Koronavirüs hastalýðý-2019 (COVID-19), solunum yolu enfeksiyonunun ciddi bir nedenidir ve þiddetli seyri, maligniteler ve immünosüpresif tedaviler gibi bazý risk faktörleriyle iliþkilendirilmiþtir. Primer kutanöz lenfomalar (PKL), saðkalým oranlarýna göre indolent ve agresif tipler olarak sýnýflandýrýlan heterojen bir immün sistem neoplazmalarý grubudur. PKL’lerin tedavisi, deriye yönelik tedavilerden sistemik tedavilere kadar uzanýr ve bunlarýn bazýlarýnýn immünosüpresif etkileri vardýr. COVID-19 salgýný sýrasýnda, PKL’li hastalar olasý COVID-19 komplikasyonlarýndan korunmalý, tedaviye baðlý riskler de dikkate alýnarak hastalýðý kontrol altýna almak için optimal tedavi saðlanmalýdýr. Bu baðlamda, COVID-19 pandemisi sýrasýnda PKL yönetimi ile ilgili önerileri literatür ýþýðýnda gözden geçirdik. Topikal tedaviler genellikle düþük riskli tedaviler olarak düþünülebilir ve kesintisiz olarak devam ettirilebilir. Fototerapi, deri radyoterapisi ve total deri elektron ýþýnlamasý tedavileri, hastane ziyareti gerektirdiði için COVID-19’a maruz kalma riskini artýrýr. Ýnterferonlar, sistemik retinoidler, metotreksat ve sistemik kortikosteroidler gibi orta riskli tedaviler dikkatle kullanýlabilir. COVID-19 ile iliþkili komorbiditeye sahip ileri evre hastalar ve daha önce immünosüpresif tedavi almýþ hastalar dikkatlice deðerlendirilmelidir. Yüksek riskli olduðu düþünülen biyolojik ajanlar ve sistemik kemoterapötikler gerektiðinde geciktirilmemelidir. Bununla birlikte, hastalýk stabil ise, tedaviler arasýndaki aralýklarýn uzatýlmasý veya alternatif tedavilere geçiþ tercih edilebilir. En önemlisi, PKL’li tüm hastalarýn pandemi devam ettiði sürece genel koruma önlemlerine uymasý saðlanmalýdýr

Amaç: Ýzotretinoin tedavisi sonrasý görülen kýl artýþý sýk olmamasýna raðmen ilacýn en rahatsýz edici yan etkilerinden biri olabilir. Bu çalýþmanýn amacý, sistemik izotretinoin kullanýmý ile yüzde geliþen hipertrikoz arasýndaki iliþkinin araþtýrýlmasýdýr.
Gereç ve Yöntem: Bu prospektif çalýþmaya premenapozal dönemdeki kadýn akne vulgaris hastalarý dahil edildi. Laboratuvar testleri (beta-insan koryonik gonadotropin, total kolesterol, trigliserid, düþük yoðunluklu lipoprotein, yüksek yoðunluklu lipoprotein, aspartat aminotransferaz, alanin aminotransferaz) tedavi baþýnda ve çalýþma boyunca aylýk olarak deðerlendirildi. Çalýþmanýn baþýnda vücut kitle indeksi (VKÝ) hesaplandý. Hastalarýn kýl artýþý þikayeti olduðunda veya artýþ hekim tarafýndan gözlendiðinde ek olarak hormon [lüteinleþtirici hormon, folikül uyarýcý hormon, total testosteron, serbest-testosteron, dehidroepiandrosteron-sülfat (DHEAS), prolaktin, 17-hidroksiprogesteron, glikoz, insülin] seviyeleri ve abdominopelvik/transvajinal ultrasonografi deðerlendirildi. Akne þiddeti Global Akne Deðerlendirme Ölçeði (GADÖ) ile, hirsutizm skoru modifiye Ferriman-Gallwey (m-FGS) skoru ile hesaplandý. Çene ve yanaklarýn bazal ve aylýk çekilen dijital dermoskopik fotoðraflarý kýl sayýmý için ImageJ programýna aktarýldý. Bazal kýl sayýsýna göre tedavi sonunda %5’ten fazla kýl artýþý hipertrikoz olarak kabul edildi.
Bulgular: Çalýþmaya 18-34 (ortanca: 21,5) yaþ arasýndaki 30 hasta katýldý. Ortalama tedavi süresi 6,2±0,6 aydý. Yüzde kýl artýþý 3 (%10) hastada tespit edildi. Bir hastada DHEAS seviyesi yüksek olup bu hastanýn abdominal ultrasonografisi normaldi. Ýzotretinoin tedavisi kesilmeden DHEAS seviyesi 2 ay sonra normale döndü. Yüzde kýllanma artýþý olan 3 hasta ile diðer 27 hastanýn ortalama GADÖ (p=0,52), bazal m-FGS (p=0,42) ve VKÝ (p=0,71) deðerleri karþýlaþtýrýldýðýnda istatiksel olarak anlamlý fark bulunmadý. Tedavi kürleri tamamlandýktan ortalama 2 (1-3) ay sonra hipertrikozun spontan olarak kaybolduðu gözlendi.
Sonuç: Ýzotretinoinle indüklenen yüzde kýl artýþýnýn patomekanizmasý tam olarak aydýnlatýlamamýþtýr. Tedavi tamamlandýktan sonra kýllanmanýn spontan olarak düzelmesi, bu durumun duyarlý kiþilerde ilaca baðlý geçici bir hormonal dengesizlik sonucu oluþabileceðini düþündürmektedir.

Amaç: Atopik dermatit (AD) sýk görülen kronik, tekrarlayýcý, kaþýntýlý, inflamatuvar bir deri hastalýðýdýr. Tedavisinde çeþitli tedavi ajanlarý bulunsa da bu ajanlarýn ciddi yan etkileri kullanýmlarýný sýnýrlamaktadýr. Son zamanlarda, interlökin-4 (IL-4) ve IL-13 reseptörlerinin IL-4 reseptör alfa alt birimini hedefleyen heterodimerik bir insan monoklonal antikoru olan dupilumab onay almýþtýr ve dirençli AD’li hastalarda Saðlýk Bakanlýðý izni ile kullanýlabilmektedir.
Gereç ve Yöntem: Bu çalýþmada hastalarýmýzýn klinik özelliklerini ve dupilumab tedavi yanýtlarýný retrospektif olarak deðerlendirmeyi amaçladýk. Konvansiyonel tedavilere yanýt vermeyen ve dupilumab baþlanan AD’li hastalar çalýþmaya dahil edildi. Hastalarýn sosyodemografik ve laboratuvar verileri, önceki tedavileri ve dupilumab tedavi öncesi ve sonrasýndaki hastalýk þiddet skorlarý [egzama alan ve þiddet indeksi (EAÞÝ)] ve tedavi yanýtlarý deðerlendirildi.
Bulgular: Haziran 2019 ile Mart 2021 arasýnda takip edilen toplam 21 hasta (13 erkek, 8 kadýn) saptandý. Hastalarýn ortalama yaþý 40,57±15,21 yýldý. Ortalama dupilumab tedavi süresi 6,59±5,88 aydý. Dupilumab baþlangýcýndaki ortalama EAÞÝ skoru 15,35±8,03 iken, tedavi sonrasý ortalama EAÞÝ skoru 4,6±2,9 olarak saptandý. Hastalarýn yaklaþýk %75’inde %70-100 aralýðýnda bir iyileþme saptandý. Tedavinin kesilmesini veya doz deðiþikliðini gerektiren hiçbir yan etki gözlenmedi.
Sonuç: Ülkemizden bildirilen en yüksek hasta sayýsýna sahip olan çalýþmamýzda, dupilumabýn geleneksel tedavilere dirençli AD’de oldukça etkili ve güvenli bir seçenek olduðu saptanmýþtýr.

Amaç: Sistemik izotretinoin (ÝSO), nodülokistik akne tedavisinde kullanýlan en önemli tedavi ajanlarýndan biridir. Pek çok sistem üzerine birçok yan etkisi vardýr, bunlardan biri nadiren bildirilen iþitme sistemidir, ayrýca önceki çalýþmalarda sistemik ÝSO ve iþitme sistemi üzerine etkisi ile iliþkili olumlu ve olumsuz sonuçlar bildirilmiþtir. Bu çalýþmada sistemik ÝSO’nun iþitme fonksiyonu üzerine olan etkilerini araþtýrmayý amaçladýk.
Gereç ve Yöntem: Çalýþmaya 6 ay süreyle 0,8 mg/kg oral ÝSO ile tedavi edilen 53 akne vulgaris hastasý (106 kulak) dahil edildi. Saf ses odyometrisi, konuþmayý ayýrt etme testi (SD) ve bozulma ürünü otoakustik emisyon (DPOAE) deðerleri sað ve sol kulak için ayrý ayrý bakýlarak ortalama deðerleri alýndý.
Bulgular: SD ve ortalama saf ses eþiklerinde (PTA) tedaviden önce, tedavinin 3. ayý ve tedaviden sonra 4. ay arasýnda anlamlý bir fark bulunmadý. Ek olarak, tedavinin üçüncü ayýndaki DPAOE deðerleri, tedavi öncesi DPAOE deðerleri ile kýyaslandýðýnda 6.000, 8.000 ve 10.000 Hz frekanslarda istatistiksel olarak anlamlý bir amplitüd artýþý görüldü ancak tedaviden sonraki 4. ay ile tedavi öncesi DPAOE deðerleri arasýnda anlamlý bir fark saptanmadý.
Sonuç: Sonuçlarýmýz bize ÝSO tedavisinin koklear fonksiyonu ölçme açýsýndan önemli bir parametre olan DPOAE deðerleri üzerine geçici bir etki yaparken, SD ve PTA üzerinde herhangi bir deðiþikliðe yol açmadýðýný göstermiþtir. Sonuç olarak, ÝSO’nun iþitme sistemi açýsýndan güvenli ve iyi tolere edilebilen bir ajan olduðu görülmektedir. Bu nedenle, sistemik ÝSO’nun kalýcý ototoksik etkilerinin olmadýðý ve hatta iþitmeyi geçici olarak olumlu yönde etkilediði için klinisyenlerin þiddetli akne tedavisinde çok etkili olan bu ilacý iþitme sistemi açýsýndan güvenle kullanabileceðini düþünmekteyiz.

Amaç: Birçok dermatolojik hastalýkta kullanýlmakta olan asitretinin over rezervi üzerine etkisi ile ilgili yeterli çalýþma bulunmamaktadýr. Bu çalýþmada, ratlarýn over rezervi üzerine asitretinin olasý etkilerini serum anti-Müllerian hormon (AMH) ve over folikül sayýlarýný deðerlendirerek araþtýrmayý amaçladýk.
Gereç ve Yöntem: Otuz bir diþi Wistar albino sýçan rastgele olarak 3 gruba ayrýldý. Grup 1 (kontrol, n=11) 0 mg/kg/gün, (grup 2, n=10) 1 mg/ kg/gün, (grup 3, n=10) 5 mg/kg/gün dozlarýnda 4 hafta boyunca asitretin verildi. Her 3 gruptaki sýçanlar, 4 haftalýk ilaçsýz bir dönemi takiben sakrifiye edildi. Sýçanlarýn kan örnekleri ve bilateral over dokularý alýndý. Serum AMH deðerleri ölçüldü ve histopatolojik olarak over foliküllerinin sayýmý yapýldý.
Bulgular: AMH deðerleri asitretin gruplarýnda (grup 2 ve grup 3), grup 1’e göre daha düþük bulundu. Ancak, AMH deðerleri açýsýndan gruplar arasýnda istatistiksel anlamlý fark yoktu (p=0,338). Grup 3’ün primordial folikül, sekonder folikül, tersiyer folikül ve total folikül sayýlarý, grup 1 ve grup 2’ye göre istatistiksel olarak daha düþüktü. Grup 1’deki primer folikül sayýsý hem grup 2’den hem de grup 3’den daha yüksekti ve fark istatistiksel olarak anlamlýydý. Ayrýca, grup 2’nin sekonder folikül sayýsýnýn grup 1’den anlamlý düzeyde yüksek olduðu saptandý.
Sonuç: Bu çalýþma, over rezervinin asitretin tedavisinden etkilenebileceðini göstermektedir. Özellikle asitretin yüksek dozlarý over rezervinin azalmasýna neden olabilir. Asitretinin over rezervi üzerindeki etkisini açýklýða kavuþturmak için daha fazla deneysel ve klinik çalýþmalara ihtiyaç vardýr.

Amaç: Psoriazisli hastalarýn periferik kan örneklerinde yararlý biyobelirteçler bulmak amacýyla çok sayýda araþtýrma yapýlmýþ olmasýna raðmen, psoriazise özgü olabilecek basit ve klinik olarak yararlý bir biyobelirteç tanýmlanmamýþtýr. Hedefler: 1) Psoriazisli hastalar ve kontroller arasýnda serum ürik asit (SÜA), C-reaktif protein (CRP) ve nötrofil/lenfosit oranýný (NLO) belirlemek, 2) psoriazisi olan hastalarda SÜA seviyeleri, CRP, nötrofil/lenfosit oraný ve psoriazis alan þiddet indeksi (PAÞÝ) ile hesaplanan hastalýk þiddeti arasýndaki iliþkiyi deðerlendirmektir.
Gereç ve Yöntem: Hastane bazlý bir olgu kontrol çalýþmasýna, hastanemizin dermatoloji polikliniðine baþvuran, klinik olarak teþhis edilmiþ 45 psoriazis olgusu, 45 yaþ ve cinsiyet uyumlu kontrol dahil edilmiþtir. Tam öykü, genel, sistemik ve kutanöz muayeneleri yapýldýktan sonra tüm olgularda tam kan sayýmý (NLO), CRP ve SÜA incelemeleri yapýlmýþtýr.
Bulgular: Psoriazis olgularý arasýnda ortalama SÜA düzeyi kontrollere göre anlamlý derecede yüksekti (p<0,01). Ancak CRP düzeyleri ve NLO arasýnda fark gözlenmedi (p>0,05). Psoriazisli hastalarda SÜA ve NLO ile, PAÞÝ skoru ile belirlenen hastalýk þiddeti arasýnda anlamlý bir korelasyon gözlendi. Çok deðiþkenli analizde, sadece SÜA’nýn, psoriazis þiddeti ile baðýmsýz olarak bir iliþki gösterdiði belirlendi (p<0,05).
Sonuç: Bu çalýþmanýn sonuçlarý, yalnýzca SÜA’nýn baðýmsýz olarak psoriazis þiddeti ile iliþkili olduðunu gösterdi. CRP seviyeleri ile NLO ve hastalýk þiddeti arasýnda hiçbir iliþki gözlenmedi, hastalýk ve kontrol gruplarý arasýnda da herhangi bir fark kaydedilmedi.

Þiddetli akut solunum yolu sendromu-koronavirüs-2 (SARS-CoV-2) enfeksiyonu çeþitli kutanöz lezyonlara sebep olabilir. Bunlar içerisinde en sýk görüleni makülopapüler döküntüdür. Makülopapüler döküntü, Koronavirüs hastalýðý-2019 (COVÝD-19) hastalýðýnýn tedavisi için kullanýlan ilaçlarla da indüklenebilir. COVÝD-19 hastalýðý için çeþitli ilaçlarýn kullanýldýðý durumlarda, viral döküntü ile ilaç erüpsiyonu arasýnda ayýrým yapmak zor olabilir. Bu çalýþmanýn amacý, COVÝD-19 olan altý hastada kutanöz bulgularý tanýmlamak ve SARS-CoV-2 ile iliþkili döküntü ile ilaç erüpsiyonunu ayýrt etmek için ipuçlarýný vurgulamaktýr. Mart ve Haziran 2020 arasýnda, Marmara Üniversitesi Hastanesi’ne yatýrýlarak hidroksiklorokin ile tedavi edilen 1.492 COVÝD-19 olgusu içinde, olasý COVÝD-19 döküntüsü veya ilaç reaksiyonu olan altý tanesi konsülte edildi. Bir hastada hidroksiklorokin monoterapi olarak verilmiþti. Altý hastanýn tümünde, COVÝD-19 semptomlarýnýn baþlangýcýndan 5 ile 21 gün sonra, baþlýca gövdeyi, aksillayý ve genitokrural bölgeyi etkileyen, eritematöz, simetrik, makülopapüler bir erüpsiyon geliþmiþti. Beþ hastada, tedavinin tamamlanmasýndan 4 ile 11 gün sonra döküntü ortaya çýkmýþtý. Kaþýntý þiddetliydi. Hastalarýn tümü, topikal kortikosteroidler ve oral antihistaminiklerle kýsmi düzelme gösterdi. Erüpsiyonun düzelmesi tipik olarak yavaþ olup birkaç hafta sürdü. COVÝD-19 semptomlarý ile erüpsiyonun ortaya çýkýþý arasýndaki zamanýn uzun olmasý ve yavaþ düzelme, ilaç erüpsiyonu lehinedir. Eþlik eden viral enfeksiyonun ilaç erüpsiyonu ortaya çýkýþýný kolaylaþtýrýcý bir faktör olduðu iyi bilinmektedir. COVÝD-19 hastalarýnda da viral enfeksiyon varlýðýnda ilaç reaksiyonu ortaya çýkýþýnýn kolaylaþabileceði konusu, ileri gözlemler ve araþtýrmalarla gösterilmelidir.

Son yýllarda atopik dermatitte (AD) dupilumab tedavisi, oldukça etkin ve yan etkileri açýsýndan oldukça güvenli bir seçenek sunmaktadýr. Yine de bu kronik hastalýkta bazen kombinasyon tedavileri ile etkinlik artýrýlmasý ya da yan etkiler ve kümülatif dozun azaltýlmasýna ihtiyaç olabilir. Özellikle dupilumabýn likenifiye lezyonlarda etkinliðinin daha az ve geç baþladýðý göz önüne alýndýðýnda erken dönemdeki kombinasyon tedavileri daha akýlcý olabilir. Burada, dupilumab baþladýðýmýz bir AD’li çocukta, kýsa süreli dar bant ultraviyole B kombinasyon tedavisini tartýþtýk.

Koronavirüs hastalýðý-2019 (COVÝD-19) yaygýn respiratuvar semptomlara yol açmasýnýn yaný sýra çok sayýda deri lezyonu ile iliþkilendirilmiþtir. Daha önce eriþkinde bildirilmemiþ, COVÝD-19 enfeksiyonu sonrasýnda geliþen ve anti-tümör nekroz faktörü (adalimumab) ile tedavi edilen pitrizis rubra pilaris olgusu sunduk.

Ablatif lazerlerin derideki hedef kromoforu sudur. Dermatoloji pratiðinde kullanýlan 2 ablatif lazer karbondioksit lazer ve erbium: yttrium-aluminium garnet lazerdir. Bu iki lazerin fiziksel özellikleri dokuda yarattýklarý termal etki ve ablasyonun farklý olmasýna neden olmaktadýr. Fraksiyonel teknoloji sayesinde iyileþme zamanýnýn kýsaltýlabilmesi ve yan etkilerinin azaltýlmasý saðlanabilmiþtir. Optimal sonuçlarýn eldesi için iþlem öncesi ve sonrasý önerilere sýký uyum þarttýr. Bizim bu yazýdaki amacýmýz ablatif lazerlerin temel prensiplerini belirtip sonrasýnda klinisyenin yaratýcý potansiyeline göre kullaným alanlarýnýn nasýl çeþitlendirilebileceðini örnekler eþliðinde sunmaktýr.