Tırnak hastalıkları, hastalarda hem estetik endişelere hem de fonksiyonel bozukluklara neden olarak hastaların yaşam kalitelerini düşürür. Pekçok tırnak hastalığının tanı ve tedavisi ise tırnak cerrahisine ihtiyaç gösterir. Bununla birlikte dermatologlar, tırnağın cerrahi girişimlerinden, aşırı hassas ve zor olduğu önyargılarıyla kaçınabilmektedirler. Tırnak anatomisine hakim olunduğunda tırnağın cerrahi girişimleri hızlı, kolay, sonuçları yüzgüldürücü işlemlerdir. Burada tırnak anatomisi ve günlük dermatoloji pratiğinde sık kullanacağımız temel cerrahi işlemler anlatılmıştır.

Nail diseases have a negative impact on quality of life both by causing esthetic concerns and functional disturbances. Many disorders of the nail require nail surgery for diagnosis and treatment. Dermatologists, however, often refrain from surgical interventions of the nail due to prejudices that they are delicate and hard to perform. Appreciation of nail anatomy will render nail surgical interventions fast and easy with favorable results. Here, nail anatomy and basic nail surgical interventions that we often need to use in everyday practice are discussed.

Amaç: Bu çalışmada Kocaeli ilinde evde bakım hizmeti alan hastalarda bası ülserlerinin prevalansının tespit edilmesi ve ülserlerin klinik özelliklerinin ve ilişkili faktörlerin incelenmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Kocaeli Büyükşehir Belediyesi tarafından Ağustos ve Ekim 2007 tarihleri arasında evde bakım hizmeti alan toplam 420 hasta çalışmaya alındı. Bu süre boyunca bası ülseri bulunan her hasta beslenme ve sosyoekonomik durum, kişisel temizlik, inkontinansın varlığı ve diğer faktörler açısından değerlendirildi. Ek olarak ülserlerin yerleşim yeri, sayısı ve derinliğine göre klinik evresi kaydedildi.
Bulgular: Bası ülserlerinin prevalansı % 23,8’di. Hastaların ortalama yaşı 68 (11- 100) idi. Bası ülseri olan hastaların % 49’unda serebrovasküler olay, %14’ünde geçirilmiş travma öyküsü vardı. Bası ülseri başlıca sakral bölgede (ortalama, %72) yerleşirken en çok evre 2 (ortalama, %33) bası ülseri saptandı.
Sonuç: Biz bası ülserlerinin prevalansının %23,8 olduğunu tespit ettik. Çalışmamıza ve diğer çalışmalara göre oluşumu basit önlemlerle engellenebilen bası ülserlerinin yatalak ve bakıma muhtaç hastalarda hala sık görülen bir sağlık sorunu olduğunu görülmektedir.

Background and Design: In this study, we aimed to determine the prevalence of pressure ulcers and to investigate the clinical features of ulcers and associated factors in patients receiving home health care in the City of Kocaeli.
Material and Method: A total of 420 patients, who received home health care by Kocaeli Metropolitan Municipality between August and October 2007, were included in this study. Each patient who had pressure ulcers during this period was assessed from the standpoint of accompanying diseases, nutritional and socioeconomic status, personal cleanliness, existence of incontinence and other factors. In addition, localization, number and clinical stage according to the depth of pressure ulcers were recorded.
Results: The prevalence of pressure ulcers was 23.8%. The mean age of the patients was 68 (range: 11- 100) years. Of the patients with pressure ulcers, 49% had cerebrovascular accident and 14% had past history of trauma. Pressure ulcers were found mainly in the sacral region (mean, 72%) and were most commonly in stage 2 (mean, 33%).
Conclusion: We determined that the prevalence of pressure ulcers was 23.8%. In our study, similar to other studies, it was observed that decubitus ulcers are still a frequently seen health problem in bedfast and needy patients, even though their occurrence can be prevented by some simple measures.

Amaç: Çalışmada çocukluk çağındaki deri hastalıklarının dağılımının belirlenmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Geriye dönük tanımlayıcı bir çalışma planlandı. Eylül 2004 ile Kasım 2009 tarihleri arasında Dermatoloji polikliniğimize başvuran 18318 hastadan 0 ile 12 yaş arasındaki 1756 çocuk hasta, otomasyon dosya sisteminden retrospektif olarak analiz edildi.
Bulgular: Çalışma süresince başvuran toplam 1756 çocuk hasta çalışmaya dahil edildi; hastaların 791’i (%45,05) erkek, 965’i (%54,95) kız çocuğuydu. En sık görülen hastalık grubu ekzemalar (%26,0) olup bunu sırasıyla infeksiyöz dermatozlar (%20,6), eritemli skuamlı dermatozlar (%9,9) izledi. Ekzema grubunda en sık atopik dermatit (%8,0), infeksiyöz dermatoz grubunda en sık viral dermatozlar (%11,7) ve eritemli skuamlı dermatoz grubunda da en sık seboreik dermatit (%7,1) görülmüştür.
Sonuç: Tespit ettiğimiz hastalıkların %56.5’ini ekzemalar, infeksiyöz dermatozlar ve eritemli skuamlı dermatozların oluşturduğu sonucuna varılmıştır.

Background and Design: The aim of this study was to determine the distribution of skin diseases during childhood.
Material and Method: A retrospective descriptive study was planned. Among 18318 patients referred to our dermatology outpatient clinic between September 2004 and November 2009, 1756 child patients between 0-12 years of age were retrospectively analyzed from automation record system.
Results: A total of 1756 child patients who referred during the study period were included in the study; 791 patients were male (45.05%) and 965 were female (54.95%). The most frequently seen disease group was eczema (26.0%), followed by infectious dermatosis (20.6%) and eritematous squamous dermatosis (9.9%). Atopic dermatitis (8.0%), viral dermatosis (11.7%) and seborrheic dermatitis (7.1%) were the most frequently encountered diseases in eczema, infectious dermatosis and eritematous squamous dermatosis groups, respectively.
Conclusion: We found that 56.5% of the diseases determined were composed of eczemas, infectious dermatosis and eritematous squamous dermatosis.

Amaç: Akne, pilosebase folikülün yangısal bir hastalığıdır. Genel olarak ergenlik dönemi deri hastalığı olarak kabul edilmekle birlikte özellikle erişkin kadınlarda önemli oranda artmakta olduğu bildirilmektedir. Amacımız, ergenlik ve ergenlik sonrası dönemde hastaların sosyo-demografik ve klinik özelliklerini karşılaştırmak ve bu iki grup arasında fark olup olmadığını tespit etmektir.
Gereç ve Yöntem: Polikliniğimizde akne tanısı alan 314 hasta çalışmaya alındı. Tüm hastaların demografik bilgileri ve aknenin klinik özellikleri, aile öyküsü, ilaç kullanımı, stres, kozmetik ve diyetle ilişkisi ile kadınlarda hiperandrojenizm bulgularının varlığı ve adet öncesi alevlenme sorgulandı.
Bulgular: Hastaların %46,8’i ergenlik ve %53,1’i ergenlik sonrası akne hastasıydı. Ergenlik sonrası akneli hastalarının 143’ü (%85,6) kadın, 24’ü (%14,3) erkek hastaydı. Her iki grupta (ergenlik ve ergenlik sonrası) akne kadınlarda ve bekar hastalarda daha fazlaydı ve aknenin klinik şiddeti benzerdi. Ergenlik döneminde yanak, burun, alın ve sırt tutulumu, ergenlik sonrasında ise perioral bölge ve boyun tutulumu belirgindi. Hiperandrojenizm bulguları açısından ergenlik sonrası dönemdeki kadınlarda androgenetik alopesi dışında sonuçlar benzerdi. Ergenlik sonrası hastalarda stres, kozmetik kullanımı, adet dönemi öncesinde artış, ergenlik dönemindeki hastalarda ise yiyeceklerle ilişki anlamlı olarak daha fazla bulundu.
Sonuç: Ergenlik ve ergenlik sonrası dönem aknesi, sosyodemografik ve klinik özellikler açısından bazı farklılıklar göstermektedir. Bu faktörlerin tespiti tedaviye yönelik yaklaşımlar ve alınacak tedbirler açısından önemli olup ergenlik ve ergenlik sonrası akne birbirinden ayrı değerlendirilmelidir.

Background and Design: Acne is an inflammatory disease of the pilosebaceous follicle and is generally accepted as a disorder of the adolescence period. However, an increased frequency during post-adolescence has been reported recently, especially in adult women. We aimed to compare sociodemographic and clinical features of patients with adolescent and post-adolescent acne in order to determine whether there are differences between these two groups.
Material and Method: Üç yüz on dört patients diagnosed as acne were included in the study. All patients were asked about demographical information, family history, drug use, presence of stress, cosmetic and diet association, and in women, presence of hyperandrogenic findings and a premenstrual flare-up of acne.
Results: 46.8% of patients had adolescent acne and 53.1% post-adolescent acne. Of the patients with post-adolescent acne, 143 (85.6%) were women and 24 (14.3%) men. In both adolescent and post-adolescent groups, women and single patients had more acne than the others and the clinical severity of acne was similar. Cheeks, nose, forehead and back involvements were more common in adolescents, while perioral area and neck were affected mostly in post-adolescence. In adult women, there was no difference regarding prevalence of hyperandrogenic findings, except androgenetic alopecia. The increased frequency in acne correlated significantly with stress, cosmetic applications, and premenstrual flare-up in post-adolescent women, while diet association was more common in the adolescent group.
Conclusion: Adolescent and post-adolescent acne show some differences with regard to sociodemographic and clinical eatures. Each group needs to be evaluated individually. It is important to determine these differences for precautions and therapeutic approach.

Amaç: Akne vulgaris, pilosebase ünitenin kronik inflamatuvar bir hastalığıdır. Bazı kozmetik ürünler akneyi tetikleyebileceği gibi akne tedavisinde kullanılan topikal ve kozmetik ajanlar allerjik kontakt dermatite sebep olabilmektedir. Bu nedenle hastaların kozmetik ürün seçimi büyük önem taşımaktadır. Literatürde, akne vulgaris hastalarında sadece topikal ilaçlar ile allerjik kontakt dermatitin araştırıldığı sınırlı sayıda çalışma mevcuttur.
Gereç ve Yöntem: Bu çalışmada, akne vulgarisli hastalarda kozmetiklerle oluşan allerjik kontakt dermatit sıklığının araştırılması amaçlanmıştır. Akne vulgaris tanısı alan ve kontakt dermatit klinik bulguları olmayan 50 hasta ile başvuru sırasında kontakt dermatit klinik bulguları olmayan 50 kontrol olgusu çalışmaya alındı. Avrupa standart seri (27 allerjen) ve kozmetik seri (45 allerjen) deri yama testleri, IQ-Chamber test materyali kullanılarak hasta ve kontrol grubundaki olguların lezyonsuz sırt derisine uygulandı. Test maddeleri içeren üniteler 48 saat sonra çıkartılıp 30 dakika sonra ve 72. saatte Uluslararası Kontakt Dermatit Araştırma Grubu tarafından önerilen şekilde değerlendirilerek reaksiyon veren maddeler kaydedildi.
Bulgular: Kozmetik seride yer alan allerjenlerden sorbitan monooleat duyarlılığı hasta grubunda anlamlı oranda yüksek bulundu (p=0,022). Sorbitan monooleat dışında diğer allerjenlere karşı gelişen duyarlılık açısından hasta ve kontrol grubu arasında istatistiksel olarak fark saptanmamakla birlikte hasta grubunda daha fazla sayıda allerjen ile pozitif reaksiyon tespit edildi.
Sonuç: Sonuç olarak hasta grubunda yama testi ile duyarlılık saptanan allerjenlerin fazla olması kozmetik ürünlerin akne vulgarisli hastalarda allerjik kontakt dermatit gelişiminden sorumlu olabileceğini düşündürmektedir. Bununla birlikte sonuçlarımızın desteklenmesi için daha fazla sayıda hasta grupları ile yapılacak çalışmalara gereksinim olduğu görüşündeyiz.

Background and Design: Acne vulgaris is a chronic inflammatory disease of pilosebaceous unit. While some cosmetic products can trigger acne, topical and cosmetic agents used in the treatment of acne may cause allergic contact dermatitis. Therefore, the choice of cosmetic products is very important for the patients. Limited number of studies have been found in literature investigating allergic contact dermatitis due to only topical drugs in patients with acne vulgaris.
Material and Method: In this research, it is aimed to find out the frequency of allergic contact dermatitis caused by cosmetics in patients with acne vulgaris. Fifty patients with acne vulgaris but without clinical signs of contact dermatitis and 50 control cases without contact dermatitis on admittance were included in the study. Skin patch tests of the European standard series (27 allergens) and cosmetic series (45 allergens) with IQ Chamber test materials were applied on the unlesional back of the patient and control groups. Materials with testing substances were taken out of skin 48 hours later and read after 30 minutes and at 72nd hour, as suggested by International Contact Dermatitis Research Group, and substances leading to reactions were recorded.
Results: Sensitivity to sorbitan monooleate, in the cosmetic series, was found to be significantly higher in the patient group (p=0,022). While no statistical difference except for sorbitan monooleate was detected in the patient and control groups, it was found that the patient group reacted positively to more allergens than the controls.
Conclusion: In conclusion, because of abundance of allergens detected with patch test in the patient group, it may be suggested that cosmetic products might be responsible for the development of allergic contact dermatitis in patients with acne vulgaris. In addition, we believe that furthering studies with groups of numerous patients are needed to support our results.

Amaç: Rekürren aftöz stomatit (RAS) ve Behçet hastalığında (BH’de) görülen oral ülserlerin ve diğer klinik özelliklerin karşılaştırılması
Gereç ve Yöntem: Çalışmaya RAS tanısı ile izlenen, 20-54 yaş aralığında, 20’si kadın, 10’u erkek toplam 30 RAS hastası; BH tanısı ile izlenen, 19-47 yaş aralığında, 32’si kadın, 17’si erkek toplam 49 Behçet hastası alındı. RAS tanısı; yılda üç kereden fazla oral ülser yakınması olan, aft veya aft benzeri lezyonlara yol açan diğer klinik durumlardan ayrımı yapılmış hastaları kapsadı. BH tanısı Uluslararası Çalışma Grubu Tanı Kriterlerine göre konuldu. Her iki hasta grubu aile hikayesi, hastalık başlangıç yaşı, hastalık süresi, oral aft sıklığı ve süresi yönünden sorgulandı; dermatolojik muayenede görülen oral aft boyutu, lokalizasyonu, sayısı kaydedildi. İstatistiksel değerlendirmelerde Student’s t testi ve Mann Whitney U testi kullanıldı.
Bulgular: Behçet hastalarının hastalık başlangıç yaşının RAS hastalarına kıyasla daha genç olduğu saptandı ve bu fark istatistiksel olarak anlamlı bulundu.
Sonuç: Tekrarlayan oral ülser şikayeti genç yaşta başlayan ve çok sayıda oral ülseri olan hastalarda öncelikli olarak BH, labial mukoza yerleşimli ülseri olan hastalarda ise öncelikli olarak RAS öntanısı akla gelmesi gerektiği düşünülse de bu konuda daha geniş hasta serilerinde çalışmalar yapılmasına ihtiyaç vardır.

Background and Design: To compare the oral ulcerations and other clinical features seen in recurrent aphthous stomatitis (RAS) and Behçet’s disease (BD).
Material and Method: Thirty RAS patients (20 female, 10 male), aged 20-54 years and 49 Behçet patients (32 female, 17 male), aged 19-47 years, were included in the study. Diagnosis of RAS was made in the patients who have oral ulcerations more than 3 times per year, and who does not suffer from diseases, which may cause aphthous or aphthous-like lesions. The diagnosis of BD was established according to the criteria of the International Study Group for BD. Both groups were examined for family history, age at onset, disease duration, frequency and duration of oral aphtae; additionally, during dermatological examination, dimension, localization and number of oral aphthae were recorded. Student’s t-test and Mann-Whitney U tests were used for statistical analysis.
Results: The mean age at onset of the disease was lower in Behçet patients than in RAS patients, and this difference was statistically significant.
Conclusion: Although BD is usually considered as the initial diagnosis in cases of recurrent oral ulcerations starting at young ages and in presence of multiple oral ulcerations, and RAS is the more probable diagnosis in patients with ulcerations on the labial mucosa, further studies in a larger population are needed on this topic.

Amaç: Son yıllarda vitiligoda oksidatif stresin rolü konusunda çok sayıda araştırma yapılmaktadır. Demir ve ferritin inflamasyon ve oksidatif reaksiyonlarda önemli rollere sahiptir, ancak bugüne dek vitiligolu hastalardaki demir metabolizması konusunda çok az yayın bulunmaktadır. Bu çalışmada lokalize ve jeneralize vitiligolu hastaların serum demir ve ferritin düzeylerinin bir kontrol gurubuyla karşılaştırmalı olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Çalışma gurupları son 1 aydır sistemik tedavi veya fototerapi uygulanmayan vitiligolu 68 hasta ve yaş/cins uyumlu, tinea pedis, nevus ve keratozlar gibi vitiligo dışı deri hastalığı olan 72 kontrol bireyinden oluşmaktaydı. Her hasta ve kontrol bireyinden sözlü onay alındıktan sonra kahvaltı öncesinde kan örnekleri alındı.
Bulgular: Vitiligolu hastalarla kontrol bireyleri arasında serum demir ve ferritin düzeyleri arasında anlamlı farklılık bulunamadı (p=0,478, p=0,307). Bu parametreler lokalize ve jeneralize vitiligolu hastalar arasında farklılık göstermedi (p=0,054, p=0,867). Ayrıca, serum demir ve ferritin düzeyleri ile hastalık süreleri arasında anlamlı bir bağıntı görülmedi (p=0,382, p=0,485).
Sonuç: Sonuçlarımız serum demir ve ferritin düzeylerinin vitiligo ve kontrol bireyleri arasında benzer olduğunu göstermektedir. Demir ve ferritinin doku düzeylerinin belirleneceği yeni araştırmalar bu moleküllerin vitiligodaki olası rollerine ışık tutabilir.

Background and Design: In recent years, the role of oxidative stress in vitiligo has been widely investigated. Iron and ferritin have important roles in inflammation and oxidative reactions. However, up to date, there are very limited studies on iron metabolism in patients with vitiligo. In this study, we aimed to investigate serum iron and ferritin levels in patients with localized and generalized vitiligo in comparison with a control group.
Material and Method: The study groups comprised 68 patients with vitiligo who did not receive systemic treatment or phototherapy in the preceding month, and 72 age- and sex-matched patients with skin disorders other than vitiligo including tinea pedis, melanocytic nevi, and keratoses. Blood samples for serum iron and ferritin levels were obtained before breakfast, after verbal informed consent.
Results: No statistically significant differences were found between vitilligo patients and control population with regard to serum levels of iron and ferritin (p=0.478, p=0.307). Patients with localized and generalized vitiligo were also similar for these parameters (p=0.054, p=0.867). Moreover, serum levels of iron and ferritin did not show any significant correlation with disease duration (p=0.382, p=0.485).
Conclusion: Our results showed that serum iron and ferritin levels were similar in patients with vitiligo and control subjects. Further studies determining the skin levels of iron and ferritin may elucidate the probable role of these molecules in vitiligo.

Amaç: 1064 nm Nd YAG lazerin farklı siğil tiplerinde etkinliğinin belirlenmesi amaçlanmıştır.
Gereç ve Yöntem: Prospektif tanımlayıcı bir çalışma planlandı. Çalışma grubumuzu Eylül 2007 ile Eylül 2008 tarihleri arasında dermatoloji polikliniğimize başvuran daha önce tedavi almamış, farklı bölge yerleşimli siğilleri olan 198 hastadan oluşturduk.
Bulgular: Çalışma süresince başvuran 7 ile 65 yaş arasındaki 198 hastanın 83’ü bayan (%41,9), 115’i erkek (%58,1), kadın/erkek oranı 0,72, toplam siğil sayısı 1127, ortalama siğil sayısı 6.59, standart sapma 14.28 olarak tespit edildi. Hastaların 25’i (%12,6) periungual, 16’sı (%8,1) fasiyal, 45’i (%22,7) palmar, 70’i (%35,4) plantar, 42’si (%21,2) genital bölge yerleşimli idi. Klinik iyileşme değerlendirilmesinde % 75-100 arası iyileşme oranı %97, hasta memnuniyeti açısından %50’nin üzerinde iyileşme oranı % 98,5 olarak tespit edildi. Bulgularımız ve yan etki oranlarımız literatür bulguları ile örtüşmektedir.
Sonuç: Diğer tedavi yöntemleri ile karşılaştırdığımızda 1064 nm Nd YAG lazer ile tedavi başarı oranı oldukça yüksek olup ağrı dışında yan etki potansiyeli de fazla değildir. Sistemin dezavantajı pahalı olmasıdır. İğne korkusu olanlarda, çocuklarda, uzun süren lokal tedavi istemeyenlerde en etkili, en az zaman kaybına yol açan yöntem olduğu düşüncesindeyiz.

Background and Design: The aim of this study was to determine the efficiency of 1064 nm Nd: YAG laser in different types of verruca.
Material and Method: A prospective descriptive study was planned. The study group constituted of 198 patients who had referred to the dermatology outpatient clinic between September 2007 and September 2008 with warts located at different sites and not previously treated.
Results: Of the 198 patients aged 7-65 years who applied to our outpatient clinic during the study, 83 (41.9%) were female, 115 (58.1%) were male and the female/male ratio was 0.72; the total wart number, the mean wart number, and standard deviation were found to be 1127, 6.59, and 14.28, respectively. The location of warts was as follows: periungual (n=25; 12.6%), facial - plana (n=16; 8.1%), palmar (n=45; 22.7%), plantar (n=70; 35.4%), and genital (n=42; 21.2%). At clinical recovery evaluation, the recovery rate was 97% (range: 75-100%), and the patient satisfaction was found to be 98.5% in recovery rate over 50%. Our results and the rate of side effects overlap with those in the literature.
Conclusion: The treatment success ratio with 1064 nm Nd: YAG laser is quite high in comparison with the other treatment methods and its side effects are not too much, except for pain. Being expensive is the disadvantage of the system. We suggest that Nd: YAG laser is the most efficient and time-saving method in patients with needle fear, unwilling to receive longstanding local treatment, and in children.

Nörofibromatozis, otozomal dominant geçiş gösteren, birbiri ile bağlantılı bir grup sistemik bozukluklar topluluğudur. Nadiren nörofibromatozis tip 1’de idrarda fosfor kaybına bağlı olarak hipofosfatemi gelişebilmektedir. İki yıldır süregelen kemik ağrıları ve yorgunluk öyküsü olan 42 yaşında nörofibromatozis tip 1’li erkek hasta sunulmaktadır. Hastada hipoproteinemi, çok düşük kan fosfor seviyesi, kemik mineral yoğunluğunda belirgin azalma, bilateral proksimal femurda ve sol fibulada yetmezlik kırıkları tesbit edildi. Hipofosfatemik osteomalazinin stres kırıklarına yol açtığı anlaşıldı. Bifosfonat, vitamin D, kalsiyum tedavisi ve fosfordan zengin diyet ile kırıklarda yeterli iyileşme görüldü. Hastanın kan fosfor seviyesi normal sınırlara yaklaştı. Nörofibromatozis tip 1’li hastaların uzun süreli omurga, kol ve bacak ağrıları dikkatle izlenmelidir. Bu hastalarda hipofosfatemik osteomalazi olabileceği akla gelmelidir. Ciddi morbiditeleri önlemek için sistemik muayeneye ilaveten kan fosfor seviyesinin ve kemik mineral yoğunluğunun ölçümü yapılmalıdır.

Neurofibromatosis is a group of clinically related systemic disorders characterized by autosomal dominant inheritance. Hypophosphatemia may rarely develop due to phosphorus loss in the urine in a patient with neurofibromatosis type 1. We present here a 42-year-old male patient with neurofibromatosis type 1, who has two-year history of bone pain and fatigue. Hypoproteinemia, very low blood phosphorus level, significant reduction in bone mineral density, and insufficiency fractures of the proximal femurs and left fibula were detected. It was considered that hypophosphatemic osteomalacia led to stress fractures. The fractures were sufficiently healed with bisphosphonate, vitamin D, calcium treatment and phosphorus-rich diet. The blood phosphorus level of the patient approached approximately the normal limits. Long-lasting spinal, arm and leg pain in patients with neurofibromatosis type 1 must be carefully followed. It should be kept in mind that hypophosphatemic osteomalacia may occur in these patients. In addition to systemic examination, measurement of blood phosphorus level and bone mineral density must be done in order to prevent severe morbidities.

Skabiyes, Sarcoptes scabiei adlı parazitin neden olduğu, deride tüneller, papüller, eritematöz püstüller, veziküller, krut ve ekskoriyasyonlar gibi polimorfik lezyonlar ile karakterize bir infestasyondur. Klinik olarak kaşıntı ile seyreden birçok deri hastalığı ile karışabilir. Altı aydır devam eden kaşıntı şikayeti ile başvuran, kronik böbrek yetmezliği nedeniyle on yıldır diyalize giren ve diyabeti olan 72 yaşındaki erkek hastanın sırtındaki perforan follikülite benzeyen lezyonlardan alınan deri biyopsisinde epidermis içerisinde sarkoptlar görülmüştür. Hastanın şikayetleri %5 permetrin krem uygulanması sonrasında tamamen düzelmiştir. Olgu kronik kaşıntısı olan olgularda veya hastalıklarda ayırıcı tanıda skabiyesin mutlaka düşünülmesi gerektiğini vurgulamak amacıyla sunulmuştur.

Scabies is an infestation caused by Sarcoptes scabiei and characterised by polymorphous lesions that may include burrows, papules, pustules, crusts and excoriations. Several pruritic diseases may be confused with scabies. Herein, we present a case of scabies with lesions resembling perforating folliculitis diagnosed on the basis of both clinical and histopathological view. A 72-year-old man with type 2 diabetes mellitus and receiving hemodialysis for ten years due to end-stage renal disease was admitted to our dermatology department with a 6-month history of severe pruritus. Based on the results of skin biopsy revealing Sarcoptes scabiei in the epidermis, the patient was diagnosed as scabies and was successfully treated with 5% permethrin. This case is presented to emphasize that scabies should be considered in the differential diagnosis in cases of chronic pruritus.

Psoriasis ve büllöz pemfigoid birlikteliği daha önce bildirilmiş olmakla beraber, oluşum mekanizması halen açıklığa kavuşmamıştır. Yirmi iki yıldır plak psoriasisi olan 34 yaşındaki kadın hastada, hastaneye yatışı sırasında boyun ve üst ekstremitelerde yaygın gergin büllöz lezyonların geliştiği gözlendi. Veziküler lezyondan alınan biyopsinin histopatolojik incelemesinde subepidermal bül ve direkt immünofloresan incelemesinde bazal membran boyunca lineer tarzda IgG ve C3 birikimi saptandı. Psoriasis ve büllöz pemfigoid birlikteliğinde tedavide zorluklarla karşılaşılabilmesine rağmen hastamızda her iki hastalık da siklosporin ile başarılı bir şekilde tedavi edildi.

The concomitant occurrence of psoriasis and bullous pemphigoid has been described previously, but the pathogenic mechanism of this relationship is still unknown. We describe a 34-year-old woman with a 22-year history of plaque-type psoriasis. On the third day of hospitalization, disseminated tense bullae developed on her neck and upper extremities. Histologic examination of biopsy specimen obtained from a vesicular lesion demonstrated a subepidermal blister. Direct immunofluorescence revealed IgG and C3 deposition in a linear pattern at the basement membrane zone. Both diseases were successfully treated with cyclosporine. However, the coexistence of these conditions represents a difficult therapeutic challenge.

Multipl myelom; kemik iliğinde plazma hücrelerinin malin proliferasyonu olup, klinik spektrumu, sebebi bilinmeyen monoklonal gammapatiden plazma hücreli lösemiye kadar değişebilmektedir. Hastaların başvuru şikayeti genellikle kemik ağrıları, patolojik kırıklar ya da tekrarlayan infeksiyonlardır. Multipl myelomda, hastalarda deride amiloid depolanmaları da görülebilir. Primer sistemik amiloidoz olarak tanımlanan bu form, hafif zincir amiloid fibrillerinin depolanmasıyla karakterizedir. Olgumuz, yüz, gövde, ağız içi ve genital bölgede iki senedir giderek artan multipl asemptomatik sarımsı papüllerle başvurdu. Hafif kilo kaybı dışında sistemik bulgusu yoktu. Rutin tetkiklerinde C reaktif protein yüksekliği dışında patolojik laboratuar bulgusu olmayan hastanın yapılan ileri tetkiklerinde, histopatolojisi ve immunhistokimya bulguları amiloidoz ile uyumlu geldi. Bunun üzerine istenen immunglobulin (Ig) G düzeyi yüksek, protein elektroforezinde Ig G monoklonal gamapati saptandı. Kemik iliği biyopsisi ile multipl myelom tanısı koyuldu. Hasta, amiloidozun deri bulguları ile tanı konulan, asemptomatik bir olgu olması nedeniyle sunulmaktadır.

Multiple myeloma, being a malignant proliferation of plasma cells in the bone marrow, has clinical spectrum varying from monoclonal gammopathy with unknown significance to plasma cell leukemia. The presenting symptoms have usually been bone pain, pathologic fractures or repeating infections. In patients with multiple myeloma, amyloid depositions may be seen in the skin. This form, defined as primary systemic amyloidosis, is characterized by light-chain amyloid fibril depositions. Our case applied with multiple, asymptomatic, yellowish papules localized on the face, trunk, oral and genital mucosa, gradually increasing during the last two years. He had no complaints, except for slight weight loss. In routine tests, the patient had no pathological laboratory findings, except high C-reactive protein levels. Further research revealed histopathologic and immunohistochemical findings consistent with amyloidosis. Upon these results, immunoglobulin G levels were measured and found high, and in protein electrophoresis, IgG monoclonal gammopathy was determined. The diagnosis of multiple myeloma is made by bone marrow biopsy. This patient is presented for being an asymptomatic case diagnosed by skin findings of amyloidosis.