Amaç: Güneþ ýþýðýnýn zararlý ultraviyole radyasyonlarý deri hücrelerine zarar verebilir, derinin normal görünümünü etkiler. Güneþe maruz kalmanýn kýsa vadeli etkileri güneþ yanýðý, bronzlaþma gibi akut deri hasarý ile iliþkili deðiþiklikleri içerir, uzun vadeli etkiler ise gecikmiþ pigmentasyon, bozulmuþ D vitamini sentezi, derinin deðiþmiþ immünolojik tepkileri, fotohasar ve fotokarsinogenezdir. Bu fotodermatozlarýn birçoðu, uygun güneþ koruma önlemlerinin ve davranýþsal deðiþikliklerin uygulanmasý ile önlenebilir.
Gereç ve Yöntem: Veri toplama, Ocak 2018'den Temmuz 2018'e kadar üçüncü basamak bir hastaneye baðlý bir týp fakültesinde dermatoloji görevlerine devam eden 4., 7., 8. ve 9. dönemlerde 339 týp fakültesi öðrencisi arasýnda daðýtýlan yapýlandýrýlmýþ bir anket yardýmýyla yapýldý.
Bulgular: Bu çalýþmadaki öðrencilerin çoðunluðu katýlýmcýlarýn %35,3’ünü temsil eden 4. dönem mezunlarýydý. Bilgi, davranýþ ve farkýndalýk skoru için ortalama ± standart sapma deðerleri sýrasýyla 11,67±3,31, 12,32±5,004, 24±6,282 idi. Yukarýdaki popülasyonun sadece %26,8’i günlük aktiviteler sýrasýnda her zaman güneþ kremi kullanýyordu, %32,1’i bazen, %25,6’sý nadiren güneþ kremi kullanýrken, %15,3’ü günlük aktiviteler sýrasýnda hiç güneþ kremi kullanmýyordu. One-Way ANOVA testleri farklý dönem öðrencileri arasýnda bilgi, davranýþ ve farkýndalýk deðiþkenlerinin puanlarý açýsýndan p<0,001 olan istatistiksel olarak anlamlý bir fark olduðunu ortaya koydu.
Sonuç: Bu çalýþmanýn sonuçlarý, güneþe maruz kalma ve güneþin yan etkileri, davranýþlar ve farkýndalýðýn týp öðrencileri arasýnda bile güneþten korunma konusundaki bilginin yetersiz olduðunu göstermektedir. Güneþten korunma erken yaþta baþlamalýdýr ve bu nedenle bilinçlendirme kampanyalarý þiddetle tavsiye edilir.

Background and Design: The harmful ultraviolet radiation of sunlight can damage skin cells and affect the skin’s normal appearance. The short term effects associated with sun exposure include acute skin damage associated changes such as sunburn, suntan and the long term effects are delayed pigmentation, impaired vitamin D synthesis, altered immunological responses of the skin, photodamage and photocarcinogenesis. The majority of these photodermatoses are preventable with the implementation of appropriate sun protection measures and behavioral changes.
Materials and Methods: Data collection was done with the help of a structured questionnaire which was distributed among 339 undergraduate medical students in their 4th, 7th, 8th and 9th term attending dermatology postings at a medical college attached to a tertiary hospital from January 2018 to July 2018.
Results: The majority of the students in this study were 4th term undergraduates representing 35.3% of the population. The mean ± standard deviation scores of knowledge, behaviour and awareness were 11.67±3.31, 12.32±5.004, 24±6.282, respectively. Only 26.8% of the above population always used sunscreen during daily activities, 32.1% sometimes, 25.6% rarely used and 15.3% never used sunscreen during daily activities. One-Way ANOVA tests depicted a statistically significant difference among the various term students with respect to variables of knowledge, behaviour and awareness score with a p<0.001.
Conclusion: The results of this study indicate that knowledge regarding sun exposure and its adverse effects, behaviour and awareness even among medical students to sun protection is inadequate. Sun protection should start at an early age and therefore awareness campaigns are highly recommended.

Amaç: Ýzotretinoin bir A vitamini izomeridir ve þiddetli aknenin tedavisi için ve remisyon elde etmek için en sýk kullanýlan ilaçtýr. Bu çalýþmada, klinik periodontal parametreler ve tükürük oksidatif stres (OS) belirteçleri ile, izotretinoinin periodontal dokular üzerindeki etkilerinin deðerlendirilmesi amaçlandý.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmaya yaþlarý 20 ila 25 arasýnda deðiþen, akne tedavisi için izotretinoin almasý belirlenen yirmi beþ hasta (17 kadýn ve 8 erkek) ve cinsiyet, yaþ ortalamalarý ile eþleþtirilen, enflamatuvar deri hastalýklarý veya periodontal hastalýklarý olmayan 18 saðlýklý gönüllü (14 kadýn ve 4 erkek) dahil edildi. Hastalar baþlangýç klinik periodontal parametreleri kaydedildikten ve tükürük örnekleri toplandýktan sonra izotretinoin aldý. Klinik periodontal parametreler ve tükürük oksidatif biyobelirteçler 6 aylýk izotretinoin tedavisinden önce ve sonra deðerlendirildi.
Bulgular: Baþlangýç periodontal klinik parametreleri ve tükürük biyobelirteçleri arasýnda gruplar arasýnda istatistiksel olarak farklýlýk bulunmadý (p>0,05). Hasta grubunun total antioksidan kapasite (TAK) deðerlerinin altýncý ayda baþlangýç deðerlerine göre istatistiksel olarak azaldýðý bulundu (p=0,001).
Sonuç: Çalýþma, akne vulgaris nedeniyle izotretinoin kullanýmýnýn periodontal dokularda önemli deðiþiklikler yaratmadýðýný, ancak TAK seviyelerinde anlamlý bir düþüþe neden olduðunu göstermiþtir. OS düzenlemesindeki bu deðiþiklikler potansiyel olarak, izotretinoinin olumsuz etkilerinin ortaya çýkmasýnda rol oynayan patolojik mekanizmalarda yer alabilir.

Background and Design: Isotretinoin is a vitamin A isomer, and is the most commonly used drug for the treatment and for achieving remission in severe acne. This study aimed to evaluate the effects of isotretinoin on periodontal tissues by assessing the clinical periodontal parameters and salivary oxidative stress (OS) markers.
Materials and Methods: Twenty-five patients (17 women and 8 men) aged between 20 to 25 years old, who were identified as candidates for the treatment of acne with isotretinoin; and 18 healthy volunteers (14 women and 4 men), who were age- and sex-matched with the patients, and who did not have any inflammatory skin diseases or periodontal diseases, were included in the study. Patients received isotretinoin after their clinical periodontal parameters were recorded and saliva was collected at the baseline. Clinical periodontal parameters and salivary oxidative biomarkers were evaluated before and after 6 months of isotretinoin treatment.
Results: The baseline periodontal clinical parameters and salivary biomarkers were not statistically different between groups (p>0.05). The total antioxidant capacity (TAC) values of the patient group were found out to be statistically decreased in the sixth month compared to the baseline (p=0.001).
Conclusion: The study demonstrated that the use of isotretinoin due to acne vulgaris did not create significant changes in the periodontal tissues, but caused a significant decrease in the TAC levels. These alterations in the OS regulation may potentially take part in the pathological mechanisms involved in the emergence of isotretinoin’s adverse effects.

Amaç: Liken planus (LP), etiyolojisi bilinmeyen, sýklýkla deri ve oral mukozayý etkileyen, kronik enflamatuvar bir hastalýktýr. D vitamini immünomodülatör, anti-enflamatuvar ve antioksidan etkileri olan bir steroid hormondur. Bu çalýþmanýn amacý LP tanýlý hastalarda serum D vitamin düzeylerini deðerlendirmek ve bunlarý saðlýklý kontrol grubuyla karþýlaþtýrmaktýr.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmaya LP tanýsý almýþ 46 hasta ve 46 saðlýklý kontrol alýndý. Tüm olgulardan toplanan kan örneklerinden serum 25-hidroksi D vitamini, kalsiyum, fosfat ve paratiroid hormon düzeyleri çalýþýldý.
Bulgular: Serum D vitamini düzeyleri LP’li hastalarda kontrollere göre ve oral erozif LP’li hastalarda diðer LP’li hastalara göre daha düþük bulundu, ancak fark istatistiksel olarak anlamlý deðildi. Diðer laboratuvar parametrelerinde hasta ile kontrol grubu arasýnda istatistiksel olarak anlamlý fark yoktu.
Sonuç: Çalýþmamýz LP ve D vitamini düzeyleri arasýnda net bir iliþki olmadýðýný ortaya koydu. Çalýþmamýzýn bulgularý, D vitamini dýþýndaki diðer faktörlerin, özellikle olasý tetikleyicilerin, LP’nin immünopatogenezinde daha baskýn bir rol oynayabileceðini düþündürmektedir. LP ve D vitamini arasýndaki iliþkiyi daha açýk bir þekilde ortaya koymak için, farklý LP türlerinde serum D vitamini düzeylerini ve D vitamini ile iliþkili gen polimorfizmlerini deðerlendiren daha geniþ hasta popülasyonlarý ile ileri çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

Background and Design: Lichen planus (LP) is a chronic inflammatory disease of unknown etiology that most commonly affects the skin and oral mucosa. Vitamin D is a steroid hormone with immunomodulatory, anti-inflammatory and antioxidant effects. The purpose of this study was to evaluate serum vitamin D levels in patients with LP and to compare these with those of healthy control subjects.
Materials and Methods: Forty-eight patients with a diagnosis of LP and 46 healthy controls were enrolled in the study. The serum levels of 25-hydroxy vitamin D, calcium, phosphate and parathyroid hormone were studied from blood samples collected from all subjects.
Results: The serum levels of vitamin D were lower in the LP patients compared to the controls and in the oral erosive LP patients compared to the other LP patients, although the difference was not statistically significant. There were no statistically significant differences in other laboratory parameters between the patient and the control groups.
Conclusion: Our study revealed no clear relation between LP and vitamin D levels. The results of our study suggest that other factors except vitamin D, particularly probable triggers, play a more dominant role in the immunopathogenesis of LP. Further studies with larger patient populations assessing serum vitamin D levels in different types of LP and vitamin D-related gene polymorphisms are now needed in order to reveal the relation between LP and Vitamin D more clearly.

Amaç: Ürtiker toplumda oldukça sýk görülen kaþýntýlý eritemli ve ödemli plaklarla karakterize bir deri hastalýðýdýr. Deri bulgularýnýn yanýnda olgularýn yarýsýna anjiyoödem de eþlik edebilmektedir. Etiyolojisine bakýldýðýnda çeþitli tetikleyici faktörlerin rol alabileceði düþünülse de özellikle kronik olgularda altta yatan sebep belirsizdir. Omalizumab immünoglobülin E’ye (IgE) karþý geliþtirilmiþ rekombinan insan monoklonal IgG antikoru olup yüksek doz antihistaminik tedavisine dirençli kronik spontan ürtiker olgularýnda güvenilir bir tedavi seçeneðidir. Bu çalýþmada kronik spontan ürtiker tanýlý antihistaminik tedavisine dirençli omalizumab tedavisi almakta olan hastalarýn tedavi yanýtlarýnýn ürtiker kontrol testi (ÜKT) ile deðerlendirilmesi amaçlanmaktadýr.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmamýza 1 Ocak 2017-1 Þubat 2018 tarihleri arasýnda, fakültemiz deri ve zührevi hastalýklar anabilim dalýnda omalizumab tedavisi baþlanmýþ kronik ürtiker tanýlý 154 hasta katýldý. Bu hastalar 4 haftada bir ÜKT’ye tabi tutuldu. Birbirini takip eden 12 hafta boyunca ÜKT’yi dolduran 66 hasta istatistiksel analize alýndý. Hastalarýn 39’u 12 aydan kýsa süreli, 27’si 12 aydan uzun süredir tedavi alan hastalardan oluþmaktaydý. Ürtiker kontrol testi toplam skorlarý ve her bir soru için takip eden 3 uygulama arasýnda anlamlý bir fark olup olmadýðý, varsa hangi uygulamalar arasýnda olduðu araþtýrýldý.
Bulgular: On iki ay öncesi grubun takip eden 3 uygulamadan ilk uygulama ortalamasý 9,16, ikinci uygulama ortalamasý 11,57 ve üçüncü uygulama ortalamasý 12,73’tü. Takip eden 3 uygulama ÜKT skorlarý arasýnda anlamlý bir fark mevcuttu. 12 ay ve sonrasý grubunun takip eden 3 uygulamadan ilk uygulama skoru ortalamasý 11,20, ikinci uygulama ortalama skoru 11,40 ve üçüncü uygulama ortalama skoru 12.36 idi. Takip eden 3 uygulama ÜKT skorlarý arasýnda anlamlý bir fark mevcuttu.
Sonuç: Bu çalýþmada kronik ürtiker tanýlý hasta gruplarýnda omalizumab tedavisinin etkinliði ÜKT uygulanarak araþtýrýldý. Omalizumab tedavisini hem 12 aydan kýsa süreli, hem de 12 aydan uzun süreli alanlarda ÜKT sonuçlarýnda anlamlý bir iyileþme saptandý.

Background and Design: Urticaria is a very common skin disease which is characterized by itchy, erythematous and edematous plaques. Angioedema can also be seen in half of the cases in addition to skin findings. In most cases of chronic urticaria, the underlying factor is not known. Omalizumab, a recombinant human monoclonal immunoglobulin G (IgG) antibody against IgE, is a safe treatment option in chronic urticaria cases which are resistant to treatment with antihistamines. This study aimed to evaluate the treatment responses of chronic urticaria patients taking omalizumab treatment with an urticaria control test (UCT).
Materials and Methods: One hundred fifty-four patients diagnosed with chronic urticaria taking omalizumab treatment attended our evaluation between January 1, 2017 and December 31, 2018. These patients were evaluated with an UCT every four weeks. Sixty-six patients who were evaluated with an UCT during the course of the following 12 weeks were statistically analyzed. Thirty-nine of the patients received a treatment shorter than 12 months (the first group), and the remaining 27 patients received treatment for longer than 12 months (the second group). The patients were analyzed according to the duration of their treatment.
Results: The first, second, and third average UCT scores of the 3 sequential applications for the first group were 9.16; 11.57; and 12.73; respectively. There was a statistically significant difference in the UCT scores between the 3 successive applications in the first group (p<0.05). On the other hand, the first, second, and third average UCT scores of the 3 sequential applications for the the second group were 11.20; 11.40; and 12.36 respectively. There was statistically significant difference in the UCT scores between the 3 successive applications for the second group.
Conclusion: The effectiveness of omalizumab treatment in chronic urticaria patients with an UCT was investigated in this study. Omalizumab proved to be an effective treatment option in chronic urticaria patients.

Amaç: Psoriazis, kardiyovasküler hastalýklar (KVH) için baðýmsýz bir risk faktörü olarak kabul edilmektedir. Epikardiyal yað yastýkçýðý (EYY) ise kalp ve koroner damarlarý çevreleyen visseral yað dokusu olarak tanýmlanmaktadýr. Son dönem çalýþmalar, psoriazisli hastalarda artýþ gösteren epikardiyal yað kalýnlýðýnýn KVH için erken bir bulgu olduðuna dikkat çekmektedir. Bu çalýþmanýn amacý, psoriazis hastalarýnda EYY ve bununla iliþkili durumlarýn prevalansýný ortaya koymaktýr.
Gereç ve Yöntem: Bu çalýþmada, 237 psoriazis hastasý ve 113 kontrol hastasý, KVH risk faktörleri, Psoriazis Alan Þiddeti Ýndeksi, vücut kompozisyon parametreleri ve laboratuvar verileri açýsýndan karþýlaþtýrmalý olarak deðerlendirildi. Kontrol grubu kliniðimizde ayaktan hasta polikliniðine baþvuran ve hiçbir sistemik enflamatuvar hastalýðý olmayan hastalardan seçildi. Akciðer grafileri klinik veriler açýsýndan kör bir radyoloji uzmaný tarafýndan deðerlendirildi.
Bulgular: Psoriazis hastalarýnýn %42.2’sinde (n=100) ve kontrol grubunun %31’inde (n=35) akciðer grafisinde EYY tespit edildi. Psoriazis grubunda, EYY sýklýðý kontrol grubuna kýyasla istatistiksel anlamlý þekilde yüksekti (p=0,047). Majör KVH risk faktörleri psoriazis hasta grubunda (%60, n=142), kontrol grubuna (%32, n=36) kýyasla istatistiksel olarak anlamlý þekilde yüksek bulundu (p<0,01). KVH risk faktörleri, EYY olan psoriazis hastalarýnda (%70, n=69), EYY bulunmayan psoriazis hastalarýna (%53, n=67) kýyasla istatistiksel olarak daha yüksek bulundu. (p=0,009).
Sonuç: EYY, mevcut KVH risk faktörleri ile iliþkilidir ve psoriazis hastalarýnda kontrol grubuna kýyasla daha sýk gözlenmektedir. Sýklýkla ilk sýrada kullanýlan, göreceli olarak ucuz ve uygulamasý basit bir görüntüleme yöntemi olan akciðer grafisi ile EYY’leri rahatlýkla tespit edilebilmektedir

Background and Design: Psoriasis is a chronic inflammatory skin condition associated with several systemic comorbidities including cardiovascular diseases (CVD). Epicardial fat pad (EFP) is defined as a visceral fat tissue surrounding the heart and coronary vessels. Recent studies revealed epicardial fat thickness, which is also increased in psoriasis, as an early sign of CVD. The aim of this study was to evaluate EFP prevalence and its associations in psoriasis patients.
Materials and Methods: Two hundred thirty-seven psoriasis and 113 control patients were assessed for CVD risk factors, Psoriasis Area Severity Index, body composition parameters and laboratory work-up. Controls were chosen from outpatients who lack any chronic inflammatory skin disease and/or systemic inflammatory disease. Evaluation of chest X-rays were performed by a radiologist who was unaware of clinical data.
Results: 42.2% of psoriasis patients (n=100) and 31% of controls (n=35) had EFP detected on chest X-ray revealing psoriasis patients had significantly more prevalent EFP than the controls (p=0.047). Prevalence of major CVD risk factors was statistically higher in psoriasis patients (60%, n=142) compared to controls (32%, n=36), (p<0.01). Psoriasis patients with EFP presented higher prevalence of CVD risk factors (70%, 4, n=69) compared to patients who did not have EFP (53%, n=67) (p=0.009).
Conclusion: EFP is associated with concurrent CVD risk factors and is more prevalent in psoriasis. It can be detected by a first-line imaging method like chest X-ray which is quite cheap, easy to perform and applicable to almost each patient.

Akut jeneralize ekzantematöz püstüloz (AGEP), çoðunlukla ilaç kullanýmý ile tetiklenen ve nadiren örümcek ýsýrýðýyla iliþkili olan toksik bir deri reaksiyonudur. Burada, kliniðimize karýn bölgesinde eritemli zeminde febril, püstüler lezyon geliþimi nedeniyle baþvuran 47 yaþýnda bir kadýn olgu sunulmaktadýr. Olgunun dermatolojik muayenesinde; interskapular bölgede bir tanesinin ortasýnda nekrotik krutu bulunan üç adet sýralý viyolese eritemli, ödemli plaklar izlendi. Bu lezyonlar örümcek ýsýrýðý ile uyumluydu. Histopatolojik ve klinik bulgulara dayanarak hastaya AGEP tanýsý konuldu. Ýlaç kullanýmý, viral enfeksiyon veya baþka bir tetikleyici öyküsü olmadýðý için AGEP lezyonlarýnýn örümcek ýsýrýðýndan kaynaklandýðý düþünüldü. Bu olgu, AGEP’nin nedenleri arasýnda örümcek ýsýrýðýnýn daha ciddiyetle düþünülmesi gerektiðini göstermesi açýsýndan önem taþýmaktadýr.

Acute generalized exanthematous pustulosis (AGEP) is a toxic cutaneous reaction pattern that is mostly caused by drug intake and rarely associated with spider bites. We report a case of a female patient, 47 years old, with febrile pustular lesions on an erythematous base at the abdominal region. She had three violaceous erythematous and edematous plaques on the interscapular region, one of which had a necrotic crust at its center. The lesions were compatible with spider bites. By considering histopathological and clinical findings, the patient was diagnosed with AGEP. Since she had no history of drug intake, viral infection or other triggers, a spider bite was thought to have caused the AGEP

Floroskopi özellikle minimal invaziv prosedürler için yaygýn olarak kullanýlmaktadýr. Floroskopi iliþkili kronik radyodermatitin (FÝKRD) tanýsý, hastalarýn cerrahi prosedürlerde farkýnda olmadan radyasyona maruz kalmasý nedeniyle gözden kaçýrýlabilir. Uzun süren veya çoklu giriþimler akut ve kronik deri hasarý riskini artýrýr. Burada, eksizyon ile tedavi edilen ve rhomboid flep ile rekonstrüksiyonu yapýlan FÝKRD tanýsý konmuþ bir hastayý sunuyoruz. Radyasyona baðlý malignite riski nedeniyle, cerrahi eksizyon ve defekte göre rekonstrüksiyon ile onarým bir tedavi seçeneði olarak tercih edilebilir. Özellikle uzun sureli floroskopi eþliðinde yapýlan prosedürlerin ardýndan klinik takip önemlidir.

Fluoroscopy is widely used for minimally invasive procedures. The diagnosis of fluoroscopy-induced chronic radiation dermatitis (FICRD) may be overlooked, because patients may unintentionally be exposed to radiation in surgical procedures. Prolonged or multiple procedures increase the risk of acute and chronic skin damage. Herein, we report a patient diagnosed with FICRD treated with excision and reconstructed with rhomboid flap. Due to the risk of radiation-related malignancy, complete surgical excision and suitable reconstruction according to the skin defect may be preferred as a treatment option. Clinical follow-up is important especially following prolonged fluoroscopy-guided procedures.

Temporal triangüler alopesi (TTA), genellikle frontotemporal bölge yerleþimli, unilateral veya bilateral olabilen, oval ya da tabaný dar bir üçgen þeklinde, üzerinde terminal kýllar izlenmeyen alopesik bir yama ile karakterize bir non-skatrisyel alopesi tablosudur. Doðumda ya da hayatýn ilk yýllarýnda ortaya çýkar. Nadir izlenen bir tablodur ve etiyoloji halen belirsizdir. Taný temelde klinik muayeneye dayanýr. Ayýrýcý tanýda alopesi areata, trikotillomani, traksiyonel alopesi ve konjenital aplazi kutis yer almaktadýr. Nadir izlenmesi nedeniyle yanlýþ taný alýp gereksiz tedaviler denenebilmektedir. Hastalýðýn tanýsýnda klinik ve dermoskopik muayene yeterlidir. Burada TTA tanýsý koyduðumuz 3 yaþýnda bir çocuk olgu sunulmaktadýr.

Temporal triangular alopecia (TTA) is a non-cicatricial alopecia characterized by an alopecic patch, usually located in the frontotemporal region, unilateral or bilateral, with an oval or narrow triangular base and no terminal hairs on it. It can manifest at birth or develop in the first years of life. It is a rare condition and its exact etiology remains unknown. The diagnosis is based on its clinical appearance. The differential diagnosis includes alopecia areata, trichotillomania, tractional alopecia and congenital aplasia cutis. Due to its rarity, misdiagnosis and unnecessary treatments can be applied. Clinical and dermoscopic examination is sufficient in the diagnosis of the disease. A 3-year-old boy with a diagnosis of TTA is presented as a case report.

Kronik granülomatöz bir hastalýk olan deri tüberkülozu, giriþ yoluna, vücudun immünolojik yanýtýna, basil sayýsýna ve virülansa baðlý olarak çeþitli klinik formlarda ortaya çýkabilir. Tüberkülozis verrukoza kutis daha önce tüberküloz ile karþýlaþmýþ olgularda ortaya çýkar. Altmýþ sekiz yaþýnda erkek olgu iki aydýr sol temporal bölgesinde bulunan verrüköz plak þikayetiyle baþvurdu. Hikayesinde, dýþ merkezlerde lezyonlarýna siðil ve seboreik keratoz ön tanýlarý ile birkaç kez kriyocerrahi uygulanmýþ olduðu öðrenildi. Lezyonlarýndan yaptýðýmýz histopatolojik inceleme sonucunda; keratin týkaçlarý etrafýnda enflamatuvar hücreler ve epitelde çok çekirdekli dev hücrelerle karakterize edilen granülomatöz yapýlar gözlenmiþti. CD68 boyasý ile pozitif bir ekspresyon saptandý. Histopatolojik taný tüberkülozis verrukoza kutis olarak yorumlandý. Anti-tüberküloz tedavisinin sonunda lezyonlar postenflamatuvar hiperpigmentasyon ile büyük ölçüde geriledi. Burada baþlangýçta siðil ve seboreik keratoz olarak yanlýþ taný konulan tüberkülozis verrukoza kutis olgusunu sýradýþý lokalizasyonu ve ayýrýcý tanýsýnýn önemini vurgulamak açýsýndan sunduk.

Clinical forms of cutaneous tuberculosis (TB) which is a chronic granulomatous disease, varies by the route of entry into the body, the number of bacilli, its virulence and the immunological response of the body. TB verrucosa cutis (TBVC) occurs in patients who have previously been affected by tuberculosis bacilli with healthy immunity. A 68-year-old male patient was referred to our dermatology outpatient clinic from an external dermatology center with complaint of verrucous plaques on the left temporal region, persisting for two months. After a diagnosis of wart and seborrheic keratosis, cryosurgery and destructive procedures were applied to the lesions of the patient many times. Histopathological examination revealed granulomatous textures classified by infiltration of inflammatory cells around the keratin plugs and giant multinuclear cells in the epithelium sublayer, and positive staining with CD68 was detected in immunohistochemical examination. The patient was diagnosed with TBVC clinically and histopathologically. At the end of the anti-tuberculosis treatment, the lesions largely regressed with postinflammatory hyperpigmentation. Herein, we report a case of TBVC with unusual localization, which was initially misdiagnosed as wart and seborrheic keratosis. This case emphasizes the importance of differential diagnosis