Amaç: Kozmetik uygulamalar son zamanlarda giderek artmaktadýr ve bu konuda toplumun bilgisi internet, televizyon veya sosyal medyaya dayanmaktadýr. Ayrýca bu konuya olan eðilimin artmasý ile birlikte konuyla ilgili uzmanlýðý olmayan hekimler, bazý saðlýk çalýþanlarý ve saðlýk çalýþaný olmayanlarýn uygulama yapmasý nedeniyle komplikasyon riski de artmaktadýr. Kozmetik iþlemler ve komplikasyonlarý ile ilgili algýlarýn ve bilgilerin belirlenmesi amaçlanmýþtýr.
Gereç ve Yöntem: Kozmetoloji polikliniðine baþvuran 18 yaþ ve üzeri 324 hasta çalýþmaya dahil edilmiþtir.
Bulgular: Katýlýmcýlarýn çoðu, dermatologlar ve/veya plastik cerrahlarýn kozmetik iþlemleri gerçekleþtirme konusunda en yetkili uzmanlýk olduðunu belirtti (%77,2). Özellikle kadýn ve yüksek gelir grubu, kozmetik iþlemler için dermatolog ve plastik cerrahlarý tercih edeceklerini belirtmiþlerdir (p=0,028 ve p=0,010).
Sonuç: Katýlýmcýlarýn çoðu bu iþlemlerin dermatologlar veya plastik cerrahlar tarafýndan yapýlmasý algýsýna sahipken olasý sosyo-ekonomik nedenlerden dolayý deri bakým merkezinde saðlýkçý olmayan kiþiler tarafýndan kozmetik iþlemler yapýlmaktadýr. Komplikasyonlarýn tedavisinde ise ilk olarak dermatoloji bölümüne baþvurulmaktadýr. Bu nedenle hem kozmetik iþlemlerin uzmanlar tarafýndan yapýlmasý hem de komplikasyonlarýn önlenmesi için toplumun bu konuda daha bilinçli olmasý gerekmektedir.

Background and Design: Cosmetic procedures have been increasing recently, and public knowledge on this issue is made available through the internet, television, or social media. However, with the increasing tendency for these procedures, the risk of complications also increases because of practitioners who do not have expertise in this field. This study aimed to determine the perceptions and knowledge toward cosmetic procedures and its complications.
Materials and Methods: A total of 324 patients aged 18 years and over presented to the cosmetology outpatient clinic.
Results: The majority of the participants stated that dermatologists and/or plastic surgeons are the most qualified to perform cosmetic procedures (77.2%). Particularly, female participants and the high-income group answered that they will choose dermatologists and plastic surgeons for performing cosmetic procedures (p=0.028 and p=0.010, respectively).
Conclusion: While most of the participants perceived that these procedures are performed by dermatologists or plastic surgeons, cosmetic procedures are performed in the skin care center by non-healthcare providers because of socio-economic reasons. However, if complications occur, patients first sought dermatologists for treatment. Therefore, society should be more conscious of this issue when planning to undergo cosmetic procedures by experts and to prevent complications.

Amaç: Melazma, çoðunlukla kadýnlarda görülen, psikolojik, duygusal ve sosyal iyilik hallerinin yaný sýra yaþam kalitelerini de etkileyen yaygýn bir hipermelanotik durumdur. Melazma tedaviye nispeten dirençli olmasýna raðmen, bugüne kadar çeþitli tedavi seçenekleri denenmiþtir. Son zamanlarda hastalýðýn tedavisinde mikroiðneleme ve mikroenjeksiyon ile traneksamik asit uygulanmaktadýr. Bu çalýþmanýn amacý üçlü kombinasyon tedavisinin traneksamik asit enjeksiyonu ile terapötik etkinliðini karþýlaþtýrmak ve tedavi öncesi ve sonrasý Melazma Alaný Þiddet Ýndeksi (MAÞÝ) ve Dermatoloji Yaþam Kalitesi Ýndeksi (DYKÝ) skorlarýný karþýlaþtýrarak yanýtýn melazma üzerindeki etkisini deðerlendirmektir.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmaya toplam 70 melazma hastasý seçildi ve giriþimsel randomize kontrollü çalýþmaya göre her biri 35 hastadan oluþan iki gruba ayrýldý. Bir grup topikal üçlü kombinasyon tedavisi-hidrokinon (%2), mometazon (%0,1) ve tretinoin (%0,025) ve diðer grup enjekte edilebilir traneksamik asit ile tedavi edildi. MAÞÝ skorlarý ve DYKÝ, her iki hasta grubu için baþlangýçta ve 6 hafta sonra seri fotoðraflarla birlikte deðerlendirildi.
Bulgular: Hastalarýn intralezyonel traneksamik asit grubunda MAÞÝ ve DYKÝ skorlarýnda anlamlý azalma kaydedildi (p=0,032). Traneksamik asit ile MAÞÝ’deki ortalama deðiþiklik 1,22 ve DLQI ile 2,03 idi.
Sonuç: Enjekte edilebilir traneksamik asit, melazma için umut verici bir tedavi seçeneðidir. Bununla birlikte, uzun vadeli faydalarýný belirlemek için; daha büyük bir örneklem büyüklüðü ve daha uzun bir süre için daha ileri çalýþmalara ihtiyaç vardýr. Melazma tedavisi hastaya hem fiziksel hem de duygusal olarak faydalýdýr.

Background and Design: Melasma is a common hypermelanotic condition, mostly observed in women, which affects their psychological, emotional, and social well-being as well as their quality of life. Although melasma is relatively resistant to treatment, various therapeutic options have been attempted until date. Recently, microneedling and microinjection tranexamic acid were performed. To compare the therapeutic effectiveness of triple combination therapy with tranexamic acid injection and assess the impact of response on melasma by comparing the pre- and post-treatment Melasma Area Severity Index (MASI) and Dermatology Quality of Life Index (DLQI) scores. Materials and Methods: A total of 70 melasma patients were selected and assigned to two groups of 35 patients each based on the interventional randomized control study. One group was treated with a topical triple combination therapy-hydroquinone (2%), mometasone (0.1%), and tretinoin (0.025%), and the other group with injectable tranexamic acid. The MASI scores and DLQI were assessed for both the groups of patients at the baseline and then 6 weeks later along with serial photographs.
Results: Significant reduction in MASI and DLQI scores were noted in the intralesional tranexamic acid group of patients (p=0.032). The mean change in MASI with tranexamic acid was 1.22 and with DLQI was 2.03.
Conclusion: Injectable tranexamic acid is a promising treatment option for melasma. Further studies are however warranted with a larger sample size and for a longer duration to determine its long-term benefits. Treatment of melasma is beneficial for the patient both physically and emotionally.

Amaç: Vitiligo, kazanýlmýþ depigmentasyon ile karakterize, önemli psikolojik etkileri olan bir hastalýktýr. Lokalize ya da generalize depigmente maküller olarak kendini gösterir. Hastalarda farklý morfolojik tipler görülebilir. Çeþitli tedavi seçenekleri olmakla birlikte, henüz tüm hastalar için ideal yöntem olduðu kanýtlanmýþ bir modalite mevcut deðildir.
Gereç ve Yöntem: Otuz vitiligo hastasýndaki 60 lezyon iki gruba ayrýldý ve DermaPen ile mikro iðneleme sonrasý bir gruptaki lezyonlara topikal 5-florourasil (5-FU) krem, diðer gruba ise takrolimus %0,1 pomad uygulandý. Bu iþlem 2 haftada bir, maksimum 10 seansa kadar tekrarlandý. Hastalar son seanstan sonra 6 ay süreyle izlendi.
Bulgular: Toplam repigmentasyon 5-FU alan grupta, takrolimus alan gruba göre anlamlý derecede daha fazlaydý. Ýyi-mükemmel yanýt 5-FU uygulanan lezyonlarýn %76,7’sinde ve takrolimus uygulanan lezyonlarýn %63,7’sinde görüldü. Akral alanlarda her iki grupta da lezyonlarýn %50’sinde iyi-mükemmel yanýt alýnýrken, iyi yanýt %50 lezyonda izlendi, hiçbir lezyonda mükemmel iyileþme görülmedi.
Sonuç: Stabil dirençli vitiligo için mikro iðneleme ile 5-FU ve takrolimus tedavileri etkili ve güvenli görünmektedir. Her iki kombinasyon da iyi tolere edilmiþtir, fakat 5-FU ile anlamlý daha hýzlý ve yüksek yanýt elde edilmiþtir.

Background and Design: Vitiligo is an acquired depigmenting disorder associated with profound psychological effects. It can manifest as depigmented macules that can be localized or generalized in nature. Various morphological types are seen in patients. Despite existing therapeutic options, none is yet proven to be an ideal method for all patients.
Materials and Methods: Sixty lesions in 30 patients with vitiligo were divided into two groups and subjected to microneedling with DermaPen after topical application of 5-fluorouracil (5-FU) cream 5% in one group and tacrolimus ointment 0.1% in another group. This procedure was repeated every 2 weeks for a maximum of 10 sessions. Patients were followed up for 6 months after the last session. Results: The overall repigmentation rate was significantly higher with 5-FU than with tacrolimus. Good-to-excellent response was seen in 76.7% of the lesions with 5-FU and 63.7% of the lesions with tacrolimus. Acral areas showed good-to-excellent response in 50% of the lesions in group A, and in group B, good response was seen in 50% lesions, whereas none attained excellent improvement. Conclusion: Microneedling with 5-FU and tacrolimus appears to be safe and effective therapeutic intervention for stable refractory vitiligo. Both combinations were tolerated well, but 5-FU demonstrated significantly quicker and higher response.

Amaç: Bir akar olan Demodeks’in rozase, pitiriyazis folikülorum, püstüler folikülit, perioral granülomatöz dermatit, hiperpigmente yama ve kronik blefaritin etiyopatogenezinde rolü olduðu bilinmektedir. Bu çalýþmada rozase patogenezinde gün geçtikçe önemi artan Demodeks’in oküler tutulum ile iliþkisini araþtýrmak amaçlanmýþtýr.
Gereç ve Yöntem: Oküler tutulumu olan 103 rozase tanýlý hasta ve herhangi fasiyal dermatozu olmayan 140 gönüllü birey kontrol grubu olarak çalýþmaya dahil edildi. Katýlýmcýlarýn yazýlý ve sözlü onamý alýndý. Hasta ve kontrol grubunun tek veya her iki gözünün üst ve alt göz kapaðýndan toplamda 5 adet kirpik pens yardýmý ile çekilerek epilasyon yöntemiyle, yüz bölgesinden ise standart yüzeysel deri biyopsi yöntemiyle Demodeks varlýðýna bakýldý. Iþýk mikroskobunda, kirpikte cm2’de 1 ve daha fazla, yüzde cm2’de 5 ve daha fazla Demodeks görülmesi pozitif olarak deðerlendirildi.
Bulgular: Yüz üç hastanýn 27’sinde (%26,2) konjonktivit, 77’sinde (%74,8) blefarit, 1’inde (%1) hordeolum, 24’ünde (%23,3) meibomian bez disfonksiyonu bulunmaktaydý. Kontrol grubundaki bireylerin hepsinin göz muayene bulgularý normaldi. Hasta grubunda Demodeks görülme oraný %84,5 iken, kontrol grubunda bu oran %29,3 idi. Oküler tutulumun eþlik ettiði rozasesi olan 103 hastanýn 51’inde (%49,6) kirpik ve yüzde, 26’sýnda (%25,2) sadece kirpikte, 10’unda (%9,7) sadece yüzde Demodeks akarý mevcutken 16 (%15,5) kiþide hem kirpikte hem yüzde Demodeks akarý görülmedi.
Sonuç: Bu çalýþmadan elde edilen bulgular, kontrol grubuna göre rozaseli hastalarda göz tutulumunda kirpikte ve yüzde yüksek oranda Demodeks pozitifliði saptandýðýný, rozase ve oküler rozase patogenezinde Demodeks’in önemli rol oynayabileceðini göstermektedir.

Background and Design: Demodex, a mite, is known to influence the etiopathogenesis of rosacea, pityriasis folliculorum, pustular folliculitis, perioral granulomatous dermatitis, hyperpigmented patch, and chronic blepharitis. This study aimed to investigate the relationship between Demodex, which is increasingly important in the pathogenesis of rosacea, and ocular rosacea. Materials and Methods: A total of 103 rosacea patients with ocular involvement (ocular rosacea) and 140 volunteers without facial dermatosis were included in the study as the control group. Written and verbal consent was obtained from the participants. A total of five eyelashes were pulled from the upper and lower eyelids of one or both eyes of the patient group and control group, using forceps, and the presence of Demodex was examined by the epilation method and standard superficial skin biopsy method from the face. Under a light microscope, ≥1 and ≥5 Demodex per cm2 in the eyelashes and face were evaluated as positive, respectively.
Results: Of the 103 patients, 27 (26.2%) had conjunctivitis, 77 (74.8%) had blepharitis, 1 (1%) had hordeolum, and 24 (23.3%) had meibomian gland dysfunction. The eye examination findings of the control group were normal. The Demodex incidence rates were 84.5% and 29.3% in the patient group and control group, respectively. Of the 103 patients with rosacea accompanied by ocular rosacea, Demodex mites were present in the eyelashes and face of 51 patients (49.6%), only in the eyelashes in 26 (25.2%), and only in the face in 10 (9.7%). No Demodex mites were present on both eyelashes and face in 16 (15.5%) patients.
Conclusion: The results of this study show that Demodex positivity was detected at a higher rate in the eyelashes and face in patients with rosacea compared with the controls. Demodex may play an important role in the pathogenesis of rosacea and ocular rosacea.

Mikozis fungoides (MF) patogenezi tam olarak anlaþýlamamýþtýr, immünogenetik mekanizmalarýn rol oynayabileceði öne sürülmüþtür. Ýnsan lökosit antijeni (HLA) sýnýf II allelleri DRB1*11 ve DQB1*03 sporadik ve/veya ailesel MF’si olan hastalarda önemli oranda yüksek bulunmuþtur. Juvenil baþlangýçlý ailesel MF ise oldukça nadirdir. Burada, her ikisinde de kollarýn fleksural bölgesinde tek taraflý benzer morfoloji sergileyen ve folikülotropik MF tanýsý alan iki kardeþi sunmaktayýz. Her iki kardeþde HLA-DRB1*04 ve HLA-DQB1*03 allelleri pozitif bulundu. HLA-DQB1*03 alleli literatürde yakýn zamanda ailesel MF’de tanýmlanmýþ olup, “HLA-DRB1*04” alleli daha önce ailesel MF olgularýnda bildirilmemiþtir.

The pathogenesis of mycosis fungoides (MF) is poorly understood, and an immunogenetic mechanism has been suggested to play a role. Human leukocyte antigen (HLA) class II alleles DRB1*11 and DQB1*03 were found to be significantly increased for patients with sporadic and/ or familial MF. The juvenile-onset familial MF is extremely rare. Herein, we report two siblings diagnosed with folliculotropic MF, both exhibiting similar morphology of a unilesional presentation on the flexural region of the arms. Both were positive for HLA-DRB1*04 and HLA-DQB1*03 alleles. The HLA-DQB1*03 allele has been described in familial MF in the literature recently, whereas “HLA-DRB1*04” allele has not been reported previously in familial MF cases.

Pemfigus vulgaris (PV), deri ve mükoz membranlarda büllerin varlýðý ile karakterize, nadir görülen otoimmün bir hastalýktýr. Otoimmünite, özellikle primer immün yetmezliklerin bir alt grubu olan antikor eksikliklerinde geliþen önemli bir komplikasyondur. Burada, PV ile birlikte primer antikor eksikliði olan ve geleneksel immünosüpresif tedavilerin idame döneminde nükseden ancak yüksek doz intravenöz immünoglobulin tedavisi ile remisyona giren PV’li bir olgu sunulmaktadýr. Bu olgunun sunumu ile nadir görülen otoimmün büllöz hastalýklarda primer immün yetmezliklerin araþtýrýlmasý için farkýndalýðýn geliþtirilmesi amaçlanmýþtýr.

Pemphigus vulgaris (PV) is a rare autoimmune disorder characterized by blisters on the mucous membranes and skin. Autoimmunity is an important complication developing in predominantly antibody deficiencies, which is a subgroup of primary immunodeficiencies (PID). Herein, we present a patient with PV who had primary antibody deficiency and whose disease relapsed during the maintenance period of conventional immunosuppressive treatments but progressed to remission following high-dose intravenous immunoglobulin therapy. Thus, we aimed to create awareness for the study of primary immunodeficiencies in rare autoimmune bullous diseases.

Makrofaj aktivasyon sendromu (MAS), romatizmal hastalýklarla iliþkili, hayatý tehdit eden bir hastalýktýr. Juvenil dermatomiyozitte nadiren bildirilmiþtir. Sekiz yaþýnda kýz çocuðu eklemlerde þiþlik ve dirseklerde psoriaziform plaklar þikayeti ile baþvurdu. Hastaya psoriatik artrit tanýsý konuldu ve metotreksat tedavisi baþlandý. Hasta üç ay sonra ateþ, halsizlik ve kilo kaybý þikayeti ile baþvurdu. Fiziksel muayenede hepatosplenomegali izlendi. Kas gücü 5/5 idi. Dermatolojik muayenede yüz ödemi, yaygýn maküloeritematöz döküntü ve kseroz izlendi. Dirsekler, metakarpofalengeal ve proksimal interfalengeal eklem sýrtlarýnda eritemli-viyolase papüloskuamöz plaklar görüldü. Klinik ve laboratuvar bulgularý baz alýnarak hastaya juvenil amiyopatik dermatomiyozit (JAMD) sekonder MAS tanýsý konuldu. MAS’de görülen deri bulgularý spesifik olmayýp, altta yatan romatizmal hastalýða baðlýdýr. Burada, atipik baþlangýç göstermesi nedeniyle, psoriazis olarak yanlýþ taný alan ve hýzla MAS’ye ilerleyen JADM’li bir çocuk olgu sunulmuþtur.

Macrophage activation syndrome (MAS) is a life-threatening condition associated with rheumatic diseases. It is rarely reported in juvenile dermatomyositis. An 8-year-old girl was admitted with complaints of joint swelling and psoriasiform plaques on the elbows. She was diagnosed with psoriatic arthritis, and methotrexate therapy was started. Three months later, she was readmitted with fever, fatigue, and weight loss. Hepatosplenomegaly was found on physical examination. The muscle strengths were 5/5. Dermatological examination revealed facial edema, widespread maculoerythematous rash, and xerosis. Erythematous-violaceous papulosquamous plaques were seen on the dorsal surfaces of the elbows and metacarpophalangeal and proximal interphalangeal joints. Based on the clinical and laboratory findings, the patient was considered to have MAS secondary to juvenile amyopathic dermatomyositis (JADM). The cutaneous manifestations seen in MAS are not specific but depend on the underlying rheumatic disease. Given the atypical onset, this was considered a case of JADM misdiagnosed as psoriasis, which rapidly progressed to MAS.

Aralýk 2019’da ortaya çýkan ve açýklanamayan viral pnömoni olgularýna neden olan yeni Koronavirüs hastalýðý-2019 (COVID-19), birkaç ay içinde tüm dünyaya hýzla yayýldý ve Mart 2020’de Dünya Saðlýk Örgütü tarafýndan pandemi ilan edildi. Birçok COVID-19 hastasý arasýnda hastalýðýn belirtileri bildirilmiþtir. Þimdiye kadar en sýk bildirilen deri bulgularý morbiliform döküntü, ürtikeryal lezyonlar, purpurik lezyonlar, oral veziküller ve Pitriyazis rosea’dýr. Burada, literatürde sýnýrlý sayýda olgu ile bildirilen bir COVID-19’a baðlý liken planus olgusu histopatolojik bulgularý ile birlikte sunulacaktýr.

The novel Coronavirus disease-2019 (COVID-19), which emerged in December 2019 and caused an unexplained viral pneumonia, rapidly spread worldwide within a few months. A pandemic was declared by the World Health Organization in March 2020. Several cutaneous manifestations of the disease among patients with COVID-19 have been reported. Thus far, the most frequently reported cutaneous findings are morbiliform rash, urticarial lesions, purpuric lesions, oral vesicles, and pityriasis rosea. This report presents a case of lichen planus secondary to COVID-19 and its histopathological findings, which is rarely reported in the literature.

not applicable

not applicable