Evaluation of dermatologic emergeny patients: An unicentral prospective clinical study

Background and Design: The definition of emergent diseases includes potentially risky diseases that need urgent medical intervention. Diagnostic and therapeutic processes are managed mostly at ourpatient setting in dermatology. Therefore, it is unclear that which diseases are real emergencies and which patients apply urgently. There are a few studies assessing this topic. Our aim was to evaluate patients referred to our clinic urgently, and to review the concept of ‘‘real dermatologic emergency’’ by comparing dermatologic emergency patients and outpatients. Material and Method: A total of 800 patients (400 urgent patients, 400 outpatients) were included. Demographic features, complaints, disease duration and severity, whether the disease occurs for the first time were questionned, application time and diagnosis were recorded. The opinions of patients and physicians were inquired about why they thought that the disease was emergent. Results: Most common skin diseases were acute urticaria-angioedema, contact dermatitis, and insect bite in emergency patients; acne vulgaris, verruca and tinea pedis in outpatients. Itching was more common in emergency patients. Emergency patients' complaints were more severe than those of outpatients. Patients who experience disease first time applied to emergency service more than others. Emergency patients had a shorter disease duration than outpatients. Patients and physicians revealed different reasons and criteria about the urgency of the diseases. 93.5% of patients and 49% of physicians thought that existing disease was emergent. Conclusion: Our data reveal that the concept of dermatologic emergency is unsettled. It changes according to socio-cultural, personal features and to the present health system. Determination of the main criteria of the definition of “dermatologic urgent”, and training of dermatologists, emergency centers’physicians and also of patients in this regard seem to be a necessity to decrease pseudo-emergencies.

Acil Dermatoloji Hastalarının Değerlendirilmesi: Tek Merkezli Prospektif Bir Klinik Çalışma

Amaç: Tıbbi acil tanımına göre “acil hastalıklar” ivedilikle müdahale gerektiren, yaşam kaybı riski taşıyan hastalıkları kapsamaktadır. Tanı ve tedavi uygulamaları çoklukla poliklinik bazında gerçekleşen bir tıp dalı olan dermatolojide hangi dermatolojik hastalıkların gerçekten acil olduğu ve hangi hastaların acil başvuruda bulunduğu konusu yeterince incelenmemiş ve netlik kazanmamıştır. Konu ile ilgili çok az sayıda çalışma vardır. Amacımız kliniğimize acil olarak yönlendirilen hastaları değerlendirmek, bu hastaları dermatolojinin rutin poliklinik hastaları ile kıyaslayarak “gerçek dermatolojik acil” kavramını gözden geçirmektir. Gereç ve Yöntem: Toplam 800 hasta (400 acil, 400 rutin poliklinik) çalışmaya alındı. Hastaların sosyo-demografik özellikleri, şikayetleri, hastalığın süresi ve şiddeti, hastalıklarının ilk defa olup olmadığı sorgulandı, başvuru zamanı ve tanıları kaydedildi. Acil hastalarda ek olarak; muayene eden hekimin ve hastanın, hastalığın aciliyeti ile ilgili görüşleri, hastaların hastalıklarını acil olarak değerlendirme nedenleri sorgulandı. Bulgular: Acil hastalarda en sık görülen hastalıklar; akut ürtiker-anjioödem, kontakt dermatit ve böcek ısırığı iken poliklinik hastalarında akne vulgaris, verrüka ve tinea pedis’ti. Bu hastalarda kaşıntı ana yakınmaydı ve başvurudaki yakınmalar poliklinik hastalarına göre daha şiddetliydi. Acil hastaların hastalık süreleri poliklinik hastalarından daha kısaydı. Mevcut deri hastalığını ilk defa geçiren hastalar acile daha fazla başvurmuşlardı. Hastalığın aciliyeti ile ilgili düşünce ve kriterler hasta ve hekim açısından farklıydı. Tüm acil hastalar incelendiğinde; hastaların %93,5’i, hekimlerin ise %49’u hastalığın acil olduğunu düşünüyordu. Sonuç: Verilerimiz dermatolojide acil kavramının sadece tıbbi değil, sosyokültürel ve bireysel özellikler ve mevcut sağlık sistemine göre de değişmekte olduğunu göstermektedir. Gerçekten acil olmadığı halde acil gibi sunulan vakaların azalması için, dermatoloji biliminde acil tanımının genel kriterlerinin belirlenmesine, dermatologların, acil birim hekimlerinin ve hatta hastaların bu yönde eğitilmesine ihtiyaç olduğunu düşünmekteyiz.