Amaç: Bu çalýþmanýn amacý, klinik, dermoskopik ve patolojik özellikleri karþýlaþtýrarak bazal hücreli karsinomun (BCC) taný ve tedavisini geliþtirmektir.
Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalýþma, 2012 ve 2015 yýllarý arasýnda dermatoloji kliniðine baþvuran ve 111 BCC lezyonuna sahip hastalarý içermektedir.
Bulgular: Agresif tip BCC hastalarýnýn ortalama yaþý daha yüksekti. Agresif tip BCC’ler yüzde daha yaygýndý. Dermoskopik olarak, gri-mavi oval yuvalar gövdede daha yaygýndý. Pigmente noktalar yüzde daha az yaygýndý, globüller ise saçlý deride daha sýk görülüyordu. Küçük erozyonlar ekstremitelerde daha yaygýndý ve parlak beyaz-kýrmýzý yapýsýz alanlar gövde ve ekstremitelerde daha yaygýndý. Nokta damarlar saçlý deride daha sýk görülüyordu. Vasküler özellikler yüzde daha yaygýndý ve pigmente özellikler yüzde daha az yaygýndý. Diðer dermoskopik özellikler yüzde ve gövdede daha yaygýndý. Nodüler lezyonlarda, arborize damarlar, ülserasyon, beyaz kristaller ve saç tokasý damarlarý daha yaygýndý. Diðer dermoskopik özellikler nodüler lezyonlarda daha yaygýndý. Mikst tip BCC’lerde gri-mavi oval yuvalar ve globüller daha yaygýndý, tek tip BCC’lerde ise küçük erozyonlar daha sýk görülüyordu. Vasküler özellikler mikst tip BCC’lerde daha yaygýndý. Ülserasyon agresif BCC’lerde daha yaygýndý, küçük erozyonlar ise non-agresif BCC’lerde daha yaygýndý. Histopatolojik olarak, pigmente BCC’ler saçlý deri ve gövdede yüzde daha yaygýndý. Süperfisiyel BCC, gövdede ve düz lezyonlarda daha yaygýndý. Adenoid BCC nodüler lezyonlarda daha sýk görülüyordu. Mikst tip BCC’ler saçlý deride daha yaygýndý ve daha agresif olma olasýlýðý yüksekti. Mikst tip BCC’ler, pigmente, infiltratif, adenoid, mikronodüler ve solid BCC’ler dahil olmak üzere daha yüksek alt tip görülme sýklýðýna sahipti. Kistik dejenerasyon, mikst tip BCC’lerde daha yaygýndý.
Sonuç: Klinik-patolojik korelasyonlar ve dermoskopik bulgular, BCC’nin anlaþýlmasýný geliþtirerek doðru taný ve yönetimi saðlar.

Amaç: Primer kutanöz B-hücreli lenfomalar (PKBHL), nispeten düþük insidanslarý ve heterojen klinik özellikleri nedeniyle iyi karakterize edilememiþtir.
Gereç ve Yöntem: 2006-2022 yýllarý arasýnda Ankara Üniversitesi Týp Fakültesi’nde takip ve tedavi edilen primer kutanöz marjinal zon lenfoma (PKMZL) (n=18), primer kutanöz folikül merkez hücreli lenfoma (PKFMHL) (n=7) ve primer kutanöz diffüz büyük B-hücreli lenfoma-bacak tipi (PKDBBHL-BT) (n=4) olan 29 hastanýn verileri retrospektif olarak incelendi. Tüm hastalarýn klinik özellikleri, tedavi yöntemleri ve sonuçlarý analiz edildi.
Bulgular: Çalýþmamýz B-hücreli lenfomalarýn daðýlýmýnda coðrafi farklýlýklar olduðu ve PKMZL’nin Avrupa’ya kýyasla Asya ülkelerinde baskýn olduðu verisini desteklemektedir. PKDBBHL-BT grubunun taný anýndaki ortalama yaþý, indolent PKBHL grubundan anlamlý olarak daha ileri bulunmuþtur (p=0,022). Lezyon boyutu PKMZL’de çoðunlukla 2 cm’den küçük, PKFMHL’de 2-5 cm arasýnda ve PKDBBHL-BT grubunda 5 cm’den büyük saptanmýþtýr (p=0,006). PKMZL ve PKFMHL gruplarýnda çoðunlukla deriye yönelik tedaviler kullanýlýrken, PKDBBHL-BT grubunda çok ajanlý kemoterapi sýklýkla tercih edilmiþtir (sýrasýyla; p=0,003 ve p=0,001). Yaþ, cinsiyet, lezyonun klinik özellikleri, kutanöz lenfoma uluslararasý prognostik indeks skoru, evre ve tedavi modaliteleri ile nüks ve genel saðkalým arasýnda anlamlý bir iliþki saptanmamýþtýr. Dünya Saðlýk Örgütü ve Avrupa Kanser Araþtýrma ve Tedavi Örgütü kutanöz lenfoma sýnýflandýrmasý, bu heterojen hasta grubunda klinik davranýþý ve prognostik parametreleri anlamak için halen birincil kýlavuz olmaya devam etmektedir.
Sonuç: Bu tür lenfomalarýn görece nadirliði göz önüne alýndýðýnda, hasta serimiz mevcut literatüre ek bir deðer katmaktadýr.

Amaç: Bu çalýþmada Glutatyon S-transferaz Mu 1 (GSTM1) ve Glutatyon S-Transferaz Pi 1 (GSTP1) gen polimorfizmlerinin psoriazis geliþimi ve özellikleri açýsýndan risk faktörü olup olmadýðýný araþtýrdýk.
Gereç ve Yöntem: Hasta ve kontrollerden 2 mL’lik EDTA’lý tüplere kan örnekleri alýndý. Ýki yüz altmýþ psoriazis hastasý ve 200 saðlýklý kontrolden DNA izolasyonu yapýldý ve GSTM1 ve GSTP1 gen polimorfizmleri gerçek zamanlý polimeraz zincir reaksiyonu yöntemiyle genotiplendirildi.
Bulgular: Analiz sonuçlarýna göre hastalarda GSTM1 null genotip sýklýðý kontrollere göre 1,33 kat daha yüksek olmasýna raðmen bu fark istatistiksel olarak anlamlý deðildi [%95 güven aralýðý (GA): 0,91-1,93, p=0,13]. GSTP1 AG heterozigot genotip ve GG homozigot polimorfik genotip frekanslarý da hastalar ve kontroller arasýnda farklýlýk göstermedi (AG genotipi için [olasýlýk oraný (OO): 0,80, %95 GA: 0,55-1,18, p=0,27; OO: 0,74, %95 GA: 0,35-1,56, GG genotipi için p=0,42]. Her iki polimorfizm hastalýðýn baþlangýç yaþý ve þiddetine göre deðerlendirildiðinde erken baþlangýçlý yaþ grubu ile geç baþlangýçlý yaþ grubu arasýnda ve hafif grup ile aðýr grup arasýnda anlamlý fark bulunamadý.
Sonuç: Sonuçlar GSTM1 ve GSTP1 polimorfizmlerinin psoriazisin etiyopatogenezi ve klinik özellikleri üzerinde önemli bir etkisinin olmadýðýný göstermektedir.

Gardner-Diamond sendromu (GDS), deride açýklanamayan morluklarýn varlýðýyla belirgin bir hastalýktýr. Diðer yaygýn belirtiler arasýnda karýn aðrýsý ve kusma gibi gastrointestinal þikayetler ile sinir ve kas-deri sistemlerine iliþkin þikayetler bulunur. GDS’nin kesin nedeni bilinmemektedir ve genellikle diðer potansiyel nedenleri dýþlamak ile taný konur. Bu hastalýðýn, etiyolojisinde psikolojik bileþenin güçlü olduðu ve çoðunlukla orta yaþlý kadýnlarda görüldüðü bilinmektedir. Dünya genelinde sadece birkaç yüz olgu rapor edilmiþ olmasýna raðmen, bu makalede kýsa zaman aralýklarýyla GDS olarak teþhis edilmiþ dört olgu sunmayý amaçladýk.