İlk uluslararası dermatoloji kongresi 1889’da Paris’te yapıldı. Fransız Devrimi’nin 100. yıl dönümünün Fransa’da kutlanması ve aynı zamanda ülkenin simgesi olan Eyfel Kulesi’nin inşaatının tamamlanmış olması, kongre için ayrı bir ilk oluşturmuştur. Dermatoloji Kongre'leri ilk günden bu yana gelişmekte olup günümüzde de devam etmektedir. Hüseyin Hulki Bey, Türk Tıp Tarihi’nin yanı sıra dünya tıp tarihine de katkı sağlamış bir hekimdir. İlk dermatoloji kongresine katılarak o dönemde Osmanlı tıbbında frengi tedavisinde kullanılan alternatif tedavi yöntemini sunmuştur. Bu çalışmada tarihin ilk uluslararası dermatoloji kongresine katılan Türk hekimi Hüseyin Hulki Bey’in konuşmaları araştırılmıştır.

The first international congress for dermatology was held in Paris in 1889. This was the same year as the 100th anniversary of the French Revolution, which was being celebrated in Paris with the construction of the Eiffel Tower, a symbol of the country. Dermatology Congresses have been developing since the beginning and continue today. Dr. Hüseyin Hulki Bey is a physician who has not only contributed to the history of world medicine, but also to the history of Turkish medicine. During his attendance at the first dermatology congress, he presented an alternative treatment for syphilis than that which was known in Ottoman medicine at the time. In this study, the speech of Turkish physician Hüseyin Hulki Bey, who attended the first dermatology congress in history, is investigated.

Bu çalışma BRAF wild tip metastatik melanomda prognostik faktörleri ve enflamasyon indekslerinin prognostik rolünü araştırmayı amaçlamaktadır.
Gereç ve Yöntem: Kliniğimize 2011-2021 yılları arasında başvuran metastatik evre BRAF wild tip melanom hastaları dahil edildi. Prognostik rolleri araştırılmak üzere; yaş, cinsiyet, performans durumu, aldığı ilk immünoterapi ve metastaz alanları ile birlikte 7 enflamasyon indeksi [C-reaktif protein (CRP)/albumin oranı (CAR), nötrofil lenfosit oranı (NLR), prognostik nütrisyonel indeks (PNI), platelet lenfosit oranı (PLR), sistemik immün-enflamasyon indeks (SII), ileri akciğer kanseri enflamasyon indeksi (ALI) ve hemoglobin, albumin düzeyi, lenfosit ve platelet sayısı skoru (HALP)] incelendi.
Bulgular: Çalışmamıza 22 (%46,8) kadın, 25 (%53,2) erkek olmak üzere toplam 47 hasta alındı. Hastaların ortalama yaşları 54 (18-88) yıl idi. Çalışmamızda 16 (%34) hastada karaciğer metastazı, 17 (%36,2) hastada akciğer metastazı, 9 (%19,1) hastada ise beyin metastazı mevcuttu. İmmünoterapi olarak 34 (%72,3) hasta Nivolumab, 13 (%27,7) hasta ise Ipilimumab tedavisi almıştı. Genel sağkalım ile potansiyel prognostik değişkenlerin ilişkisine bakıldığında tek ve çok değişkenli analizde beyin metastaz varlığı bağımsız prognostik faktör olarak tespit edildi (p=0,02). Tek değişkenli analizde akciğer metastaz varlığı (p=0,09), çok değişkenli analizde karaciğer metastaz varlığı (p=0,07) istatistiksel anlamlılık sınırına yakındı. Analizlerde incelenen 7 enflamasyon indeksinin [CAR, NLR, PNI, PLR, SII ALI ve HALP] hem tek hem çok değişkenli analizde prognostik rollerinin olmadığı gözlendi.
Sonuç: Çalışmamızda beyin metastaz varlığı BRAF wild tip metastatik melanomda bağımsız kötü prognostik faktör olarak tespit edildi. CAR, NLR, PNI, PLR, SII ALI ve HALP indekslerinin prognostik rolleri gösterilemedi.

Background and Design: This study aims to investigate the prognostic factors in BRAF wild-type metastatic cutaneous melanoma and the prognostic role of inflammation indices.
Materials and Methods: Metastatic BRAF wild-type cutaneous melanoma patients who presented to our clinic between 2011 and 2021 were enrolled. To investigate their prognostic roles, age, gender, performance status, first immunotherapy regimen received by the patient, metastatic sites, and seven inflammation indices [C-reactive protein (CRP)/albumin ratio (CAR), neutrophil lymphocyte ratio (NLR), prognostic nutritional index (PNI), platelet lymphocyte ratio (PLR), systemic immune-inflammation index (SII) and advanced lung cancer inflammation index (ALI) and hemoglobin, albumin levels, lymphocyte and platelet counts (HALP)] were studied.
Results: Fourty-seven patients, consisting of 22 (46.8%) females and 25 (53.2%) males, were included in this study. Mean patient age was 54 (18-88) years. In our study, there were 16 (34%) patients with liver metastasis, 17 (36.2%) patients with lung metastasis, and 9 (19.1%) patients with brain metastasis. As immunotherapy, 34 (72.3%) patients had received Nivolumab, while 13 (27.7%) patients had received Ipilimumab therapy. When the relationships of the prognostic variables with overall survival were inspected in univariate and multivariate analyses, brain metastasis was found to be an independent prognostic factor (p=0.02). Lung metastasis approached the threshold of statistical significance in univariate analysis (p=0.09) and liver metastasis in multivariate analysis (p=0.07). The seven inflammation indices examined in the analyses [CAR, NLR, PNI, PLR, SII ALI and HALP] were found to have no prognostic role in both univariate and multivariate analyses.
Conclusion: Our study determined that brain metastasis is an independent poor prognostic factor in BRAF wild-type metastatic melanoma. Prognostic roles of the CAR, NLR, PNI, PLR, SII ALI and HALP indices could not be demonstrated.

Amaç: En sık kullandığımız video paylaşım platformu olan YouTube’daki Merkel hücreli karsinom videolarının içerik ve güvenilirliğini değerlendirmektir.
Gereç ve Yöntem: Tanımlayıcı tipteki çalışmamızda Merkel hücreli karsinomla ilgili videoları www.youtube.com platformunda “Merkel hücreli karsinom” terimini kullanarak taradık ve The Global Quality scale (GQS) ve The modified DISCERN tool (DS) kullanarak 100 videoyu inceledik.
Bulgular: Video içerikleri tedavi (%72), tanı (%36) ve patogenez (%19) ile ilgiliydi. Videoların %81’i yararlı ve %19’u yanıltıcı olarak değerlendirildi. Yararlı videoların GQS ve modifiye DISCERN skorları yanıltıcı videolardan istatistiksel açıdan anlamlı olarak yüksekti.
Sonuç: YouTube erişim, kullanım ve video yükleme açısından herkese açık bir platformdur. Halk sağlığında giderek önemi artmaktadır. Sağlıkla ilgili yararlı ve yanıltıcı videolar bulunmaktadır. Merkel hücreli karsinom nadir görülen kanser olması sebebiyle konunun uzmanı kişiler tarafından yayınlanan videolar çoğunlukta ve yararlılık yüzdesi yüksek saptanmıştır. Sağlıkla ilgili bilgi edinmek istendiğinde konunun uzmanı kişilerin yayınladığı videolar seçilmeli ve denetleyici mekanizması olmadığı için tek bilgi kaynağı olarak görülmemelidir.

Background and Design: To evaluate the content and reliability of Merkel cell carcinoma videos on YouTube, the most frequently used videosharing platform to access information.
Materials and Methods: In this descriptive study, videos about Merkel cell carcinoma were searched on www.youtube.com using the term “Merkel cell carcinoma”, and 100 videos were analyzed using the Global Quality scale (GQS) and modified DISCERN tool.
Results: The majority of the videos were related to treatment (72%), diagnosis (36%), and pathogenesis (19%). 81% of the videos were rated as useful and 19% as misleading. The GQS and DISCERN scores of the useful videos were statistically significantly higher than those of the misleading videos.
Conclusion: The importance of YouTube, which contains both useful and misleading videos about health for public health, is increasing. Since Merkel cell carcinoma is a rare cancer, we found that the majority of the videos on this subject were uploaded by experts, and their rate of usefulness was high. In the selection of videos on health-related topics, the videos posted by experts (such as medical journals, doctors, and universities) should be prioritized, and YouTube should not be the only source of information since it has no supervisory mechanism.

Amaç: Hidradenitis supurativa (HS) hastalarında hastalık semptomlarının başlangıç kronolojisi ve cinsiyet farklılıkları henüz tam olarak aydınlatılamamıştır. Hastalık belirtilerinin başlangıç kronolojisi ve hastalarımızın sosyo-demografik ve klinik özelliklerini tanımlamayı amaçladık.
Gereç ve Yöntem: Bu tek merkezli olgu serisi çalışmasına ardışık 100 hasta dahil edildi. Her hasta için hastalık semptomları klinik ortaya çıkışlarının zaman sırasına göre ve diğer özellikler retrospektif olarak elde edildi.
Bulgular: Çalışmamızda HS erkeklerde daha yaygın (%72) izlenirken; hastaların %70’i aşırı kilolu veya obezdi. Sigara ve alkol tüketimi erkeklerde anlamlı olarak daha yüksekti. Koltuk altı en yaygın başlangıç bölgesiydi, bunu inguinal ve gluteal bölgeler takip etti. Erkeklerde aksillada hastalık başlangıcı ve kadın hastalarda gluteusta hastalık başlangıç insidansı anlamlı olarak daha yüksekti. Ayrıca pubis, perianal bölge, boyun, sırt ve kulak arkası tutulumları erkeklerde daha sıktı. Ayrıca koltuk altı, perianal ve meme altı tutulumu olan hastalarda hastalığın daha şiddetli seyrettiği izlendi (p<0,05).
Sonuç: En sık tutulan bölge olmasının yanı sıra aksilla her iki cinsiyette de en sık hastalık başlangıç bölgesiydi ve kadınlarda gluteusta, erkeklerde aksillada hastalık başlama insidansı daha yüksekti. Çalışmamızda gözlemlenen erkek egemenliği, diğer ülkelerden farklı olmakla birlikte, Türkiye’den bildirilen önceki sonuçlarla tutarlıydı. Bu, her toplumun benzersiz genetik ve çevresel özelliklerinin hastalığın seyrini ve evrimini etkileyebileceğini düşündürmektedir.

Background and Design: The onset chronology of disease symptoms in patients with hidradenitis suppurativa (HS) and their gender differences have not yet been fully elucidated. We aimed to define the onset chronology of the disease symptoms and the socio-demographic and clinical characteristics.
Materials and Methods: This single-center case series study included 100 consecutive patients. The disease symptoms for each patient were recorded in the time order of manifestations.
Results: HS was more common in males (72%); 70% of the patients were overweight or obese. Smoking and alcohol consumption was significantly higher in males. The axilla was the most common onset area, followed by the inguinal and gluteal regions. The incidence of disease onset in the axilla in male and disease onset in the gluteus in female patients was significantly higher. Also, involvement of the pubis, perianal region, neck, back, and behind the ear was more common in males. The disease followed a more severe course in patients with the involvement of axilla, perianal, and inframammary areas (p<0.05).
Conclusion: Besides being the most commonly involved site, axilla was the most common disease onset area in both genders; however, the incidence of disease onset in the gluteus is higher in females and the axilla in males. The male dominance observed in our cohort followed previous results reported from Türkiye, although differing from other countries. This suggests each society’s unique genetic and environmental characteristics may influence the course and evolution of the disease.

Amaç: Psoriatik artritli (PsA) hastalarda sağlıklı kontrollere göre bazı enflamatuvar belirteçlerde yükseklik olduğu tespit edilmekle beraber PsA’da kullanılan sistemik tedavilerin bu belirteçler üzerine etkisini değerlendiren az sayıda çalışma bulunmaktadır. Bu çalışmanın amacı sistemik tedavi almakta olan PsA hastalarında bu tedavilerin hemogram parametreleri ve C-reaktif protein (CRP) üzerine etkisini incelemektir.
Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışmada 50 PsA hastasının tedavi öncesi ve tedavilerinin 3. ayında olmak üzere hemogram parametreleri, CRP ve sistemik enflamasyon indeksleri [nötrofil-lenfosit oranı (NLR), trombosit-lenfosit oranı, sistemik immünoenflamasyon indeksi (SII) ve sistemik enflamasyon yanıt indeksi (SIRI)] analiz edildi.
Bulgular: Ortalama eritrosit hemoglobini (MCH), ortalama eritrosit hemoglobin konsantrasyonu (MCHC) ve hemoglobin (Hb) tüm tedavilerin üçüncü ayında başlangıca göre daha yüksekken (sırasıyla; p=0,009, 0,003 ve 0,036) trombosit sayısı, CRP ve SII ise daha düşüktü (sırasıyla; p=0,001, 0,000 ve 0,000). Biyolojik tedavi grubunda (n=21) trombosit, SIRI ve SII 3. ayda başlangıca göre daha düşük, MCHC daha yüksekti (sırasıyla; p=0,023, 0,033, 0,000 ve 0,003). Biyolojik olmayan tedavi grubunda ise (n=29) 3. ayda başlangıca göre CRP ve SII daha düşük, MCH ve ortalama eritrosit hacmi (MCV) daha yüksekti (sırasıyla; p=0,001, 0,000, 0,027 ve 0,044). NLR, PLR ve diğer parametrelerde istatistiksel olarak anlamlı bir değişiklik izlenmedi.
Sonuç: Tüm sistemik tedavilerle 3. ayda Hb sayısı, MCH ve MCHC artarken trombosit sayısı, CRP ve SII azalmıştır. Ek olarak biyolojik olmayan tedavi grubunda bazale göre tedavilerin 3. ayında MCV daha yüksek iken, biyolojik tedavi grubunda ise SIRI daha düşük bulunmuştur. Bu parametreler tedavilerin PsA’daki etkilerini izlemek için yararlı olabilir.

Background and Design: Although some inflammatory markers were elevated in patients with psoriatic arthritis (PsA) compared to healthy controls, are few studies evaluated the effects of systemic treatments for PsA on these markers. The aim of this study is to investigate the changes in hemogram parameters and C-reactive protein (CRP) in PsA patients receiving systemic therapies.
Materials and Methods: In this retrospective study, hemogram parameters, CRP, and systemic inflammation indices [neutrophil-to-lymphocyte ratio (NLR), platelet-to-lymphocyte ratio, systemic immune-inflammation index (SII), and systemic inflammation response index (SIRI)] of 50 PsA patients were analyzed before and in the third month of the treatments.
Results: While mean corpuscular hemoglobin (MCH), mean corpuscular hemoglobin concentration (MCHC), and hemoglobin (Hb) were higher in the third month of all treatments compared to the baseline (p=0.009, 0.003, and 0.036, respectively), platelet, CRP and SII were lower (p=0.001, 0.000, and 0.000, respectively). In the biological therapy group (n=21), platelet, SIRI, and SII were lower, while MCHC was higher in the third month than baseline (p=0.023, 0.033, 0.000, and 0.003, respectively). CRP and SII were lower in the third month of the non-biologic treatment group (n=29) compared to the baseline, and MCH and mean corpuscular volume (MCV) were higher (p=0.001, 0.000, 0.027, and 0.044, respectively). No statistically different changes were recorded in NLR, PLR, and other parameters.
Conclusion: Hb, MCH, and MCHC increased, and platelet, CRP, and SII decreased in the third month of all systemic therapies. MCV was higher in the non-biologic treatment group, and SIRI was lower in the biological treatment group in the third month than baseline. Therefore, these parameters may be useful for monitoring the effects of treatments in PsA.

Amaç: Eozinofili ve sistemik semptomlarla birlikte görülen ilaç reaksiyonu (DRESS), nadir görülen ancak yaşamı tehdit eden bir advers ilaç reaksiyonudur. Morbidite, mortalite ve hastaneye yatışlarla ilgili endişe verici istatistiklere rağmen, DRESS ile ilgili epidemiyolojik veriler hala yetersizdir. Bu çalışmada merkezimizde DRESS’li olguların etiyolojisi, klinikopatolojik özellikleri ve sonuçlarını değerlendirmeyi amaçladık.
Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif, tek merkezli çalışmaya, Ocak 2014 ile Eylül 2020 arasında muayene edilen, olası ve/veya kesin DRESS tanılı 23 hasta, Avrupa Şiddetli Kutanöz Yan Etkiler Kayıt Sistemi (RegiSCAR) skorlama sistemine göre dahil edildi. İstatistiksel yöntem olarak tanımlayıcı istatistikler, Shapiro-Wilk testi, Kolmogorov-Smirnov testi, Mann-Whitney U testi, Pearson ki-kare testi ve Fisher’in kesin testi kullanıldı.
Bulgular: Etiyolojide en sık saptanan ilaç kategorisi antikonvülzanlardı. En sık görülen kutanöz ve laboratuvar bulguları sırasıyla makülopapüler döküntü (%100) ve karaciğer fonksiyon testlerinde yükselme (%82) idi. Yüzde eritem/ödem ve lenfadenopati, karaciğer enzimleri yüksek olan hastalarda olmayanlara göre daha sık saptandı (sırasıyla; p=0,021 ve p=0,103). Dermal-epidermal bileşkede seyrek vaküolizasyon ve eozinofillerle yüzeyel perivasküler lenfohistiyositik enflamasyon ana patolojik özelliklerdi. Takip süresi boyunca 18 hasta tamamen iyileşirken, iki hastada ölüm görüldü ve üç hasta takipten çıktı.
Sonuç: Çalışmamız fasiyal eritem/ödem ve lenfadenopatinin karaciğer enzimleri yüksek olan hastalarda daha sık görüldüğünü göstermiştir. Siklosporin, kırılgan yaş grubunda sistemik kortikosteroid komplikasyonlarını önlemek için bir tedavi seçeneği olabilir. Erken teşhis ve fayda-zarar dengesi gözetilerek uygulanan tedavi hala sonucu etkileyen en önemli faktörlerdir.

Background and Design: Drug reaction with eosinophilia and systemic symptoms (DRESS) is an uncommon, but potentially fatal, adverse drug reaction. Despite the alarming statistics regarding morbidity, mortality, and hospitalizations, epidemiological data on DRESS are insufficient. In this investigation, we sought to determine the etiology, clinicopathological characteristics, and prognosis of DRESS cases at our institution.
Materials and Methods: In this retrospective, single-center study, 23 patients with DRESS examined between January 2014 and September 2020 were included according to the European Registry of Severe Cutaneous Adverse Reactions (RegiSCAR) scoring system. Patients were examined between January 2014 and September 2020. Descriptive statistics, Shapiro-Wilk test, Kolmogorov-Smirnov test, Mann-Whitney U test, Pearson chi-square test, and Fisher’s exact test were performed.
Results: The most frequently detected culprit drug category was anticonvulsants. Maculopapular eruption (100%) and elevated liver function tests (82%) were the most prevalent cutaneous and laboratory findings, respectively. Patients with elevated liver enzymes were more likely to exhibit facial erythema/edema and lymph node enlargement than those without (p=0.021 and p=0.103, respectively). The predominant pathological features were sparse vacuolization of the dermal-epidermal junction and superficial perivascular lymphohistiocytic inflammation with eosinophils. Two patients died during the period of follow-up, three patients were lost to follow-up, and eighteen patients recovered completely.
Conclusion: Our research demonstrated that facial erythema/edema and lymph node enlargement are more prevalent in patients with elevated liver enzymes. Cyclosporine may be a treatment option in the fragile age group to prevent systemic corticosteroid complications. Early diagnosis and treatment that balances benefits and risks remain the most important determinants of prognosis

Amaç: Solar lentigo tedavisinde nanosaniye Q-anahtarlı QA ve pikosaniye (PS) lazerler başta olmak üzere pek çok lazerin başarılı olduğu bildirilmiştir. Ancak PS lazerler çok pahalı sistemlerdir. QA lazerler ise koyu tenli hastalarda yüksek post-enflamatuvar hiperpigmentasyon (PİH) riskine sahiptir. Çalışmamızın amacı, solar lentigo tedavisinde uzun atımlı alexandrite lazerin etkinlik ve güvenilirliğini incelemek, sonuçlarımızı nano- ve piko-saniye lazer kullanılan mevcut çalışmalarla karşılaştırmak ve rekürrens açısından uzun dönemli sonuçlarını bildirmektir.
Gereç ve Yöntem: Klinik olarak solar lentigo tanısı nedeniyle uzun atımlı alexandrite lazer uygulanmış 39 hasta retrospektif olarak analiz edildi. Hasta dosyaları ve fotoğrafları; demografik özellikler, tedavi bölgeleri, seans sayısı, lazer parametreleri, lezyonların rekürrensi, Fitzpatrick deri tipi ve yan etkiler açısından gözden geçirildi.
Bulgular: İyileşme derecesi 33 (%84,6) hastada mükemmel, 4 (%10,2) hastada orta ve 2 (%5,1) hastada hafif olarak değerlendirildi. PİH, Fitzpatrick deri tipi III ve IV olan 7 (%18) hastada gelişti. Beş (%12,8) hastada lentigo lezyonları nüksetti. Nükse kadar geçen süre ortalama 57,98±4,45 ay olarak hesaplandı.
Sonuç: Çalışmamız, uzun atımlı alexandrite lazerin solar lentigo tedavisinde etkili ve güvenilir bir tedavi seçeneği olduğunu göstermektedir.

Background and Design: Various lasers, mainly nanosecond Q-switched (QS), and picosecond lasers, have been successfully used to treat solar lentigines. However, picosecond lasers are expensive, and QS lasers have a higher risk of post-inflammatory hyperpigmentation (PIH) in darker skin types. The aim of our study is to examine retrospectively the efficacy and safety of long-pulsed alexandrite laser in the treatment of solar lentigines, compare our findings to previous studies with nano and pico-second lasers, and evaluate long-term outcomes regarding recurrence.
Materials and Methods: We retrospectively analyzed 39 patients with a clinical diagnosis of solar lentigo treated by long pulsed alexandrite laser. Patients’ photographs and clinical charts were reviewed in terms of demographic features, areas of treatment, number of sessions, laser settings, recurrence of lesions, Fitzpatrick’s skin type, and any side effects observed.
Results: The rate of improvement was excellent in 33 (84.6%), moderate in 4 (10.2%), and mild in 2 (5.1%) patients. Seven (18%) patients with Fitzpatrick's skin type III and IV developed PIH. Lesion recurrence was observed in 5 patients (12.8%). Mean time to recurrence was 57.98±4.45 months.
Conclusion: Our study suggests that long pulsed alexandrite laser is an effective and safe option in the treatment of solar lentigines.

Amaç: Beklenmedik bir şekilde ortaya çıkan koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) pandemisi sağlık sistemi işleyişinde değişikliklere neden olmuştur. Psoriazis kronik seyri, yaşam kalitesini ciddi anlamda etkilemesi ve hastalığın yüksek sosyo-ekonomik önem arz etmesi nedeniyle dermatoloji polikliniklerinin özel sağlık hizmeti sunumu gerektiren bir durumudur. Çalışmamızda polikliniğimizde takipli olan psoriazis hastalarının pandemi nedeniyle yaşadığı aksaklıkları, tedavilerine uyumlarını belirleyerek COVID-19 pandemisinin hastalar üzerindeki etkilerinin ortaya konması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya Aydın Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi, Deri ve Zührevi Hastalıkları Psoriazis Takip Polikliniği’ne 18.03.2020 tarihi öncesi 6 ayda ve aynı tarihten 6 ay sonrasına kadar olan süreçte başvuran ve takibine devam edilen 64 plak tip psoriazis hastası alınmıştır. Hastalara sorulan anket soruları ile pandemiden nasıl etkilendikleri değerlendirilirken, pandemi döneminde medyan psoriazis alan şiddet indeksi (PAŞİ) değerleri, ortalama hastane başvuru sayıları retrospektif dosya taraması yapılarak pandemi öncesi değerleriyle karşılaştırılmıştır.
Bulgular: Hastaların anket sorularına verdikleri yanıtlarda 36 hasta (%56,3) pandemi sürecinin hastalıkları üzerine etkisi olmadığını, 20 hasta (%31,3) ise hastalık şiddetinde artış olduğunu belirtmiştir. Psoriazisi şiddetlendirdiği düşünülen en sık nedenler pandemi süreci ilişkili stres ve tedavi değişiklikleri olmuştur. Pandemi sürecinde 43 hastanın (%67,2) tedavisi aynı kalırken, 21 hastada (%32,8) tedavi değişikliği olduğu kaydedilmiştir. Pandemi öncesi hastaların takip polikliniğine geliş sayılarının medyan değeri 3 iken pandeminin ilk 6 ayında 2’ye düştüğü saptanmıştır (p<0,001). Bireysel olarak karşılaştırılan PAŞİ değerlerinde çalışma grubunda 30 hastanın (%46,9) pandemi sonrası medyan PAŞİ değerinde artış olduğu görülmüştür.
Sonuç: COVID-19 pandemisi hastaların hastane başvurularında azalma ve tedavi davranışlarını yönetmede zorluklara neden olmuştur. Çalışmamızda takip olguların yaklaşık yarısında COVID-19 pandemisi döneminde hastalık şiddeti artmıştır. Bu hastaların azımsanamayacak bir oranı hastalık şiddetinde artıştaki tetiklenmeyi pandemi ile ilişkilendirmiştir.

Background and Design: The coronavirus disease-2019 (COVID-19) pandemic caused unexpected and drastic changes in the modus operandi of global healthcare. Psoriasis is a dermatosis that necessitates the provision of special healthcare services in dermatology clinics, due to its severe effects on quality of life and its socioeconomic consequences. This study aimed to identify pandemic-related problems experienced by psoriasis patients followed up in our outpatient clinic, thereby revealing the effects of the COVID-19 pandemic on these patients.
Materials and Methods: This study included 64 patients with plaque psoriasis who were followed up at the Psoriasis Outpatient Clinic of Aydın Adnan Menderes University Faculty of Medicine, Department of Dermatology 6 months before and after the start of the pandemic in Turkey. A questionnaire was used to inquire how the patients were affected by the pandemic; median Psoriasis Area and Severity Index (PASI) scores and number of hospital visits were compared with pre-pandemic values.
Results: Thirty-six patients (56.3%) stated that the pandemic had no effect on their disease, 20 patients (31.3%) reported a deterioration of their disease. The most common reasons thought to aggravate disease were pandemic-related stress and changes in treatment regimen. Treatment of 43 patients (67.2%) remained the same during the pandemic. There was a change in treatment in 21 patients (32.8%). The median number of patient visits to our outpatient clinic was 3 before the pandemic, which dropped to 2 during the first 6 months of the pandemic (p<0.001). PASI scores were compared on an individual basis, and 30 patients (46.9%) in the study group had an increase in their median PASI scores during the pandemic.
Conclusion: The COVID-19 pandemic led to fewer patient visits to the hospital and difficulties in managing patient compliance to treatment. Our study showed that approximately half the psoriatic patients being treated had an increase in the severity of their disease during the COVID-19 pandemic. A considerable percentage of these patients linked this deterioration with the pandemic.

Amaç: Koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19) pandemisi dermatoloji poliklinikleri dahil tüm sağlık sistemini birçok yönden etkiledi. Çalışmamızda, dermatoloji poliklinik başvurularının pandemi sürecinden nasıl etkilendiğinin tespit edilmesi, başvuran hastaların hangi deri hastalıklarını daha acil olarak algıladığının ve pandemi hakkındaki farkındalık düzeylerinin belirlenmesi hedeflendi.
Gereç ve Yöntem: Pandemi sürecindeki 60 iş günü ve pandemiden önceki 60 iş günü boyunca polikliniğimize başvuran hastaların verileri hastane bilgi yönetim sistemi üzerinden elde edildi. Pandemi sürecinde polikliniğimize başvuran erişkin hastalara 8’i pandemiyle ilişkili olmak üzere 24 soruluk anket uygulandı. Pandemi sürecinde polikliniğimize başvuran 1.314 hastadan toplam 123 hastaya (%9,3’üne) anket uygulandı. Elde edilen veriler SPSS 20 paket programı ile analiz edildi. Bulgular: Bin sekiz yüz seksen sekizi (%59) pandemi öncesi, 1.314’ü (%41) pandemi döneminde olmak üzere toplam 3.202 hasta değerlendirildi. Pandemi döneminde hasta sayısında %30,4’lük bir azalma gözlendi. Erkek hastaların oranında anlamlı bir artış, kadın hastaların oranında anlamlı bir azalma görüldü. Pandemi sırasında görülme sıklığı istatistiksel anlamlı olarak artan hastalıklar psoriazis, büllöz hastalıklar, melanom; sıklığı anlamlı olarak azalan hastalıklar akne, kserozis kutis, tırnak hastalıkları idi. Anket çalışmasına katılan kadın hastaların pandemiden ruhsal olarak etkilenme oranı (%76,1), erkek hastalara (%53,8) göre daha yüksek bulundu (p=0,017). Hastaların 44’ünün (%35,8) şikayet süresi 3 aydan kısa, 12’sinin (%9,8) 3-6 ay arası, 67’sinin (%54,5) 6 aydan uzundu. Hastaların 91’i (%74) dermatoloji polikliniğine başvurma sebebinin acil olduğunu düşünüyorken, 32’si (%26) başvurma sebeplerinin acil olduğunu düşünmemekteydi. Dermatoloji polikliniğine başvurma sebebinin acil olduğunu düşünme durumu ile hastalık yakınma süreleri arasında ise istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunmadı (p=0,830).
Sonuç: Hastaların acil kavramının genel tıp anlayışı ile örtüşmediği bulgusu çarpıcıdır. Pandemi gibi sağlık sisteminde dramatik değişiklikler olan bir dönemde hastaların sağlık hizmetine ulaşımında Teletıp uygulaması, WhatsApp ve benzeri görüntülü uygulamaların kullanılması yarar sağlayabilir.

Background and Design: The coronavirus disease-2019 (COVID-19) pandemic has affected the entire healthcare system in many ways. In our study, we aimed to determine how the dermatology outpatient profile was affected by the pandemic and the level of pandemic awareness.
Materials and Methods: Data of patients seen at our outpatient clinic within the first 60 days prior to declaration of the pandemic in Turkey and 60 days afterward were extracted through the digital hospital database. A questionnaire with 24 questions, 8 specifically about the pandemic, were completed by 123 patients (9.3%) out of the 1,314 patients who applied to our outpatient clinic during the pandemic.
Results: A total of 3,202 patients were evaluated. Of these, 1,888 (59%) were examined before and 1,314 (41%) during the pandemic. A 30.4% decrease in the number of patients was observed during the pandemic. There was also a significant increase in the male to female ratio. Psoriasis, bullous diseases, and melanoma diagnoses showed a statistically significant increase in frequency whereas acne, xerosis cutis, and nail diseases were less frequent. Female patients were more frequently affected psychologically by the pandemic (76.1% versus 53.8%) (p=0.017). Duration of dermatological complaints was shorter than 3 months in 44 (35.8%) patients, between 3 to 6 months in 12 (9.8%) and longer than 6 months in 67 (54.5%) patients. Ninety-one (74%) of the patients felt that their reason for seeking an appoinment at the dermatology outpatient clinic was “urgent”. There was no statistically significant relationship between the patients' opinion of whether their complaints consisted of an emergency and the duration of the skin disease (p=0.830).
Conclusion: Our finding that the “emergency” concept of patients differs from that of medical professionals is striking. In this period of dramatic changes in the healthcare system, such as the pandemic, online technology may be beneficial for better healthcare service.

Koronavirüs hastalığı-2019 (COVID-19), dünya çapında pandemik acil durum kabul edilmiş bulaşıcı bir solunum yolu hastalığıdır. Varisella zoster virüs reaktivasyonu dahil olmak üzere, hem COVID-19’a hem de COVID-19 aşısına bağlı çeşitli deri bulguları bildirilmiştir. Bu yazıda, m-RNA COVID-19 aşısı sonrası sağ C3 dermatomda herpes zoster (HZ) gelişen, aşıdan 2 ay sonra geçirdiği COVID-19’u takiben aynı dermatomal bölgede herpes zoster rekürrensi görülen 46 yaşında bir kadın hastayı sunmak istiyoruz.

Coronavirus disease-2019 (COVID-19) is an ongoing infectious respiratory disease recognized worldwide as a pandemic, and it can affect many organs and systems, including the skin. Various cutaneous manifestations, including reactivation of varicella-zoster virus related to COVID-19 and COVID-19 vaccination have been reported. We would like to present a 46-year-old female, who developed herpes zoster (HZ) in the right C3 dermatome after m-RNA COVID-19 vaccine and was admitted to our clinic with recurrent HZ in the same dermatome following COVID-19 infection, two months after the vaccination.