Amaç: Rozasea kronik enflamatuvar bir deri hastalýðýdýr. Monosit/yüksek yoðunluklu lipoprotein (HDL) kolesterol oraný (MHR), nötrofil/HDL kolesterol oraný (NHR) ve lenfosit/HDL kolesterol oraný (LHR) enflamatuvar hastalýklar ile iliþkili bulunan yeni enflamatuvar parametrelerdir. Çalýþmamýzda rozasealý hastalarda ve saðlýklý kontrollerde MHR, NHR ve LHR parametrelerin araþtýrýlmasý ve hastalýk þiddeti ile iliþkisinin belirlenmesi amaçlandý.
Gereç ve Yöntem: Hastanemize baþvuran rozasea tanýsý almýþ 82 hasta ve 82 saðlýklý kontrol retrospektif olarak çalýþmaya alýndý. Hasta ve saðlýklý kontroller için MHR, NHR, LHR deðerleri hesaplandý. Hastalýk þiddetinin ölçümünde rozasea klinik þiddet skoru kullanýldý. Hastalar klinik alt tiplerine, hastalýk þiddetine ve Demodeks varlýðýna göre gruplara ayrýldý.
Bulgular: Çalýþmaya alýnan 82 hastanýn 62’si (%75,6) kadýn, 20’si (%24,4) erkek ve yaþ ortalamalarý 41,95±1,2 (22-65,43), kontrol grubunun 64’ü (%78) kadýn,18’i (%22) erkek ve yaþ ortalamalarý 41,8±0,9 (27-55,42) idi (p>0,05). Ortalama MHR deðeri rozasealý hastalarda 0,01±0,005 iken kontrol grubunda 0,009±0,003 idi (p=0,01). Ortalama NHR deðeri rozasealý hastalarda 0,10±0,05; kontrol grubunda 0,08±0,02 idi (p=0,04). Ortalama LHR deðeri hasta grubunda 0,05±0,02; kontrol grubunda 0,04±0,01 olarak bulundu (p>0,05). Rozasea klinik gruplarý, Demodeks gruplarý ve hastalýk þiddeti ile MHR, NHR, LHR ortalama deðerleri arasýnda anlamlý bir fark saptanmadý (p>0,05). Alýcý iþletim karakteristiði analizinde MHR için kesme deðeri 0,009 (%67 sensitivite ve %60 spesifite ile) ve NHR için kesme deðeri 0,08 (%64 sensitivite ve %60 spesifite ile) olarak hesaplandý.
Sonuç: Rozasealý hastalarda sistemik enflamasyonun göstergesi olarak MHR ve NHR parametrelerinin kullanýlabileceðini düþünmekteyiz.

Amaç: Meme kanseri iliþkili lenfödemi (MKÝL) olan hastalarda derinin bariyer fonksiyonlarýný inceleyen çalýþmalar sýnýrlýdýr. Bu çalýþmada, MKÝL’li hastalarda saðlýklý üst ekstremite ile lenfödemli üst ekstremitenin transepidermal su kaybý (TESK), stratum korneum hidrasyonu (SKH) ve sebum (S) deðerlerinin incelenmesi amaçlandý.
Gereç ve Yöntem: Bu kesitsel çalýþmaya unilateral MKÝL’li 40 kadýn hasta dahil edildi. TESK, SKH ve S deðerleri sýrasýyla Tewameter®, Corneometer®, ve Sebumeter® cihazlarý kullanýlarak ölçüldü. Her hastada lenfödem olan kolda ve saðlýklý karþý kolda ölçümler yapýldý. Ön kolun volar/dorsal yüzleri ve üst kolun dorsal yüzü ölçüm bölgeleri olarak belirlendi.
Bulgular: Lenfödemli kol derisi ile saðlýklý kontralateral kol derisinin 3 ölçüm alanýnda da SKH veya S deðerleri açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý fark yoktu. TESK, ön kolun volar bölgesinde, saðlýklý kola kýyasla lenfödemli kol tarafýnda anlamlý olarak daha yüksekti (p=0,007). Ancak, ön kolun dorsal bölgesinde veya üst kolun dorsal bölgesinde lenfödem kolunun derisi ile saðlýklý kontralateral kolun derisi arasýnda TESK açýsýndan istatistiksel olarak anlamlý fark bulunmadý.
Sonuç: MKÝL hastalarýnda, lenfödemli kolun ön kol volar yüzeyinde daha yüksek TESK tespit edildi. MKÝL hastalarýnda, deri bariyer fonksiyonundaki deðiþikliklerin bilinmesi, bu hastalarýn lenfödemli kollarýnýn deri bakýmýný optimal þekilde düzenlemesine yardýmcý olabilir.

Amaç: Herpes zoster (HZ), latent varicella-zoster virüsün (VZV) reaktivasyonuyla ortaya çýkan dermatomal veziküllerle karakterize bir viral enfeksiyondur. VZV’nin kemik iliði fonksiyonlarý üzerindeki etkilerine iliþkin çeliþkili yayýnlar bulunmaktadýr. Bu çalýþmada, immünokompetan HZ hastalarýnda kemik iliði fonksiyonlarý ve sistemik enflamasyonun düzeyini ortaya koymak amaçlanmýþtýr.
Gereç ve Yöntem: Haziran 2011-2021 yýllarý arasýnda, dermatoloji polikliniðine baþvuran, HZ tanýsý almýþ ≥18 yaþ hastalar çalýþmaya dahil edildi. Hastalarýn rutin hemogram tetkiklerindeki hematolojik parametreler ve yeni enflamasyon belirteçlerinden olan nötrofil/lenfosit oraný (NLO), platelet/lenfosit oraný (PLO), sistemik immün-enflamasyon indeksi ve platelet nötrofil oranlarý (PNO) belirlenerek saðlýklý kontrol gruplarýyla karþýlaþtýrýldý.
Bulgular: Toplam 461 HZ hastasýnýn %6,1’inde trombositopeni, %8’inde lenfopeni izlendi. HZ’li hastalarda ortalama lökosit sayýsý, lenfosit, nötrofil, eozinofil ve platelet (PLT) sayýsý kontrol grubundan istatistiksel açýdan anlamlý þekilde düþüktü (p<0,05). HZ’li hastalarda NLO ve PLO deðerleri kontrol grubundan istatistiksel açýdan anlamlý þekilde yüksekti (p<0,05). ≥65 yaþ HZ hastalarýnda PLT, eozinofil sayýsý ve PNO deðerleri, <65 yaþ hastalardan istatistiksel açýdan daha düþükken, MPV ve NLO deðerleri daha yüksekti (p<0,05).
Sonuç: Ýmmünokompetan HZ hastalarda trombositopeni ve lenfopeni ortaya çýkabilmektedir. Bu hastalarda NLO ve PLO deðerleri artmaktadýr. ≥65 yaþ HZ hastalarýnda, enflamasyon belirteçlerindeki artýþ ve trombosit sayýsýnda azalma daha belirgindir.

Amaç: Kronik ürtiker, 6 hafta veya daha uzun süre kurdeþen (kabarcýklar) ve/veya anjiyoödem oluþumu ile karakterizedir.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmamýz kesitsel bir olgu kontrol çalýþmasýdýr. Bütün katýlýmcýlara Epworth Uykusuzluk Ölçeði (ESS), Pittsburg Uyku Kalitesi Ölçeði (PSQI), Uykusuzluk Þiddeti Ölçeði (ISI) uygulanmýþtýr. Kronik spontan ürtikeri (CSU) olan hasta gurubuna Ürtiker Aktivite Skoru 7 (UAS-7) ve Kronik Ürtiker Yaþam Kalitesi Anketi uygulanmýþtýr.
Bulgular: Çalýþmaya 88 hasta (26 erkek ve 62 kadýn) ve 88 (26 erkek ve 62 kadýn) saðlýklý kontrol grubu alýnmýþtýr. Ortalama PSQI skoru hasta grubu için 7,27±4,54 iken, kontrol grubu için 4,97±2,82 idi (p<0,001). Kronik ürtiker hastalarýnýn ISI ortalamasý anlamlý olarak yüksek idi (p<0,001). Ortalama ESS skorlarý hasta ve kontrol grubunda farklý deðildi (p=0,262).
Sonuç: CSU’lu hasta grubunda bozulmuþ uyku kalitesi ve uykusuzluk daha fazlaydý. Hasta grubunda kadýn cinsiyet, beþ yýldan uzun hastalýk süresi, anjiyoödem varlýðý kötü uyku kalitesi ile iliþkili bulundu. Daha þiddetli hastalýða sahip olanlarda (yüksek UAS7 skoru) uyku kalitesi daha kötüydü. ESR düzeyleri de uyku düzensizliði ile baðlantýlý bulundu.

Amaç: Psoriazis etiyopatogenezinde, oksidatif stresin rolü olduðu düþünülmektedir. Son zamanlarda, osteopontinin (OPN) psoriazis patogenezinde rol aldýðýný savunan çalýþmalar yayýnlanmaktadýr. Bu çalýþmada; psoriazis hastalarýnda, OPN ve oksidatif stres deðerlendirilecektir.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmaya 61 psoriazis vulgaris hastasý ve 62 saðlýklý kontrol katýldý. OPN, total antioksidan seviye (TAS), total oksidan seviye (TOS) serum düzeyleri ve oksitadif stres indeksi (OSÝ) ölçüldü. Hastalýk þiddeti psoriazis alan þiddet indeksi (PAÞÝ) kullanýlarak deðerlendiririldi.
Bulgular: Psoriazis vulgaris hastalarý ile kontrol grubu arasýnda serum OPN, TAS, OSÝ düzeyleriyle ilgili istatistiksel olarak anlamlý fark saptanmadý. TOS deðerlerinde ise negatif iliþkili korelasyon bulundu. PAÞÝ ile OPN, TAS, TOS, OSÝ arasýnda anlamlý istatistiksel korelasyon tespit edilmedi.
Sonuç: Psoriazis hastalarýnda, OPN ile oksidatif stres korelasyon iliþkisi açýsýndan anlamlý istatistiksel fark tespit etmedik. Psoriazis etiyopatogenezinde OPN ve oksidatif stres rollerinin daha iyi aydýnlatýlmasý için geniþ ve kapsamlý çalýþmalara ihtiyaç duyulduðu kanýsýndayýz.