Bulgular: Tüm mikroplaklarda hesaplanan tedavi sonu toplam klinik skor ve ultrasonografik epidermal kalýnlýk tedavi baþlangýcýndaki deðerlerinden düþüktü (p<0,05). Tedavi sonu takrolimus uygulanan plakta toplam klinik skorda ve ultasonografik ölçümde azalma plaseboya göre anlamlý idi (p<0,001), ancak kalsipotriolle fark saptanmadý (sýrasýyla, p=0,287, p=0,813). Öte yandan mometazon furat merhemi ile bu ölçümlerde azalma takrolimus merheme göre istatistiksel anlamlý idi (p<0,05). Tedavi sonu toplam histopatolojik skor ve epidermal kalýnlýðýn plaseboya göre farklarý karþýlaþtýrýldýðýnda en etkili mometazon furat bulundu.
Sonuçlar: Plak tipi psoriasisli hastalarda takrolimus merheminin özellikle oklüzyonla uygulandýðýnda topikal tedavide alternatif olabilir. Oklüzyon uygulamalarý pratikte hasta uyumu gerektirir. Bu nedenle ilacýn kalýn psoriasis plaklarýndan emilimini arttýracak yeni bir formülasyon bulmaya yönelik ileri çalýþmalar gerektiði kanýsýndayýz.

Objective: Despite the development of effective systemic treatments and new biological agents for psoriasis nowadays, topical medications are still the mainstay of treatment. Topical calcineurin inhibitors are currently used in various skin diseases. We investigated The efficacy and safety of tacrolimus, which is an alternative in topical treatment, is investigated in comparison with the present medications in plaque psoriasis.
Material and Methods: This prospective double-blind plasebo-controlled study was conducted in 24 patients with diagnosis of plaque psoriasis who were seen in X University Hospital dermatology outpatient clinic. 0.1% tacrolimus ointment, 0.1% mometasone furoate ointment, 0,005% calcipotriol ointment and plasebo in encrypted bottles, were randomly applied in test chambers under occlusion, in every other day, during 19 days, to 27 psoriatic plaques. Clinic sum scores, side effects, epidermal thickness measured by superficial ultrasound were noted before and after treatment in all microplaques. Besides histopathologic scoring and epidermal thickness were measured in 9 patients at the end of study.
Results: The clinic sum scores and ultrasonographic epidermal thickness at the end were both significantly lower than the beginning values in all microplaques (p˂0.05). The reduction in these two values with tacrolimus were significantly higher than plasebo (p˂0.001), but no difference with calcipotriol (p=0.287, p=0.813, respectively). On the other hand, the reduction in these values with mometasone were significantly higher than tacrolimus (p˂0.05). Mometasone furoate was the most effective when the difference of total histopathological score and epidermal thickness of the three ointments from plasebo at the end were compared.
Conclusion: Tacrolimus ointment is an alternative topical medication in plaque psoriasis under occlusion. Occlusion in practice requires patients compliance. Thus studies to find a a new formulation that will increase absorption of drug from thick psoriatic plaques are necessary.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Son yýllarda nötrofil ve trombosit sayýsýnýn lenfosit sayýsýna (N/L ve T/L oraný) oranýnýn sistemik enflamasyonun bir göstergesi olabileceði ve bir çok kardiyovasküler hastalýk, maligniteler ve kronik enflamatuar hastalýklarda prognoz ile iliþkili olduðu gösterilmiþtir.Bilgilerimize göre kronik ve sistemik enflamatuar bir hastalýk olan psoriasiste N/L oraný, T/L oraný ve ortalama trombosit(OTH) deðerlerinin bir arada çalýþýldýðý bir çalýþma bulunmamaktadýr. Çalýþmamýzda psoriasis hastalarýnda bu parametrelerin hastalýk þiddeti, týrnak tutulumu, eklem tutulumu, hastalýk süresi, aile öyküsü ile iliþkisini ve ESH ve CRP ile iliþkisini deðerlendirdik.
Gereç-Yöntem: Çalýþmada polikliniðimizde psoriazis vulgaris tanýsýyla takip edilen 320 hasta ve 200 saðlýklý kiþi deðerlendirildi.
Bulgular: Psoriazis hastalarýnda lökosit, nötrofil, trombosit, OTH, NLO ve TLO deðerlerinin kontrol grubundan anlamlý olarak daha yüksek; lenfosit sayýsýnýn ise anlamlý derecede daha düþük olduðu tespit edildi.Aile öyküsü, týrnak tutulumu, eklem tutulumu olan ve olmayan hastalar karþýlaþtýrýldýðýnda OTH, NLO ve TLO deðerleri arasýnda anlamlý fark olmadýðý görüldü.
Sonuç: Bu parametreler; hangi psoriazis hastalarýnýn kardiyovasküler hastalýklar için risk altýnda olduðunun tahmin edilmesinde kolay uygulanabilir ve ucuz yöntemler olarak kullanýlabilir. TLO’nýn hem ESH hem de CRP ile pozitif iliþkisinin olmasý psoriazis hastalarýnda enflamasyon markerý olarak OTH ve NLR’den daha iyi bir belirteç olduðunu göstermektedir. Bununla beraber daha önce yapýlan çalýþmalarýn aksine biz OTH, NLO ve TLO’nýn psoriazis hastalarýnda hastalýk þiddeti,eklem tutulumu, týrnak tutulumu, hastalýk süresi gibi hastalýk karakteristikleriyle anlamlý bir iliþkisini gözlemlemedik.Bu özellikler açýsýndan ne kadar kullanýþlý olabilecekleri konusunda yeteri kadar veri olmadýðý kanýsýndayýz.

Background and Design: It has been demonstrated that ratio of neutrophil and
platelet count systemic inflammation and is associated with prognosis of many
cardiovascular diseases, malignates and chronic inflammatory diseases.As far as it is known, there are no studies investigating neutrophil/lymphocyeratio(NLR), platelet/lymphocyte ratio(PLR) and mean platelet volume(MPV) values together within the context of psoriasis, a chronic and systemic inflammatory disease.
Materials and Methods: 320 patients followed up in our polyclinic with psoriasis vulgaris and 200 healthy persons were evaluated in the study.
Results: Leukocyte, neutrophil, platelet, MPV, NLR and PLR values in patients with psoriasis were significantly higher, and lymphocyte count, on the other hand, was significantly lower than those of the control group. No significant difference was found between MPV, NLR and PLR values of patients with or without a family history, nail and joint involvement.
Conclusions: These parameters may be made use of as cheap and easily applicable methods in predicting which psoriasis patients are under the risk of cardiovascular disease. PLR is a better inflammation marker than MPV and NLR in patients with psoriasis. We did not observe a significant relationship between MPV, NLR and PLR values and such disease characteristics as severity of disease, joint involvement, nail involvement and duration of disease in patients with psoriasis. So, we believe that there is little information on the extent to which MPV,NLR and PLR might be useful regarding these characteristics.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Pemfigus vulgaris (PV) keratinositlerde adezyon kaybý ile iliþkili, deri ve mukozalarýn ölüme yol açabilen kronik seyirli otoimmün hastalýðýdýr. Tedavinin temelini tek baþýna ya da immünosüpresiflerle kombine kortikosteroid tedavisi oluþturur.
Ritüksimab (RTX), anti-CD20 monoklonal antikorudur ve son yýllarda özellikle dirençli PV tedavisinde giderek artan oranlarda kullanýlmaktadýr. Çalýþmamýzýn amacý PV tedavisinde ritüksimab kullanýmýnýn etkinlik ve güvenilirliðini klinik ve immünolojik takiple ortaya koymaktýr.
Yöntem: Akdeniz Üniversitesi Hastanesi Deri ve Zührevi Hastalýklar Anabilim Dalý Büllöz Hastalýklar Ünitesinde takip edilmekte olan ve ardýþýk olarak ritüksimab tedavisi kullanýlmýþ 13 PV hastasý (5 kadýn, 8 erkek) klinik muayene verileri, alýnan tedaviler ve immünolojik kontrol sonuçlarý retrospektif olarak deðerlendirmek üzere çalýþmaya dahil edilmiþtir.
Bulgular: Ritüksimab tedavisi bir hastada lenfoma protokolünde, diðer 12 hastada romatoid artrit protokolünde (1000 mg/ infüzyon dozunda 15 gün ara ile 2 kez ) uygulandý. Hastalar ortalama 18.5 ay süre ile izlendi. Tüm hastalarda ritüksimab tedavi öncesi yüksek deðerlerde saptanan desmoglein 1 ve/veya 3 antikorlarýnda, tedavi sonrasý azalma ve/veya negatifleþme saptandý. Desmoglein 3 antikorlarýnda bazale göre 3. ve 6. aylarda istatiksel azalma olduðu saptandý. Tüm hastalarda bazale göre kortikosteroid ihtiyacý 3, 6 ve 12. aylarda istatiksel olarak anlamlý azalmýþ olup þu an klinik olarak 7 hasta tedavisiz tam remisyon, 1 hasta tedavisiz parsiyel remisyon, 2 hasta minimal tedavi altýnda tam remisyon, 1 hasta tedavi altýnda tam remisyon, 1 hasta minimal tedavi altýnda parsiyel remisyon durumlarýný sürdürmektedir. Bir hasta kontrole gelmediði için takipten düþmüþtür. Ýzlem süresince 7 hastada hiç yan etki gözlenmezken, en sýk görülen yan etkiler hafif infüzyon reaksiyonlarý ve 3 diyabetik hastada hiperglisemi olmuþtur. Relaps 7 (% 53.8) hastada ortalama 13.8 ayda ortaya çýkmýþtýr. Relapslarda idame ritüksimab uygulamasý tercih edilmiþtir.
Sonuçlar: Çalýþmamýzýn sonucuna göre ritüksimab, özellikle dirençli PV hastalarýnda kortikosteroid ihtiyacýný azaltmada etkili ve güvenli bir ajan olarak deðerlendirilmiþtir.

Background and Design: Pemphigus vulgaris (PV) is a severe, chronic, potentially life-threatening autoimmune blistering disease that affects the skin and mucous membranes, associated with the loss of cell-cell adhesion and blister formation. Systemic steroids in combination with immunosuppressive agents are the mainstay of therapy in pemphigus.
Rituximab is a chimeric monoclonal anti- CD20 antibody, has been tried increasingly for the treatment of PV.
Objective: We sought to test the efficacy and safety of rituximab as an adjuvant therapy by retrospective analysis of clinical and immunological data of patients.
Method: A retrospective analysis is presented of 13 patients with refractory pemphigus vulgaris who were treated with rituximab at Akdeniz University Hospital, Dermatology and Venereology Department, Bullous Disease Unit. We evaluated clinical and immunological data with last treatments.
Results: Patients were treated with one cycle of two biweekly infusions of rituximab at a dose of 1000 mg on days 1 and 15, except one received four doses of 375 mg / m2 intravenously weekly. The mean follow-up time was 18.5 months. All patients had a decrease in antibody titers or antibodies were completely undetected after treatment. Rituximab use resulted in a significant reduction in steroid dosage during follow-up. At the end of the follow-up period, 7 patients achieved complete disease remission without therapy, 1 patient achieved partial disease remission without therapy, 2 patients achieved complete remission on minimal therapy, 1 patient achieved complete remission on therapy, 1 patient achieved partial remission on minimal therapy, and one patient had no follow-up. Rituximab was well tolerated by all patients. Clinical relapse had seen 53.8% by the mean period of 13.8 months. Relapses have been managed with additional infusions of rituximab.
Conclusion: Rituximab is beneficial in the management of refractory PV, induces prolonged clinical remission and a steroid sparing effect.

Abstract | Full Text PDF

Giriþ ve Amaç: Pemfigus ciddi seyirli, hayatý tehdit edebilen kronik otoimmün mukokutanöz bir büllü hastalýktýr. Bu çalýþmanýn amacý, 2004 ve 2013 yýllarý arsýnda takip edilen pemfigus hastalarýnýn klinik, prognoz, epidemiyoloji ve tedavi seçenekleri ilgili verileri ortaya koymak ve analiz etmektir.
Gereç ve Yöntem: Erzurum’da 10 yýllýk periyotta pemfigus tanýsý alan hastalar retrospektif olarak incelendi. Hastalarýn yaþý, cinsiyeti, taný metodu, yatýþ süreleri, cilt lezyonlarýnýn daðýlýmý, tedaviler, tedavi dozlarý ve tedavi süreleri deðerlendirildi.
Bulgular: Tahmini yýllýk insidans hýzý 100.000 kiþi/yýla göre 1.31 vaka olarak bulundu. Erkek kadýn oraný 1,081’di. Hastalýðýn baþlangýç yaþ ortalamasý 48’di (yaþ aralýðý: 7-95 yýl). 36 hastada sadece cilt lezyonlarý, 66 hastada hem cilt hem oral mukoza lezyonlarý mevcuttu. Hastalarýn büyük çoðunluðunda (%58,8) pemfigus orta ya da yüksek doz kortikosteroid (40-160 mg/gün) ile tedavi edildi.
Sonuç: Pemfigus vulgaris Erzurumda en sýk görülen klinik subtiptir. Çalýþmamýzda hastalýðýn baþlangýç yaþ ortalamasý, dünyanýn diðer bölgelerindeki çalýþmalara göre bir dekat düþük olarak bulundu. Oral mukoza ve cilt tutulumunun birlikte görüldüðü hastalarda, sadece oral mukoza tutulumu olan hastalara göre, sistemik kortikosteroid dozu ve hastanede yatýþ süreleri anlamlý olarak yüksek bulundu.

Background and Design: Pemphigus is a severe and life-threatening chronic autoimmune mucocutaneous blistering disease. The aim of this study was to evaluate and analyze the course, prognostic factors and epidemiological, clinical and therapeutic features of pemphigus in patients followed between 2004 and 2013.
Materials and Methods: We performed a 10-years retrospective study of patients diagnosed with pemphigus in Erzurum. The parameters evaluated include age, sex, diagnostic methods, duration of hospitalizations, distribution of lesions, duration and therapeutic doses.
Results: The results showed that the estimated annual incidence rate was 1.31 cases per 100,000 person-years. The male to female ratio was 1.081. The mean age at onset of the disease was 48 years (range, 7–95 years). Thirty six patients had only skin lesions and sixty-six cases had both skin and oral mucosal lesions. The majority of the patients (58.8%) with
pemphigus were treated with middle or high-dose corticosteroids (40–160 mg/day).
Conclusions: Pemphigus vulgaris is the most common clinical subtype in Erzurum and the mean age of the disease onset in the present study was found to be a decade earlier than in other parts of the world. The patients with both oral mucosa and skin involvement required higher corticosteroid doses and longer hospitalization time when compared to the patients
with oral mucosa involvement alone.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Alerjik kontakt dermatit daha önce duyarlanmýþ kiþilerde alerjenlerin deriye temasý ile ortaya çýkan geç tip bir hipersensitivite reaksiyondur. Neden olabilecek alerjenler zaman içerisinde deðiþiklik gösterebileceði gibi coðrafi ve toplumsal farklýlýklardan da kaynaklanabilir.
Yöntem ve Gereçler: 2011- 2014 yýllarý arasýnda alerjik kontakt dermatit tanýsý alan 107 (63.3%) erkek, 62 (36.7%) kadýn toplam 169 hastanýn karakteristik özellikleri ve standart seri yama testi sonuçlarý retrospektif olarak deðerlendirildi.
Bulgular: Yaþ ortalamasý 41.06 yýl saptanan hastalarýn ait olduðu meslek gruplarý en sýk hizmet sektörü/ev hanýmý (26.6%) olarak belirlendi ve hastalýk süreleri ise ortalama 19.5 aydý. En sýk el lokalizasyonunda (n: 105,%73) kontakt dermatiti olan hastalarda yama testi yapýldýðý saptanýrken, en az bir madde ile pozitiflik tüm olgularýn 50.3%’ünde tespit edildi. En sýk pozitiflik gösteren yedi madde sýrasý ile nikel sülfat (n: 50, %29.6), kobalt klorid (n: 23, %13.6), potasyum dikromat (n: 22, %13), sesquiterpen lakton karýþýmý (n: 18, %10.7), tiuram (n: 10, %5.9), qinolin karýþýmý (n: 10, %5.9) ve 4-tert-butilfenol formaldehit reçine (n: 10, %5.9) idi. N-izopropil-n-fenil-4 fenilendiamin, epoksi-reçine, peru balsamý, formaldehit, quaternium-15, primin, tixokortol-21-pivalat, koku karýþýmý-2 ile hiçbir hastada pozitiflik saptanmadý.
Sonuç: Trakya bölgesinde yer alan Tekirdað ilinin yama testi verilerinin ilk kez sunulduðu bu çalýþma ile ülkemizin diðer bölgelerinde yapýlan çalýþmalar karþýlaþtýrýldýðýnda hastalarýn yaþ ortalamasý daha yüksek olarak tespit edilirken, meslek grubu ve lokalizasyon sýklýðý açýsýndan bulgular doðu illerinin verileri ile benzerlik göstermekteydi. Literatürde klinisyenler için Trakya bölgesinin alerjen özelliklerinin belirleneceði her ili kapsayan çok merkezli çalýþmalara ihtiyaç olduðu kanaatindeyiz.

Background and Design: Allergic contact dermatitis is a delayed type hypersensitivity reaction to allergens in individuals who were sensitized with same allergens before. The causative allergens may change in time as well as vary among geographical and population based differences.
Materials and Methods: The characteristics of 169 patients-107 (63.3%) male, 62 (36.7%) female, who patch tested between 2011- 2014 with allergic contact dermatitis diagnosis and test results were retrospectively analysed.
Results: The mean age of all patients who had the most frequent occupation as service sector/house wife (26.6%) were 41.06 years and the mean disease duration of all patients was 19.5 months. The most frequent localization of disease was hands (n: 105,%73) and %50.3 of patients had positivity with at least one allergen. The most frequent seven allergens with positivity were nickel sulfate (n: 50, %29.6), cobalt chloride (n: 23, %13.6), potassium dichromate (n: 22, %13), sesquiterpene lactone mix (n: 18, %10.7), thiuram (n: 10, %5.9), clioquinol mix (n: 10, %5.9) and 4-tert-butilfenol formaldehyde resin (n: 10, %5.9), respectively. On the other hand in all patients there were no positivity with N-Isopropyl-N-phenyl-4-phenylenediamine, epoxy resin, balsam of peru, formaldehyde, quaternium-15, primin, tixocortol-21-pivalate, fragrance mix-2.
Conclusion: In comparison of this study which first reports patch test results of patients in Tekirdað-a city in Trakya region and other studies that report patch test results of different regions of our country; the mean age of patients of present study were older and there were similar results for occupations and localization of disease in between eastern region and present study. We believe that further studies are needed to specify allergen characteristics of Trakya region using multicenter studies, which include other cities as well.

Abstract | Full Text PDF

Giriþ ve amaç: Bu çalýþmada doðurganlýk çaðýndaki kadýnlarda androgenetik alopesi ile insülin direnci ve metabolik sendrom arasýnda iliþki olup olmadýðýný gösterebilmeyi amaçladýk
Gereç ve yöntem: Çalýþmada 45 yaþ altý, Ludwig sýnýflamasýna göre 1. derece ve üzerinde androgenetik alopesili 55 kadýn hasta ile ayný yaþ aralýðýnda androgenetik alopesisi olmayan 50 kadýnda insülin direnci ve insülin direnci ile iliþkisi bilinen metabolik sendrom varlýðýný araþtýrdýk. Ýnsülin direncini hesaplamada homeostasis model assessment (HOMA) indeksi ile quantitative insulin sensitivity check index (QUICKI) yöntemlerini kullandýk. Metabolik sendrom tanýsý National Cholesterol Education Program Adult Treatment Panel III (NCEP ATP III) kriterlerine göre konuldu.
Bulgular: Açlýk kan þekeri düzeyleri ortalamasý hasta grubunda kontrol grubuna göre istatistiksel olarak daha yüksek saptandý (p<0.05). HOMA indeksine göre yapýlan hesaplamada, 2.7 sýnýr deðer kabul edilip, hasta ve saðlýklý gruplarda insülin direnci karþýlaþtýrýldýðýnda androgenetik alopesili hasta grubundaki 55 olgunun 11’inde (%20) insülin direnci saptanýrken, 50 kiþilik kontrol grubunun sadece 6’sýnda (%12) insülin direnci saptandý. Gruplar arasý farklýlýk istatiksel olarak anlamlý deðildi (P>0.05).
Her iki grup QUICKI deðerleri açýsýndan da karþýlaþtýrýldý. Androgenetik alopesili grupta ortalama QUICKI deðeri 0.36 ±0.04 iken, kontrol grubunda ortalama QUICKI deðeri 0,36±0,03 bulundu. Gruplar arasý fark istatiksel olarak anlamlý bulunmadý. (p>0.05)
Son olarak iki grup NCEP ATP III kriterleri baz alýnarak metabolik sendrom varlýðý açýsýndan karþýlaþtýrýldýðýnda, androgenetik alopesili hasta grubundaki 55 olgunun 5’inde (%9.1) metabolik sendrom saptanýrken, kontrol grubunda metabolik sendrom saptandý. Gruplar arasý farklýlýk istatiksel olarak anlamlý bulunmadý (p<0.05).
Sonuç: Kadýnlarda erken yaþta baþlayan androgenetik alopesi ile insülin direnci ve metabolik sendrom arasýnda anlamlý bir iliþki saptanmadý.

Background and design: In this study, we aimed to identify whether there was an association of insulin resistance and metabolic syndrome with androgenetic alopecia (AGA) in reproductive women.
Materials and methods: We investigated insulin resistance and metabolic syndrome, which is known to be associated with insulin-resistance, in 55 females with AGA (Ludwig I and above) who were under 45 years of age and 50 age-matched woman without AGA. We used homeostasis model assessment (HOMA) index and quantitative insulin sensitivity check index (QUICKI) to identify insulin resistance. The cut-off value for HOMA was accepted as 2.7. The diagnosis of metabolic syndrome was established using the National Cholesterol Education Program Adult Treatment Panel III (NCEP ATP III) criteria.
Results: Serum fasting blood glucose levels were significantly higher in females with AGA than in controls (p<0.05). According to HOMA index, insulin resistance was determined in 11 of 55 (20%) patients in the AGA group, whereas it was identified in only 6 of 50 (12%) controls. The difference between the two groups was not statistically significant (p>0.05). The two groups were also compared for the levels of QUICKI. The mean levels of QUICKI in patient control groups were 0.36±0.04 and 0.36±0.03, respectively. The difference between the groups was not statistically significant (p>0.05).
Finally, when the two groups were assessed according to the NCEP ATP III-criteria, metabolic syndrome was identified in 5 out of the 55 (9.1%) patients in the AGA group whereas none of participants had metabolic syndrome in control group. The difference between these groups was not statistically significant (p>0.05).
Conclusion: In our study, it was shown that there was no significant relationship of insulin resistance and metabolic syndrome with AGA in women.

Abstract | Full Text PDF

Giriþ ve Amaç: Demodeks follikulorum ve D. brevis özellikle yüzdeki kýl follikülerinde, derinin yað bezlerinde yerleþen bir akardýr. Araþtýrmanýn amacý saðlýk bilimleri fakültesi öðrencilerinde demodeks türlerinin görülme sýklýðýný ortaya koymaktýr.
Gereç ve Yöntem: Sosyo-demografik anket formu uygulanan öðrencilerden standart yüzeyel deri biyopsi yöntemi ile örnek alýndý. Örnekler mikroskopta demodeks türleri yönünden incelendi.
Bulgular: Çalýþmada 270 öðrencinin %47,4’ünde demodeks türlerinden en az biri bulundu. Enfeste olgularýn çoðunda (%50,8) D. follikulorum ve brevis birlikteliði saptandý. Pozitif olgularýn %29,7’sinde yalnýz D. follikulorum, %19,5’inde D. brevis tespit edildi. Çeþitli deðiþkenler ile etkenin görülme sýklýðý arasýnda anlamlý iliþki saptanmadý.
Sonuç: Bu çalýþma saðlýk bilimleri fakültesi öðrencilerinde enfestasyonunun sýk karþýlaþýlan ancak göz ardý edilen bir saðlýk sorunu olduðunu ortaya koymuþtur.

Objective: Demodex folliculorum and D. brevis are acari that can be found in hair follicles and sebaceous glands of the skin, especially on face of human. This study was aimed to reveal prevalance of Demodex species in faculty of health science students.
Methods: Skin surface biopsy was performed in subjects who completed socio-demographic questionnaire. The samples were examined under a microscope for demodex species.
Results: In this study, at least one species of demodex was found to be positive in 47.4% of 270 students. Coexistence of D. folliculorum and D. brevis was observed in most of the subjects (50.8%). In all positive cases, the presence of only Demodex folliculorum or brevis was found in 29.7% and 19.5% respectively. There was no relationship between variables and demodex prevalence.
Conclusion: This study showed that demodex species infestation is a common but an ignored health problem in faculty of health science students.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Akne skarý, inflamatuar aknenin deride oluþturduðu hasar sonucu geliþen bir sekelidir. Akne skarlarý tedavisinde farklý tedavi sonuçlarý ile birlikte çeþitli tedavi yöntemleri kullanýlmaktadýr. Bu tedaviler arasýnda, minimal ablatif fraksiyonel Er: YAG (Erbiyum: yttrium-aluminyum-garnet) lazer akne skarlarýnýn iyileþmesinde popüler bir tedavi yöntemidir. Bu çalýþmada minimal ablatif fraksiyonel Er: YAG lazer tedavisinin akne skarlarý üzerine etkinliðini ve tolerabilitesini retrospektif olarak araþtýrdýk.
Yöntem ve Gereçler: Kliniðimizde Kasým 2011–Nisan 2013 tarihleri arasýnda akne skarý nedeniyle minimal ablatif fraksiyonel Er: YAG lazer tedavisi uygulanan 71 hastanýn kayýtlarý retrospektif olarak deðerlendirildi. Hasta dosyalarýndan hastalarýn demografik özellikleri, tedavi öncesi ve sonrasý fotoðraflarý, tedavi parametreleri ve hastalara uygulanan anketin sonuçlarý incelendi. Hastalarýn tedavi öncesi ve sonrasý fotoðraflarý karþýlaþtýrýlarak sonuçlarý deðerlendirildi. Elde edilen klinik yanýt lezyondaki düzelme oranýna göre derecelendirildi. Lazer tedavisi sonrasý, tedavinin hemen ardýndan ve daha sonraki kontrollerde kaydedilen yan etkiler hasta dosyalarýndan elde edilerek deðerlendirildi.
Bulgular: Çalýþmaya dahil edilen hastalarýn akne skarý tipleri; icepick (n=32, %45,1), rolling (n=24, %33,9), yüzeyel boxed (n=7, %9,8) ve derin boxed (n=8, %11,2) idi. Non-ablatif fraksiyonel Er: YAG lazer ile akne skarý tedavisine klinik yanýt derecesi %1,4 hafif, %38,1 orta, %47,8 iyi ve %12,7 mükemmel olarak deðerlendirildi. Gözlenen yan etkiler ise %16,8 üç günü geçen eritem, %4,2 postinflamatuar hiperpigmentasyon, %7,0 akne alevlenmesi olarak kaydedildi. Ýcepick tip akne skarlarýnda klinik iyileþme oranlarý (3.2, iyi-mükemmel) ve hasta memnuniyet oranlarý (2.6, iyi-çok iyi) oldukça yüksek olarak saptandý. Benzer þekilde yüzeyel boxed tip skarlarda klinik iyileþme oranlarý (2.8, iyi) ve hasta memnuniyet oranlarý (2.6, iyi-mükemmel) olarak saptandý. Ancak derin boxed tip ve rolling tip akne skar tiplerinde klinik iyileþme daha düþük olarak saptandý.
Sonuç: Minimal ablatif fraksiyonel Er: YAG lazer tedavisi özellikle "icepick" tip ve "yüzeyel boxed" tip olmak üzere akne skarý tedavisinde etkili ve güvenli bir tedavi seçeneðidir. Özellikle akne klinik þiddeti hafif veya akne skarý yüzeyel ise lazer tedavisi etkili, þiddetli veya derin ise lazer tedavisi daha az etkili gibi görünmektedir.

Background: Acne scar is a complication of inflammatory acne due to the damage of skin. Various therapeutic modalities have been used for the treatment of acne scars. Among these treatments, minimal ablative fractional Er: YAG (Erbium: yttrium-aluminum-garnet) laser is a popular treatment modality for the improvement of acne scars. In this study, we restrospectively analysed efficiency and tolerability of minimal ablative fractional Er: YAG laser therapy in the treatment of acne scars.
Materials and Methods: Seventy one patients with acne scars treated with minimal ablative fractional Er: YAG laser in our clinic between November 2011 and April 2013 were retrospectively evaluated. Treatment parameters, demographic features and before and after pictures of the lesions were investigated from patients’ records in order to evaluate efficency of Er: YAG laser therapy. Patients’ photographs before and after treatment were compared. Clinical response was graded according to the percentage improvement. Side effects observed during treatment and in follow-up visits were evaluated from patients’ records.
Results: Acne scar types included in the study were icepick (n=32, 45.1%), rolling (n=24, 33.9%), shallow boxed (n=7, 9.8%) and deep boxed (n=8, 11.2%). Clinical improvement rates evaluated as 1.4% minimal, 38.1% moderate, 47.8% good and 2.7% excellent. Adverse effects were 16.8% erythema that lasted more 3 days, 4.2% postinflammatory hyperpigmentation and 7.0% acne aggravation. Clinical improvement (3.2, good-excellent) and patient satisfaction rates (2.6, good-excellent) for icepick type scars were very high. Similarly in shallow boxed scar types clinical improvement (2.8, good) and patient satisfaction rates (2.6, good-excellent) were high. However, in rolling scars and deep boxed scars clinical improvement rates were low.
Conclusion: Minimal ablative fractional Er: YAG laser therapy is an effective and safe treatment option for acne scars, especially, in icepick and shallow boxed types. In addition, superficial acne scars are more responsive to the minimal ablative fractional Er: YAG laser treatment relative to deep seated scar types.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Bu çalýþmada malign melanomalarda prognostik faktörler ile nm23 ve p16 ekpresyonu arasýndaki korelasyonun araþtýrýlýp, prognostik faktör olarak deðerlerinin belirlenmesi amaçlanmýþtýr.
Gereç ve Yöntem: 40 malign melanoma olgusunun HE kesitlerinde Breslow Ýndeks, Clark Level, ülserasyon varlýðý ve lenfositik infiltrasyon durumu belirlenmiþtir. Ayrýca tümör lokalizasyonlarýnýn UV ýþýn maruziyeti de tespit edilmiþtir. Tümörden hazýrlanan kesitlere nm23 ve p16 antikoru uygulanmýþ immünreaktivite semikantitatif olarak deðerlendirilmiþtir.
Bulgular: Olgularda yaygýnlýðýna göre nm23 protein ekspresyonu lenfosit infiltrasyonu ile orantýlý (p=0,00), Breslow Ýndeksi ile ters orantýlý (p=0,022) olarak saptanýrken, Clark Level (p=0,082) ve ülserasyon (p=0,25) ile istatistiksel olarak iliþki saptanmamýþtýr. Yoðunluðuna göre nm23 ekspresyonu, lenfosit infiltrasyonu ile orantýlý (p=0,00), Breslow Ýndeksi (p=0,002), Clark Level (p=0,004) ve ülserasyon (p=0,014) ile ters orantýlý olarak saptanmýþtýr. Yaygýnlýk ve yoðunluðuna göre p16 protein ekspresyonu lenfosit infiltrasyonu (p=0,003 p=0,012) ile, yoðunluðuna göre ise ülserasyon (p=0,014) ile korele bulunmuþtur. Breslow Ýndeksi (p=0,129, p=0,174) ve Clark Level (p=0,072, p=0,08) ile istatistiksel olarak korelasyon saptanmamýþtýr. UV ýþýn maruziyeti ile nm23 (p=0,877 p=0,563) ve p16 (p=0,471 p=0,810)ekspresyonu istatistiksel olarak korele bulunmamýþtýr.
Sonuç: Olgularda p16 ekspresyonu ile çoðu prognostik faktörlerle istatistiksel korelasyon bulunmamakla birlikte bulgular az da olsa prognozla korele olabileceðini ve ekspresyon farklýlýklarýnýn anlaþýlýp tanýmlanmasý için daha geniþ olgu serilerinde çalýþmalarýn gerekliliðini düþündürmüþtür. Bulgular nm23ekspresyonunun prognostik faktörlerle belirgin korelasyon olduðunu göstermektedir.nm23ekspresyonunun, prognostik faktörlere ek bir parametre olabileceði, prognostik faktörlerle korele olmayan progres ve survileri açýklayabileceði düþünülmüþtür.

Objective: The aim of the study is evaluating the correlation between prognostic histopathological factors in malignant melanoma and the expression of nm23 and p16 proteins and to investigate the value of these proteins as a prognostic factor.
Materials and Method:
Breslow index, Clark level, presence of ulceration and lymphocytic infiltration were evaluated in HE sections of 40 malignant melanoma cases. UV light exposure of tumor locations were also recorded. Nm23 and p16 antibodies were applied on tumor sections and immunoreactivity was evaluated semi-quantitatively.
Results:
According to extent of expression, nm23 protein was correlated with lymphocytic infiltration(p=0,00) where it was inversely proportional with Breslow index(p=0,022). No statistical correlation was determined between expression of this protein and Clark level(p=0,082 and ulceration(p=0,25). According to the intensity, expression of nm23 protein was correlated with lymphocytic infiltration(p=0,00) and it was inversely proportional with Breslow index(p=0,002), Clark level(p=0,004) and ulceration(p=0,014). The expression of p16 protein was correlated with lymphocytic infiltration according to both extensivines and intensity(p=0,003p=0,012), but it was correlated with ulceration according to intensity only (p=0,014). No statistical correlation with Breslow index(p=0,129p=0,174) and Clark level(p=0,072, p=0,08) was determined with expression of p16 protein. UV light exposure and expression of both nm23(p=0,877p=0,563) and p16(p=0,47p=0,810) proteins were not statistically correlated.
Conclusion:
In our study although we did not find any statistical correlation between expression of p16 protein and the majority of the prognostic factors, our findings suggest slight correlation with prognosis that additional studies of larger series are needed to be done to define the expression differences. Our findings indicate prominent correlation between the expression of nm23 protein and prognostic factors. The expression of nm23 protein is thought to be an additional parameter to prognostic factors and it might explain the progress and survival that are not correlated with prognostic factors.

Abstract | Full Text PDF

Desmoplastik nörotropik melanoma (DNM) kutanöz melanomalarýn nadir bir varyantý olarak bilinmektedir. Otörler, ‘nörotropik’ terimini sinir infiltrasyonu veya nöral diferansiyasyonu ifade etmek için kullanmaktadýr. Yetmiþ dört yaþýnda kadýn hasta, plastik ve rekonstrüktif cerrahi kliniðine 1 yýldýr sol infraorbital bölgede olan þiþlik þikayeti ile baþvurdu. Lezyon eksize edilerek ‘bazal hücreli karsinoma’ ön tanýsýyla patoloji labaratuarýna gönderildi. Histopatolojik olarak, skar benzeri stromada az hiposellüler, minimal atipi içeren iðsi hücreler izlendi. Olgu ‘dermatofibroma’ ile uyumlu olarak deðerlendirildi. Sekiz ay sonra, hasta ayný bölgede, daha derin yerleþimli nodül þikayeti ile yeniden baþvurdu. Eksize edilen lezyonun histolojik incelemesinde fibrotik stromada hipersellüler, belirgin atipi ve mitoz içeren, nöral diferansiasyon ve infiltrasyon gösteren atipik iðsi hücreler görüldü. Lezyona immünhistokimyasal yöntem ile uygulanan S-100 proteini ile tümör hücrelerinde yoðun boyanma ve HMB45 antikoru ile negatif boyanma saptandý. Bu bulgular eþliðinde olgu ‘Desmoplastik Nörotropik Melanoma’ (DNM) olarak taný aldý.
Birçok malign ve benign antite bu lezyonun ayýrýcý tanýsýnda bulunmaktadýr. DNM, nadir görülen, sýk rekürrens ve metastaz yapma poansiyeli olan ve özellikle patologlar için tanýsal açýdan tuzak olabilecek malign bir tümör olduðundan doðru taný oldukça önemlidir.

Desmoplastic neurotropic melanoma (DNM) is known as a rare variety of cutaneous melanoma. The authors defined the term ‘neurotropic’ which is used to refer to the associated nevre infiltration or neural differentiation. 74-year-old female applied to a plastic surgery clinic with one year history of a nodule on the left infraorbital skin. The lesion was excised by the surgeons and was sent to the pathology department.. The tumor with spindle cells in a scar like stroma was detected microscopically and diagnosed as a ‘dermatofibroma’. Eight months after surgery a deep-seated nodule recurred at the same place. This nodule was re-excised. In this sample, we saw hypercellularity, atypical mitoses and nerve infiltration of the spindle tumor cells having strong positive staining with S-100 protein and negative staining with HMB-45, so the ultimate diagnosis was DNM.
The differential diagnosis of this lesion includes many benign and malignant entities. This is crucial because of the potential for recurrence and metastasis of the lesion.

Abstract | Full Text PDF

Amaç: Ürtikerya multiforme; çocukluk çaðýnda nadir görülen, akut ürtikerin, klinik ve morfolojik bir alt tipidir. Klinik tablosunda; akut baþlayan, basmakla solan, anüler, polisiklik, koyu renkli veya ekimotik merkezleri olan eritematöz plaklar (hedef benzeri lezyonlar) görülebilir. Olgularýn tamamýna yakýnýnda kaþýntý, önemli bir kýsmýnda yüz, el ve ayaklarda ödem saptanýr. Hastalýðýn benign kutanöz bir aþýrý duyarlýlýk reaksiyonu olduðu düþünülmekle birlikte, etyolojisi ve patogenezi hakkýndaki mevcut veriler henüz yeterli deðildir. Bu çalýþmada ürtikerya multiforme tanýsý alan çocuk hastalarýn klinik ve laboratuvar özellikleri ve Mycoplasma pneumoniae infeksiyonu ile iliþkisinin araþtýrýlmasý amaçlanmýþtýr.
Gereç ve Yöntem: Ürtikerya multiforme tanýsý alan dört çocuk hastanýn; klinik özellikleri ve laboratuvar bulgularý (ek olarak Mycoplasma pneumoniae, rubella, parvovirus B19, herpes simpleks virüs, hepatitis B virüs, hepatitis C virüs, Epstein-Barr virüs, sitomegalovirüs, varisella zoster virüs serolojik testleri) sonuçlarý incelenerek Mycoplasma pneumoniae infeksiyonu ile iliþkisi araþtýrýldý. Onam veren iki hastaya yapýlan deri biyopsisi bulgularý kaydedildi.
Bulgular: Olgularýn yaþlarý 1,5-4 yaþ arasýnda deðiþmekteydi ve erkek kýz oraný 1 (2/2) idi. Hastalarýn tümünde deride kaþýntý; basmakla solan, anüler, polisiklik, koyu renkli veya ekimotik merkezleri olan eritematöz plaklar (hedef benzeri lezyonlar); ve yüz ve/veya akral bölgelerde ödem bulunmaktaydý. Deri bulgularý baþlamadan önce tüm olgularda ateþ, 2 olguda alt solunum yolu, 2 olguda üst solunum yolu enfeksiyonu tablosu mevcuttu. Olgularda amoksisilin/klavulanik asit, ibuprofen, parasetamol, sefdinir, oksolamin sitrat ve klorfeniramin maleat gibi ilaç kullaným öyküleri vardý. Deri biyopsisi bulgularý Ürtikerya multiforme ile uyumlu bulundu. Olgularýn 2’sinde (%50) Mycoplasma pneumonia IgM pozitif iken, diðer iki olgunun tüm serolojik tetkikleri normaldi.
Sonuç: Ürtikerya multiforme’li iki olguda klinik ve serolojik olarak Mycoplasma pneumoniae infeksiyonu saptanmasý sonucu, hastalýðýn geliþiminde mikrobiyal antijenlere karþý bir kutanöz hipersensitivite reaksiyonunun rolü olabileceði düþünüldü. Ürtikerya multiforme’nin özellikle eritema multiforme ve serum hastalýðý benzeri reaksiyonlar ile ayýrýcý tanýsýnýn yapýlmasý önemlidir.

Background and Design: Urticaria multiforme is a rare clinical and morphological subtype of acute urticaria in childhood. Clinical features include acute onset of blanchable, annular, polycyclic, erythematous wheals with dusky or ecchymotic centers (target lesion-like). Pruritus nearly in all cases and edema on the face, hand and foot in the majority of them are seen. Even though urticaria multiforme is known as a benign cutaneous hypersensitivity reaction, the existing body of knowledge regarding its aetiology and pathogenesis of the disease is yet unclear. This study aimed to investigate the clinical and laboratory features children diagnosed with urticaria multiforme and its association with Mycoplasma pneumoniae infection.
Materials and Methods: The examination of clinical features and laboratory findings (in addition, serological tests for Mycoplasma pneumoniae, rubella, parvovirus B19, herpes simplex, hepatitis B virus, hepatitis C virus, Epstein-Barr virus, cytomegalovirus, varicella zoster virus) of a total of four cases diagnosed with urticaria multiforme and its association with Mycoplasma pneumoniae infection were investigated. Skin biopsy findings of two cases whose informed consent were obtained were recorded.
Results: Ages of the cases ranged between 1.5 and 4 and the ratio of male-female patients was 1 (2/2). All the patients had pruritus; blanchable, annular, polycyclic, erythematous wheals with dusky or ecchymotic centers (target lesion-like) on the skin; and edema on the face and/or acral regions. Before the skin findings commenced, all the cases had fever; two had lower respiratory tract and other two had upper respiratory tract infections. The patients had the history of the use of drugs such as amoxicillin/clavulanic acid, ibuprofen, paracetamol, cefdinir, oxolamine citrate and chlorpheniramine maleate. The skin biopsy findings were found to be compatible with urticaria multiforme. While Mycoplasma pneumoniae IgM were positive in of the two cases (50%), all the serologic tests were normal in the remaining two.
Conclusion: As a result of the clinical and serological detection of Mycoplasma pneumoniae infection in two cases with urticaria multiforme, it was thought that a cutaneous hypersensitivity reaction against microbial antigens could play a role in the development of the disease. It is important to have differential diagnosis of urticarial multiforme especially between serum-sickness-like reactions and erythema multiforme.

Abstract | Full Text PDF

Clouston týrnak distrofisi ve saç tutulumu ile giden otozomal dominant geçiþli bir ektodermal displazidir (OMIM #129500). Hücreler arasý baðlantý görevi yapan gap junction yapýsýnda yer alan konneksin ailesinin bir üyesi olan konneksin 30'u (Cx30) kodlayan GJB6 genindeki mutasyonlardan kaynaklanmaktadýr. Otuz yaþýnda bir kadýn ve üç yaþýndaki kýzýnda Clouston sendromu tanýsý kondu. Aile bireyleri tarandýðýnda otozomal dominant kalýtýmla uyumlu olacak þekilde 7 bireyin daha ayný kliniðe sahip olduðu görüldü. Hastalýk oluþturucu heterozigot c.31G>A (p.G11R) mutasyonu Sanger dizileme yöntemi kullanýlarak GJB6 geninin 5. ekzonunda saptandý. Daha önce farklý toplumlarda Clouston sendromlu hastalarda tanýmlanan bu mutasyon Türk ailede ilk kez bildirilmektedir. Ek olarak indeks olguda gözlenen kardiyak arrest ve sinüs bradikardisi gibi kardiyak ileti sorunlarýnýn Cx30 ile iliþkisi olabileceði düþünülmüþtür.

Clouston Syndrome (CS) is an ectodermal dyplasia characterized by nail dystrophy and hair defects and inherited in an autosomal dominant trait (OMIM #129500). It is caused by the mutations in GJB6 gene which is encoding connexin 30 (Cx30), a member of connexin family and included in the structure of gap junctions serving in intercellular interactions. In the present paper, a 30-year-old mother and her 3-year-old daughter diagnosed as CS. Seven more family members were also diagnosed as CS compatible with autosomal dominant trait. The disease causing heterozygous mutation c.31G>A (p.G11R) was found by Sanger sequencing in exon 5 of GJB6. The latter mutation had been reported in several different populations yet it is reported for the first time in a Turkish family. Additionally, it is suggested that the history of cardiac conduction problems such as cardiac arrest and sinus bradycardia might be related with mutant Cx30.

Abstract | Full Text PDF

Fakomatozis pigmentovaskülaris; vasküler malformasyonlar ve pigmente nevüslerin kombinasyonuyla karakterize nadir görülen bir genodermatozdur. Fakomatozis pigmentovaskülarisin çok sayýda alt tipi vardýr ve literatürde çeþitli sýnýflandýrmalar önerilmiþtir. Yüzde ve vücutta doðum lekesi þikâyeti ile kliniðimize baþvuran 7 aylýk kýz çocuðunda, Nevüs depigmentozus ve yüzde dermatomal yerleþim gösteren Nevus flammeus tespit edildi. Literatür taramasýnda sadece bir vakanýn benzer bir klinik ile prezente olduðu görüldü. Yeni bir fakomatozis pigmentovaskülaris alt tipi olarak tanýmlanabileceðini düþündüðümüz olgumuzu sunuyoruz.

Phakomatosis pigmentovascularis is a rare genodermatosis characterized by combination of vascular malformations and pigmented nevi. There are numerous subtypes of phakomatosis pigmentovascularis and various classifications have been proposed in the literature. Nevus depigmentosus and dermatomal nevus flammeus were detected in 7 months old baby girl who suffer from birthmark on face and body. Only one case was found to be present with a similar clinical in the literature. We have reported this case because we think it is may be defined as a new type of phakomatosis pigmentovascularis

Abstract | Full Text PDF

Toksik epidermal nekroliz (TEN) nadir görülen, genellikle ilaç kullanýmýna baðlý geliþen, ani baþlangýçlý, yaþamý tehdit eden, deri ve mukozalarý etkileyen aþýrý duyarlýlýk reaksiyonudur. Lamotrijin ve valproik asidin birlikte kullanýlmasý bu ciddi reaksiyona neden olabilir. Otuz altý yaþýndaki erkek hasta acil servis kliniðine yüksek ateþ, gözlerde yanma hissi, oral ve genital mukozada erezyonlar, yaygýn döküntü ve halsizlik þikayeti ile baþvurdu. Hasta duygu durum bozukluðu nedeni ile valproik asid, olanzapin, ve sertralin kullanmakta idi. Döküntüleri baþlamadan 15 gün önce tedavi protokolüne 25 mg/gün lamotrijin ilave edildiði ve lamotrijin dozunun 10 gün sonra 50 mg/gün dozuna arttýrýldýðý öðrenildi. Hasta TEN tanýsý ile yanýk ünitesine yatýrýlarak intravenöz immunoglobulin, kortikosteroid ve antibiyotik uygulanarak tedavi ve takibi yapýldý.
Valproik asid ve lamotrijinin birlikte kullanýlmasý yan etki sýklýðýný arttýrmaktadýr. Toksik epidermal nekroliz ciddi komplikasyonlar ve ölüme neden olabilir. Hastalar týbbi bir ekip tarafýndan takip edilmelidir. Komplikasyonlarýn erkenden belirlenmesi ve uygun þekilde tedavi edilmeleri hastalarýn yaþam þansýný arttýracaktýr.

Toxic epidermal necrolysis (TEN) is a rare but life-threatening acute mucacutaneous hypersensitivity reaction, usually related to medications. Concomitant use of lamotrigine and valproic asid can cause this serious reaction. A 36 year-old-man admitted to emergency department with high fever, burning sensation at eyes, oral and genital mucous erosions, generalized rush and weakness. He had been taking valproic asid, olanzapine, and sertraline for bipolar affective disorder. Lamotrigine 25 mg/day treatment was added his treatment protocol 15 days ago before the rush and lamotgine dose was increased 50 mg/day 10 days later. The patient was diagnosed as TEN caused by concomitant use of valproic asid and lamotrigine. The patient followed up and treated at burn unit with intravenous immunoglobulin, corticosteroid and antibiotics.
Concomitant use of valproic asid and lamotrigine increases the frequency of adverse reaction. TEN may cause serious complications and mortality. The patients with TEN should be followed by a multi-disciplinary team. Early determination of complications and suitable management can increase survival.

Abstract | Full Text PDF

Keneler kanla beslenen insan vücudunda lokal veya sistemik birçok komplikasyona neden olan ektoparazitlerdir. Kene ýsýrýðý ile insana kene kaynaklý birçok hastalýk geçebilir. Bu nedenle kene hemen ve canlý olarak tamamen çýkarýlmalýdýr. Literatürde kene çýkarýmý ile ilgili bir çok metot bildirilmiþtir. Biz burada çok basit bir metot olan likit nitrojen ile kene çýkarýmýný bildiriyoruz.

Ticks are blood feeding ectoparasites which can cause local and systemic complications to human body. A lot of tick-borne human diseases, can be transmitted by a tick bite. Therfore any tick found should be immediately and completely removed alive. Many methods of tick removal have been reported in the literature. We report herein a very simple method of tick removel with liquid nitrogen.

Abstract | Full Text PDF

yazýmýz editöre mektup formatýnda olduðu için özet mevcut deðildir

yazýmýz editöre mektup formatýnda olduðu için özet mevcut deðildir

Abstract | Full Text PDF

Anjiyoma Serpijinozum (AS) papiller dermiste kapiller dilatasyon ve proliferasyonlarýn izlendiði nadir görülen vasküler nevoid bir hastalýktýr. Deri lezyonlarý asemptomatik, grube, kýrmýzýdan mora deðiþen renklerde görülen noktasal maküllerden oluþan yamalardýr. Klasik olarak çocuklukta baþlar ve kadýnlarda daha sýk görülür. Tipik olarak alt ekstremiteleri etkiler. Çoðu olgu sporadiktir ancak otozomal dominant kalýtým da bildirilmiþtir. Histopatolojik incelemede papiller dermiste tek veya yaygýn grube geniþlemiþ kapillerler görülür. 20 yaþýnda kadýn hasta sol kolda beþ yýldýr var olan kýrmýzý lekeler þikayeti ile polikliniðimize baþvurdu. Dermatolojik muayenesinde sol önkolda eritemli makül ve yamalar tespit edildi. Klinik ve histopatolojik bulgulara dayanarak olguya AS tanýsý konuldu. Bu hastalýðýn vaskülit ve diðer bazý vasküler hastalýklardan ayrýlmasý gerekir. Bu nedenle, bu yazýda bir AS olgusu sunulmasý amaçlanmýþ ve iliþkili literatür gözden geçirilmiþtir.

Anjiyoma Serpijinozum (AS) papiller dermiste kapiller dilatasyon ve proliferasyonlarýn izlendiði nadir görülen vasküler nevoid bir hastalýktýr. Deri lezyonlarý asemptomatik, grube, kýrmýzýdan mora deðiþen renklerde görülen noktasal maküllerden oluþan yamalardýr. Klasik olarak çocuklukta baþlar ve kadýnlarda daha sýk görülür. Tipik olarak alt ekstremiteleri etkiler. Çoðu olgu sporadiktir ancak otozomal dominant kalýtým da bildirilmiþtir. Histopatolojik incelemede papiller dermiste tek veya yaygýn grube geniþlemiþ kapillerler görülür. 20 yaþýnda kadýn hasta sol kolda beþ yýldýr var olan kýrmýzý lekeler þikayeti ile polikliniðimize baþvurdu. Dermatolojik muayenesinde sol önkolda eritemli makül ve yamalar tespit edildi. Klinik ve histopatolojik bulgulara dayanarak olguya AS tanýsý konuldu. Bu hastalýðýn vaskülit ve diðer bazý vasküler hastalýklardan ayrýlmasý gerekir. Bu nedenle, bu yazýda bir AS olgusu sunulmasý amaçlanmýþ ve iliþkili literatür gözden geçirilmiþtir.

Abstract | Full Text PDF